ရွမ္းျပည္နယ္လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔ ( ရ.လ.လ.ဖ) ၏ ဥကၠ႒ အဘ ခြန္စိန္ေရႊႏွင့္ ေတြ႔ဆုံျခင္း

ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္လာရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကို ဘယ္သူမွ အခုထက္ထိ မေျပာၾကေသးဘူး။ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းကို ၀ိုင္း၀န္းဖယ္ရွားမယ္ဆိုရင္ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ မုခ်ရမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။

Photo From: The Myanma Age

ရွမ္းျပည္နယ္လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔ ( ရ.လ.လ.ဖ) ၏ ဥကၠ႒ အသက္ ၈၂ ႏွစ္ရွိ အဘ ခြန္စိန္ေရႊႏွင့္ ျမန္မာ့ေခတ္မီဒီယာမွ ဒီဇင္ဘာလ ၁၁ ရက္ က ရွမ္းျပည္နယ္ ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕နယ္ ေနာင္ေထာ၀္ရြာ ဌာနခ်ဳပ္၌ ေတြ႔ဆုံ ေမးျမန္းခဲ့သည္မ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

ျမန္မာ့ေခတ္။ ။ အေျခခံဥပေဒအရ ဒီဟဲဟိုးတို႔ ဆီဆိုင္တို႔က ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတဲ့အထဲမွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဘတို႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲတုန္းက ညႈိႏႈိင္းထားတဲ့ အခ်က္ ၁၅ ခ်က္ကို ေတာင္မွ တစ္ခ်က္မွ မရေသးဘူးဆိုေတာ့ ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ အပိုင္းမွာေရာ အဘတို႔လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခြင့္ရရဲ႕လားအဘ။

အဘခြန္စိန္ေရႊ။  ။အဘတို႔ကိုေတာင္မွ ေပးလိုက္ၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္းကို မၾကားပါဘူး။ နားလည္ေနတာက အထူးသျဖင့္ PNO (ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားအဖြဲ႔) က နားလည္ထားတာက သူတုိ႔ကိုေပးတယ္လို႔ထင္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာက ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသကိုေပးတာက ပအုိ႔ကိုေပးတာ။ PNO ကိုေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ PNO နဲ႔လည္းမဆိုင္ဘူး။ ငါတို႔ ရ.လ.ဖ နဲ႔လည္းမဆိုင္ဘူး။ ေတာင္ႀကီးမွာ ရွိတဲ့ ပ.အ.မ.ဖ နဲ႔လည္းမဆိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ဒါဟာ ဘယ္သူနဲ႔ဆိုင္လည္း ပအို႔ တစ္မ်ဳိးသားလုံးနဲ႔ဆိုင္တယ္။ အဲဒီေတာ့ PNO ရဲ႕ေဒသမဟုတ္ဘူး။ ရ.လ.ဖ ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသလည္းမဟုတ္ဘူး။ ပ.အ.မ.ဖ ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသလည္းမဟုတ္ဘူး။ ေပးတာက ပအို႔ကိုေပးတာ။ အဲဒါပဲ အဘေျပာခ်င္တယ္။ အဘကိုေတာင္ အေၾကာင္းမၾကားဘူး။ သူတုိ႔နဲ႔ PNO နဲ႔က က ပလဲနံပသင့္ေနတာကိုး။ ဒါရွိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေျပာသမွ် ေခါင္းညိတ္ေနတဲ့အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေခါင္းမညိတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ရစရာရိွတဲ့အခြင့္အေရးေတြ ကၽြန္ေတာ္တို႔မရဘူး။

ျမန္မာ့ေခတ္ ။  ။ အဘတုိ႔က ဒုတိယပင္လုံ ျပန္ေခၚဖို႔ေတာင္းဆိုၾကတယ္။ အခု ဦးေအာင္မင္းတို႔က အဆင့္ ၃ ဆင့္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ေနတာရွိတယ္။ အဲဒီႏွစ္ခုကြာဟမႈက ဘယ္အပိုင္းေတြျဖစ္မလဲ။ ၿပီးေတာ့ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ေဆြးေႏြးမႈအပိုင္းကိုေရာ ဘာေၾကာင့္ အျပည့္အ၀ယုံၾကည္မႈမရွိတာလဲ။

အဘခြန္စိန္ေရႊ ။ ။ ဒါက ငါးပြက္ရာ ငါးစာခ်သလိုျဖစ္ေနတယ္။ ကရင္ၿငိမ္သြားေအာင္ ခေရာဆိုနီ သေဘာတူညီခ်က္အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္တယ္။ ကရင္ကေတာင္းဆိုတယ္ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးရမယ္။ မရေသးဘူး ေနာက္တစ္ဆင့္။ အဲလိုေနာက္တစ္ဆင့္ ခ်ိန္းၿပီးေတာ့မွ ရွမ္းနဲ႔ေဆြးေႏြးလိုက္တယ္။ ေနာက္ က်န္နဲ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြေပါ့ဗ်ာ။ မြန္တို႔ ဘာတို႔ေပါ့ဗ်ာ။ ေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့မွ သူတုိ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ရယူခဲ့တယ္။ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ဆိုတာလည္း တကယ့္အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးရေအာင္ သူတုိ႔မလုပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ေသနတ္သံေတြက ထြက္ေနတယ္။

ဥပမာ ကခ်င္ဆိုရင္ ဘယ္ကစလဲဆိုရင္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေပါ့။ အဲဒီက လက္မခံဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နားလည္ထားတာက နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဆိုတာ တိုင္းတစ္ပါးက က်ဴးေက်ာ္လာရင္ ကိုယ့္နယ္ျခားကို ကိုယ္ေစာင့္ရမွာျဖစ္တဲ့အဖြဲ႔ ကိုယ့္ျပည္သူကို ကာကြယ္ရမယ့္အဖြဲ႔။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာခဲ့တယ္ တိုင္းတစ္ပါးကတိုက္ခိုက္လာတယ္။ က်ဴးေက်ာ္

လာတယ္ဆိုရင္ စစ္ထဲ၀င္ခ်င္ခ်င္ မ၀င္ခ်င္ခ်င္ ၀င္ရမယ္ဆိုၿပီး အဲဒီဥပေဒျပဌာန္းသင့္ျပဌာန္းရမယ္ဆိုၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေျပာခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံျခားကမွ မက်ဴးေက်ာ္ပဲ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ဆိုၿပီး တပ္ေတြကို သူတုိ႔ခ်ဳပ္ကိုင္လုိ႔ရေအာင္ သူတုိ႔လုပ္ပစ္လိုက္တာ။ ဒါကို ကခ်င္က လက္မခံတဲ့အခါက်ေတာ့ တိုက္တယ္။ တိုက္ေတာ့ ျပဳတ္သြားၿပီလားဆိုေတာ့ မျပဳတ္ေသးဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကခ်င္ေတြကို သူတုိ႔ တိုက္တယ္။ တြန္းထုတ္တာပဲ။ က်န္တဲ့သူေတြက သူ႔စကားနားေထာင္ေပါ့။ လက္နက္ကိုင္တဲ့သူေတြကို တစ္ခါတည္းလြင့္ထြက္သြားေအာင္လုပ္တာပဲ။ ကခ်င္ရႈံးသြားတယ္ပဲထားပါေတာ့။ ၿငိမ္ေနမယ္တဲ့လား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ခဲ့ေတာ့ ဒါမ်ဳိးေတြနားလည္တယ္။
ဘယ္ေတာ့မွ မေနဘူး။ အဲဒီတစ္ေနရာမွာ ထြက္ေျပးရတယ္ဆို ေဟာ့ဒီတစ္ေနရာမွာ ၀င္လာမွာပဲ။ တစ္ေနရာကို သူ၀င္လာမွာပဲ။ ပူးေပါင္းႏိုင္တဲ့အင္အားနဲ႔ သူပူးေပါင္းမွာပဲ။ မေက်နပ္တဲ့ အင္အားနဲ႔သြားေတြ႔ရင္ပိုၿပီးေတာ့ အင္အားေတာင္ တင္းလာၿပီး ခ်မွာပဲ။ မၿပီးႏိုင္ဘူး အဲဒီ ဥစၥာက။

ေနာက္တစ္ခုက တစ္ဖြဲ႔ၿပီးတစ္ဖြဲ႔လိုက္ေဆြးေႏြးေနတဲ့ သူတုိ႔ အဆင့္ ၃ ဆင့္ ဆိုတဲ့ဟာက မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဒီလုိပဲ ယုံၾကည္တယ္။ အဲဒါကလည္းေျပာရင္သိပ္က်ယ္၀န္းပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေပၚေပါက္လာတဲ့ အေျခခံခ်င္းက သိပ္မတူၾကဘူး။ အေျခခံေဒသျခင္း ယဥ္ေက်းမႈမရေရာ မတူကြဲျပားတာေတြရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တူတာကို အကုန္လုံးတြဲလုပ္ၾကတယ္။ ဒီေတာ္လွန္ေရးသမားေတြအေနနဲ႔။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာေနတာက ငါးပြက္ရာ ငါးစာခ်တာ။ အဲဒီေတာ့ ဒီဥစၥာလုပ္တာနဲ႔ ခုနခင္ဗ်ားေမးတဲ့ ပင္လုံညီလာခံတစ္ခုေပၚေပါက္လာတာ ပိုအဆင္ေျပမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ထင္တယ္။ အဲဒီဟာက ပုိအက်ဳိးရွိတယ္။ 

အဲဒါက်ရင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစညး္ေတြေရာ လက္နက္မကိုင္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြေရာ လူထုဖက္ကေရာ စိတ္၀င္စားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ အကုန္ဖိတ္။ အဲဒီအထဲက ၿမိဳ႕တြင္းက ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြအကုန္ဖိတ္။ ၿပီးေတာ့ ဥပေဒပညာရွင္ေတြ အကုန္ဖိတ္ ရသေလာက္ေပါ့။ ေနာက္အစုိးရကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ အဲဒီမွာေဆြးေႏြးၾက။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာက ဒီကခ်င္ျပည္နယ္ထဲမွာရွိေနတဲ့ ပဋိပကၡေလးတစ္ခုပဲေျပာတာ။ အဲဒီ တစ္ခုက အမ်ားထဲမွာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီကခ်င္တစ္ခုတည္း ၿငိမ္းေအာင္လုပ္လို႔မရဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဘာလုပ္သင့္သလဲ ဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ ယုံၾကည္ခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ေျပာရရင္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ဒါအက်ဳိးတရားပဲ။ အက်ဳိးတရားဟာ အေၾကာင္းတရားက လာတာပဲ။ အေၾကာင္းတရားမရွိဘဲနဲ႔ အက်ဳိးတရားဆိုတာမရွိဘူး။အက်ဳိးတရားဆိုတာက ေတာ့ ေကာင္းက်ဳိးဆိုက်ဳိး ႏွစ္မ်ဳိးလုံးေပါ့ဗ်ာ။ 

အဲဒီေတာ့ ဒီျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္လာရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကို ဘယ္သူမွ မေျပာၾကေသးဘူး။ အခုထက္ထိ။ ကၽြန္ေတာ့္ နားလည္မႈကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ထိန္ခ်န္ထားတယ္ ။ ဒီမွာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေျပာပါရေစနဲ႔။ ဘာလို႔မေျပာသလဲဆိုေတာ့ ဒီအခ်က္ကို ခုနကေျပာတဲ့ ပင္လုံကဲ့သုိ႔ ညီလာခံႀကီးေပၚလာၿပီဆိုရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာတဲ့ ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံ အဲလိုေပၚလာၿပီဆုိရင္ အားလုံးဖိတ္ၿပီးေတာ့ အျမင္ေတြအားလုံး အဲဒီမွာတင္ျပၾကတဲ့အခ်ိန္မွ ကၽြန္ေတာ့္တင္ျပခ်က္ကို တင္ျပမယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္မွန္ခ်င္မွန္မယ္။ မွားတယ္ဆိုရင္လည္းကၽြန္ေတာ္ သင္ခန္းစာရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္မွန္တယ္ဆိုရင္ အားလုံးက အဲဒီအခ်က္ကို ၀ိုင္း၀န္းဖယ္ရွားမယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းကို ၀ိုင္း၀န္းဖယ္ရွားမယ္ဆိုရင္ ထာ၀ရၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ မုခ်ရမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ အဲဒါ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြလည္း ရွိတာေပါ့ကၽြန္ေတာ္ထိန္ခ်န္ထားတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္က ကၽြန္ေတာ္မေျပာခ်င္ေသးလို႔ပါ။ ဒါကေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။

ျမန္မာ့ေခတ္ မီဒီယာ
ေအးခ်မ္းမြန္မွ The Myanma Age တြင္ေဖာ္ျပေသာ သတင္းကို မူရင္းအတိုင္းမွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါသည္။