မတူသည့္ၾကားကိုမွ တူေအာင္ႀကိဳးစားၾကဖို႔လိုသလုိ၊ မခံခ်င္စိတ္ကို ေရွ႕တန္းတင္ရင္ေတာ့ ဘယ္အဆင့္အတန္းကလာတဲ့ နိုင္ငံေရးသမားေတြလဲဆိုတာ ေရးေနၾကစာကို ဖတ္ရံုၾကည္ရံုနဲ႔ သိနိုင္သလုိ၊ ေတြးေခၚကိုယ္ခံအားနည္းတဲ့လူက နိုင္ငံေရးစာကို ထေရးလာေတာ့ ကေလးကစား ကေလးစကားေျပာသလို ဆဲဆိုေနၾကတာ နိုင္ငံေရးစာကို ေရးသားရာမေရာက္ေတာ့ဘူး။
ႏိုင္ငံေရးစာကို ဘယ္လုိေရးေနၾကတာလဲ
ယခုတင္ျပလိုတာကေတာ့ နိုင္ငံေရးစာကို စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ေရးသားေနၾကတဲ့ လူငယ္ေတြမ်ားကို ေဆြးေႏြးမႈျဖစ္သလုိ ႀကံေကာင္းဥာဏ္ေကာင္းေတြကို ဖလွယ္ရာလည္း ျဖစ္နိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ စာေရးသူက်ေတာ္ဟာ ပအို၀္းျပည္သူႏွင့္ ပအို၀္းနိုင္ငံေရးအေၾကာင္းကို သိေကာင္းသိနိုင္ရန္ ေတာင္ႀကီးတိုင္းမ္ကို ေန႔တိုင္းလုိလို ဖတ္ျဖစ္တယ္။လူငယ္မ်ားနိုင္ငံေရး စိတ္ပါ၀င္စားတာကို ေတြ႕ရတာ ဂုဏ္ယူစရာပါ။
သို႕ေပမဲ့ စိတ္မခ်မ္းသာစရာတစ္ခုျဖစ္မိတာက လူငယ္မ်ားေရးေနတဲ့စာေတြဟာ နိုင္ငံေရးစာကို ေရးသားသလို မျဖစ္ေတာ့ဘဲနဲ႕ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို တစ္ေယာက္ကေရးတာမ်ဳိး၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး၏အတြင္းပိုင္း ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ေရးတာမ်ဳိး ျဖစ္သြားတယ္။ နုိင္ငံေရး စာအေရးအသားမဆန္ေတာ့ဘူး။ ဥပမာ-ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးမွာ သူမ်ားဘယ္လိုေရးသားတယ္ဆိုတာ တို႕လူငယ္မ်ား မ်ားမ်ားစားစားေလ့လာဖတ္ရႈ႕ၿပီး အရည္အေသြးေကာင္းတဲ့ အေရးအသားေကာင္းသမားမ်ား ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။
ယခင္ က်ေတာ္ဖတ္ေတြ႕ခဲ့တယ္။ တဖက္က “ဘယ္လူဟာ မယားဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္” ဆိုၿပီး ေျပာဆိုေရးေတာ့ က်န္တဖက္ကလည္း “ငါမယားဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိ္ရွိ၊ မင္းအေမ၊ မင္းအမ၊ မင္းအမ်ဳိးမို႕လား” အဲလုိ ဆဲဆိုလာျပန္တယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံေရးမွာ အဲလိုေရးသားတာ ေတြ႕ဖူးလို႔လား။ ဥပမာ- ေန၀င္းအစိုးရေခတ္မွာ ေန၀င္းဟာ မယားေလးေယာက္ေတာင္ရွိတယ္။ သူမ်ားနိုင္ငံေရးမွာ ထည့္ေရးတာ မေတြ႕ပါဘူး။ တို႔လူငယ္မ်ား အဲလိုေရးေတာ့ ကိုယ္ခံအားအဆင့္အတန္းကို ေဖာ္ျပရာ ျဖစ္သြားမွာတာေပါ့။
ကိုယ္ခံအားဆိုတာ ကိုယ့္မွာအသိပညာဗဟုသုတ ဘယ္ေလာက္ရွိလုိ႕ သူမ်ားဘယ္လိုေျပာေျပာ မခံခ်င္စိတ္ကို ေရွ႕တန္းမတင္ဘဲ ပညာရွိအေရးအသားနဲ႕ တုန္ျပန္တာမ်ဳိး၊ တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ ဘယ္လူေတြက ေပါင္၊ ေဒၚလာ၊ ဘတ္၊ ရင္းကစ္၊ ရူပီစားသမားဆိုၿပီး ေရးသားတာေတြ႕ရတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အေရးအသားနဲ႕ ကိုယ့္အဆင့္အတန္းကို ေဖာ္ေနၾကတယ္။ တို႕လူငယ္နိုင္ငံေရးသမားေတြ သူအထင္မႀကီးရင္ေတာင္ အထင္ေသးမခံရေအာင္ စာအေရးအသားေတြ ဆင္ခ်င္ၾကပါ။ မီဒီယာက်င့္၀တ္နဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း လူတစ္ေယာက္၏ အသေရဖ်က္မႈနဲ႔ သက္ေရာက္ေနတယ္။
စီမံကိန္းတစ္ခု လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္
ကိုယ့္ရဲ႕ေဒသအတြက္ စီမံကိန္းတစ္ခု (သို႕) ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ေတာ့မည္ဆိုတိုင္း ျဖစ္ေပၚလာမည့္အက်ဳိးဆက္ကို ႀကိဳတင္သံုးသပ္ျခင္း ေ၀ဖန္ျခင္းအရင္လုပ္ဖို႔ လိုတယ္။ အဲလိုမွမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္က ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ တိုးတက္ေရး လုပ္တယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္လာမည့္ေနာက္ဆက္တြဲက ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ၿပီးေရာ လုပ္လုိ႔မရပါဘူး။ ကိုယ္က ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ၿပီး လူထုက ဒုကၡဆင္းရဲ ခံေနရမယ္ဆိုရင္ ေကာင္းပါ့မလား။
အေတြးအေခၚပညာရွင္နိုင္ငံေတြမွာ ေဒသတစ္ခုအတြက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ စီမံကိန္းလုပ္ေတာ့မည္ဆုိရင္ ဒီလိုလုပ္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ ေဒသခံေတြက ဘယ္လုိဆံုးရႈံးသြားမည္၊ ဘယ္လုိေနထုိင္ရွာေဖြ စားေသာက္သြားမည္၊ ေဒသခံေတြ ဘယ္လုိထိခိုက္နစ္နာသြားမည္၊ သူတုိ႕ေျမကို စီမံကိန္းလုပ္ ေဖာ္ေဆာင္ရင္ သူတို႕က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြါးေရးအတြက္ ဘယ္လုိဆက္ရပ္တည္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားေပးတယ္၊ စာနာေပးတယ္၊ ျပန္ေပးဆပ္တယ္။
ကိုယ္က စီမံကိန္းေအာင္ျမင္လို႕ အေတာမသတ္ ခ်မ္းသာသြားၿပီး တစ္ေန႕ရွာ တစ္ေန႕တာစားေနရတဲ့ ျပည္သူေတြက လယ္ရႈံးေျမရႈံးနဲ႕ ဘာလုပ္စားေတာ့မွာလဲ။ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရး လ်ပ္စစ္မီးယူဖုိ႕ စီမံကိန္းေတြ လုပ္မည္ဆိုရင္လည္း လူထု၏၀င္ေငြကို နားလည္းဖို႕လိုတယ္။ ဥပမာ- တစ္ႏွစ္မွာ တစ္သီးပဲ စိုက္ရတယ္။ တစ္သီးပဲ၀င္ေငြရွိမယ္။ တစ္သီးမွာမွ ၀င္ေငြသံုးေလးသိန္းေလာက္ပဲရွိတာ၊ ကိုယ္က တစ္လတခါ ႏွစ္လတခါ တစ္သိန္းသြားေကာက္ရင္ ျပည္သူေတြမွာ ဘာစားေတာ့မွာလဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ျပည္သူလူထုၾကားကို ကိုယ္တိုင္ဆင္းေလ့လာေစခ်င္တယ္။ မ်ေ၀ခံစားေစလိုတယ္။
အခ်ဳိ႕ေဒသေတြမွာဆို လ်ပ္စစ္မီးယူရန္ ျပည္သူကို အတင္းအဓမၼေကာက္ယူေတာ့ ျပည္သူက ရွိတာကိုေရာင္းရတဲ့ အေျခအေနေရာက္သြားတယ္။ ဒီမွာပအို၀္းေခါင္းေဆာင္မ်ားကို စဥ္းစားေစလိုတာက တစ္ဖက္ကဖိေကာက္ေတာ့ ျပည္သူမ်ားက ေပးနုိင္ဖို႔ ၿခံယာေျမေတြကို ေရာင္းရတယ္။ ေျမေရာင္းေတာ့ ႏုိင္ငံျခား လူမ်ဳိးျခားေတြ၊ ၾကက္ၿခံေတြေရာက္ရွိလာတယ္။ ကိုယ့္ေဒသကို ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္တာ ဘယ္သူလူထုအတြက္လဲ စဥ္းစားပါ။ ဒီလုိပဲ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး လုပ္ရင္းလုပ္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေဒသမွာ ကိုယ္လူထုမရွိပဲ ဘယ္သူ႕အတြက္ျဖစ္သြားမလဲ။ ႏုိင္ငံျခား လူမ်ဳိးျခားျဖစ္ကုန္ရင္ ကိုယ္တိုင္းျပည္ေပ်ာက္၊ လူမ်ဳိးေပ်ာက္ၿပီး ေစတနာမွန္တဲ့ ေခါင္ေဆာင္တစ္ေယာက္မွ အတၱသန္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္အျဖစ္နဲ႔ သမိုင္းတရားခံအျဖစ္က်န္ခဲ့ရင္ ရာဇာ၀င္ရိႈင္းမွာေပါ့။
ဒါေတြေျပာတာ တကယ့္ကိုယ္ေတြ႕ပါ။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ေဒသ တစ္ေလ်ာက္မွာ လ်ပ္စစ္မီးမယူမေနရ ပအို၀္းေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ စနစ္ည့ံဖ်င္းမႈေၾကာင့္ ယခင္ေဒသခံၿခံယာမ်ားက ယခုတရုတ္ၾကက္ၿခံ ျဖစ္ကုန္ရၿပီ။ ဒီလိုပဲ ကိုယ္လူထုက ေရာင္းၿပီးထြက္သြားတာ မ်ားလာရင္ေတာ့ ကိုယ္ေဒသနဲ႔ ကိုယ္လူမ်ဳိး ေနထိုင္က်က္စားဖို႔ ေရရွည္အေရးကို မေတြးေတာ့ဘူးလား။ ကိုယ္အမ်ဳိးသားကိုခ်စ္လုိ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ေနတာ တကယ့္ေစတနာ အမွန္ပဲလား။
ေခါင္းေဆာင္တို႕ စဥ္းစားပါ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ရန္ ဘတ္ဂ်က္ေငြရဖို႕ ဒီနည္းလမ္းတစ္ခု တစ္မ်ဳိးပဲ ရွိတာလား။ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္နိုင္ရန္ ဒီအျပင္ အျခားနည္းလမ္းေတြ မရွိေတာ့ဘူးလား။ တကယ္လို႔ ဒီနည္းလမ္းပဲရွိရင္ ေခါင္းေဆာင္အရည္အခ်င္း ျပည့္မီဖို႕ ျဖည့္ရဦးမွာေပါ့။ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလည္း လုပ္နိုင္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ျပည္သူ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လည္း အဆင္ေျပၿပီး ဒုကၡမေရာက္ရဘူးဆိုရင္ ေခါင္းေဆာင္ေနာက္ကိုလည္း ျပည္သူလုိက္မယ္ ျပည္သူလည္း ေခါင္းေဆာင္ကိုေလးစားမွာေပါ့။
1 comment:
သယ္ရင္းရဲ႕အျမင္နဲ႕တင္ျပထားတဲ့ဒီေဆာင္းပါးကုို သေဘာက်ပါတယ္..ပီးေတာ့ သယ္ရင္းရဲ႕ ပအုိ၀္းျပည္သူလူထုအေပၚကို ဘယ္ေလာက္ေစတနာထားလဲဆိုတာလည္း ေပၚလြင္ေနပါတယ္..ဒါေပမဲ့ သယ္ရင္းကေခါင္းေဆာင္ေတြအေပၚထားတဲ့သေဘာထားေလေတာ့နည္းနည္းကြဲလဲြေနတယ္ထင္လို႕ပါ..သယ္ရင္းပဲစဥ္စားၾကည့္ပါ ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္ကို ညံ့ဖ်င္းတယ္လို႕မေျပာပါနဲ႕ သူတို႕ကႀကိဳစားေပးခဲ့လို႕ဒီအေျခအေနေရာက္လာတာပါ...သမိုင္းေၾကာင္းကိုေသရွာျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါ..ေနာက္ပီးေတာ့တစ္ခုစဥ္းစားပါ.ပအို၀္းရြာေတြလိုက္ၾကည့္ၾကည့္ပါ အသက္ ၄၀ အထက္ပညာေကာင္းေကာင္းတတ္တဲ့လူေတြ၊စာေတြကိုေကာင္းေကာင္းေရးတတ္ဖတ္တတ္တဲ့လူကိုရွာၾကည့္ပါရွားပါတယ္..ကြ်န္ေတာ္တို႕ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုတာကလည္းအဲဒီျပည္သူလူထုထဲကေနထြက္လာတာပဲမဟုတ္ဘူးလား...သူတို႕လည္းသူတို႕တတ္ႏုိင္သေလာက္လုပ္ေပးလို႕ဒီလိုျဖစ္တာကိုမေမ့ပါနဲ႕...သယ္ရင္းတို႕ကေခတ္ေကာင္းမွီေတာ့ပညာေကာင္းေကာင္းသင္ရတယ္ပီးေတာ့မေတာက္တေခါက္ပညာ ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္းကိုျပန္ပီးျပစ္တင္ေ၀ဖန္တယ္ဆိုတာမျဖစ္သင့္ဘူးလို႕ထင္ပါတယ္...သူတို႕ကႀကိဳးစားေပးခဲ့လိုက္ဒီလိုပညာေတြသင္ယူႏုိင္တာေလ...ေနာက္ဆံုးကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ေ၀ဖန္ပါရပါတယ္...ဒါေပမဲ့ အဖ်က္သေဘာေတာ့မျဖစ္ေစနဲ႕ေပါ့..ေနာက္ပီးေတာ့ကိုယ္ကေ၀ဖန္ရံုနဲ႕မၿပီးဘူးေနာ္..ေ၀ဖန္ႏိုင္တဲ့သတင္းကို တင္ႏိုင္သလို ေကာင္းမြန္တဲ့အႀကံဥဏ္ေတြလည္းေပးပို႕တင္ျပႏုိင္မယ္ဆိုရင္ေကာင္းတာေပါ့...
Post a Comment