အျမင္ေဆာင္းပါး | ခိုင္လင္း(ေမဃ၀တီ) | ဇန္န၀ါရီ ၂ ရက္၊ ၂၀၁၄ ခု | ေတာင္ႀကီးတုိင္းမ္
၁၇၈၄ ခုႏွစ္ ဒီဇဘၤလာ(၃၁) ရက္ဟာ ရခိုင့္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးတဲ့ေန႔လို႔ အစဥ္အလာအားျဖင့္ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ က်ေႏွာ္ေလ့လာဖူးတဲ့ မဟာ၀ိဇၨာဘြဲ႕ယူ က်မ္းႏွစ္ေစာင္မွာေတာ့ ၁၇၈၅ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလ (၂) ရက္ေန႔လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။
အဲဒီက်မ္းႏွစ္ေစာင္ကေတာ့ ဦးလွထြန္းျဖဴတင္သြင္းတဲ့ “မဇၥ်ိမေဒသအေရးေတာ္ပံုက်မ္း” နဲ႔ ဦးေက်ာ္၀င္းဦးရဲ႕ “ေျမာက္ဦးေခတ္ေႏွာင္း ရခိုင္သမိုင္း” က်မ္းတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ဟာ အမွန္၊ ဘယ္ဟာ အမွားဆိုတာကို ဆက္လက္ေလ့လာၿပီးမွ ဆံုးျဖတ္လို႔ ရႏိုင္မယ္။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ရခိုင္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးေန႔ သတ္မွတ္မွဳဟာ (၂) ရက္သာ ကြာဟမွဳ ရွိတဲ့အတြက္ ၂၂၉ ႏွစ္ ရွိၿပီလို႔ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
၁၇၈၄ ခုႏွစ္ကို ရခိုင္တို႔ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးခဲ့တဲ့ႏွစ္လို႔ မူတည္ၿပီး မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ကို (၃၅) ႏွစ္ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ ေရတြက္ရင္ ၁၇၈၄ မွ ၁၈၁၉ ကို ပထမမ်ိဳးဆက္၊ ၁၈၂၀ မွ ၁၈၅၅ ကို ဒုတိယမ်ိဳးဆက္ ၊ ၁၈၅၆ မွ ၁၈၉၁ ကို တတိယမ်ိဳးဆက္၊ ၁၈၉၂ မွ ၁၉၂၇ ကို စတုတၳမ်ိဳးဆက္၊ ၁၉၂၈ မွ ၁၉၆၃ ကို ပဥၥမမ်ိဳးဆက္၊ ၁၉၆၄ မွ ၁၉၉၉ ကို ဆဌမမ်ိဳးဆက္၊ ၂၀၀၀ မွ ၂၀၃၅ ကို သတၱမမ်ိဳးဆက္လို႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ (၁၇၈၅ လို႔ သတ္မွတ္ရင္ေတာ့ ေနာက္တႏွစ္စီ တိုးလာရပါလိမ့္မယ္)။
အဲဒီမ်ိဳးဆက္ေတြထဲမွာ ပဥၥမမ်ိဳးဆက္၊ ဆဌမမ်ိဳးဆက္၊ သတၱမမ်ိဳးဆက္ဟာ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနဆဲျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံတႏိုင္ရဲ့ ျဖစ္တည္မွဳ သမိုင္းနဲ႔ ႏွိဳင္းယွဥ္ရင္ ႏွစ္ေပါင္း (၂၂၉) ႏွစ္ဆိုတာ သိပ္ၾကာျမင့္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ိန္က က်င္းပခြင့္ အခမ္းအနားလုပ္ခြင့္ မရွိတဲ့ ရခိုင့္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးတဲ့ေန႔ကို ၂၀၁၀ ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြ အေနနဲ႔ ရခိုင္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးတဲ့ေန႔ကို ျပည္တြင္းထဲမွာ က်င္းပလာၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ တခ်ိန္က က်င္းပခြင့္မရခဲ့ေပမယ့္ ခုလို က်င္းပခြင့္ရေနျခင္းေတြဟာ ေခတ္သစ္ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ေျပာင္းလဲဖို႔ႀကိဳးစားေနျခင္းကို လွစ္ျပလိုက္တာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။
လြန္ခဲ့ဆယ္စုႏွစ္ တခုေက်ာ္ေလာက္ကေတာ့ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြ ႏွစ္စဥ္က်င္းပလာခဲ့တာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို က်င္းပခဲ့တဲ့အခမ္းအနားေတြဟာ ျပည္တြင္းထဲကို အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ရိုက္ခတ္ခဲ့ပါတယ္။ အထူးျခားဆံုးရိုက္ခတ္မွဳကေတာ့ ကြယ္လြန္သူ သမိုင္းပညာရွင္ေဒါက္တာေအးေက်ာ္ကိုယ္တိုင္ (၂၂၆) ႏွစ္ေျမာက္ ရခိုင့္အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာက်ဆံုးတဲ့ေန႔မွာ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕မွာ တည္ရွိတဲ့ ကုလသမဂၢရံုးေရွ႕ ဆႏၵျပလွဳပ္ရွားမွဳဟာ ျပည္တြင္းထဲက ရခိုင္အမ်ိဳးသားထုၾကားထဲမွာ လွုပ္လွုပ္ရြရြျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ရခိုင္ျပည္ထဲက ၿမိဳ႕နယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်င္းပခဲ့တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ျဖတ္သန္းလာၿပီးတဲ့ ႏွစ္ေတြထဲမွာ ေနရာေဒသအမ်ားဆံုး က်င္းပခဲ့တဲ့ႏွစ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရခိုင္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးတဲ့ေန႔က်င္းပျခင္းကို တခ်ိဳ႕က သိပ္ဘ၀င္က်ဟန္ မတူပါဘူး။ အနာဂတ္ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္သို႔ သြားေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းမွာ မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ျမင္သလို ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြ ျပည္ေထာင္စုထဲက ခြဲထြက္မယ့္ ေျခလွမ္းေတြလား ဆိုတဲ့ သံသယေတြနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္တာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က သမိုင္းမွာ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အတြက္ အခမ္းအနားက်င္းပျခင္းရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ၾကည့္ၿပီး လုပ္သင့္တယ္လို႔ ရွဳျမင္ၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။
သမိုင္းမွာ တကယ္ရွိခဲ့တဲ့ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔တေန႔ကို ေခတ္လူငယ္မ်ိဳးဆက္ေတြ သိေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္းဟာ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္တဲ့ အလုပ္တခုလို႔ဘဲ ျမင္ပါတယ္။ ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြဟာ သာမညနယ္ပယ္ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ နယ္စား ပယ္စားအျဖစ္ ႏိုင္ငံတခုရဲ့လက္ေအာက္မွာ ေနထိုင္ခဲ့ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံတခုရဲ့ ၾကင္အန္လကၡဏာေတြနဲ႔ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့လူမ်ိဳးျဖစ္တယ္။ သူတို႔ေတြဟာ တကယ္ဘဲ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးခဲ့တယ္။ ဒီသမိုင္းေတြကို မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို လက္ဆက္ကမ္း သင္ၾကားေစျခင္းဟာ သမိုင္းကို သင္ၾကားေစျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။
စစ္မွန္တဲ့ အနာဂတ္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္သို႔ သြားေနတယ္ဆိုရင္ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရဲ့ တကယ့္သမိုင္းတခုကို သင္ၾကားခြင့္၊ သင္ယူခြင့္၊ ေလ့လာခြင့္၊ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ခြင့္ ေတြကေတာ့ မျဖစ္မေန ရွိကို ရွိရမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အခမ္းအနားက်င္းပျခင္း၊ ေဟာေျပာျခင္းဟာလည္း သင္ယူေလ့လာမွဳတစ္ခုလို႔ဘဲ ျမင္ပါတယ္။
သမိုင္းကို အရွိတရားအတိုင္း လက္ခံေပးျခင္းဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးကို ေရွးရွဳေစပါတယ္။ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ တစ္ခုကို သင္ယူခြင့္၊ ေလ့လာခြင့္ မရွိဘူးဆိုရင္ သင္ယူခြင့္ ေလ့လာခြင့္ရွိေအာင္ ေတာ္လွန္ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ သမိုင္းကို အရွိတရားအတိုင္း သတၱိရွိရွိလက္ခံျခင္းဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အေကာင္းဆံုးလက္ခံျခင္းတစ္ခုပါ။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ရဲ႕ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ျဖစ္စဥ္ႀကီးကို အာဏာစက္နဲ႔ ေမ့ေဖ်ာက္လို႔ မရပါ။ ဒီျဖစ္စဥ္သမိုင္းကို သမိုင္းအျဖစ္ သတၱိရွိရွိ လက္ခံရပါလိမ့္မယ္။ (၈၈၈၈) ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ အခမ္းအနားက်င္းပျခင္းဟာ အဲဒီကာလကလို တတိုင္းျပည္လံုး လမ္းေပၚထြက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း မဟုတ္သလိုပါဘဲ ရခိုင္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက်ဆံုးျခင္းအခမ္းအနား က်င္းပျခင္းဟာလည္း ျပည္ေထာင္စုက ခြဲထြက္ၿပီး ရခိုင္ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ေရးကို သြားေနျခင္းလို႔ မယံုၾကည္ပါဘူး။ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို သင္ယူ ေလ့လာေစျခင္းသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ရခိုင္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာက်ဆံုးျခင္းဟာ သမိုင္းေတြနဲ႔ ”ယက္” လုပ္ထားတဲ့ ျဖစ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ရခိုင္ျပည္ဟာ သမိုင္းေၾကာင္းအရ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ့ ၾကင္အန္လကၡဏာ အျပည့္နဲ႔ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းရွိသလို အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းလည္းရွိတယ္။ ရခိုင္ဟာ သီးျခားႏိုင္ငံအျဖစ္ ထူေထာင္ခြင့္ကို ပယ္ဖ်က္ၿပီး ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္တဲ့အခါ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့သမိုင္းလည္း ရွိတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူခြင့္ မရွိတဲ့အခါ ႏိုင္ငံေရးအရ တန္းတူတဲ့ ျပည္နယ္ေပါင္းစု ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး ႀကိဳးပမ္းမွဳသမိုင္းလည္း ရွိတယ္။ ဒီသမိုင္းေတြကို အာဏာနဲ႔ ေခ်ဖ်က္ခဲ့ေပမယ့္ မ်ိဳးဆက္ (၇) ဆက္ထိ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားဘဲ သယ္ေဆာင္လာခဲ့တယ္။
ဆိုေတာ့ သမိုင္းကို အရွိအတိုင္း၊ ပကတိအတိုင္းလက္ခံၿပီး အဲဒီသမိုင္းကို လြတ္လပ္စြာ ေလ့လာခြင့္၊ သင္ယူခြင့္ရွိျခင္းဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ေရးအတြက္ အေကာင္းဆံုးအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုလို႔ ျမင္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုမွာ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္တဲ့ အခင္းအက်င္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္တယ္။ ရခိုင္ႏိုင္ငံေတာ္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ က်ဆံုးခဲ့တဲ့ေန႔ဟာ ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ သမိုင္းတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆိုေတာ့ ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္သံုးစြဲခဲ့ျခင္းကို အနည္းငယ္ ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၊ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၊ တတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ေတြဟာ ကြာျခားပါတယ္။ (၁၁) ရာစုမွာ အေနာ္ရထာ စည္းရံုး တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ပထမျမန္မာႏိုင္ငံလို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီ ပထမျမန္မာႏိုင္ငံ အ၀န္းအ၀ိုင္းထဲမွာ ရခိုင္ႏိုင္ငံက မပါ၀င္ခဲ့ဘူး။ (၁၅) ရာစုမွာ ဘုရင့္ေနာင္ စည္းရံုးတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံလို႔ ေခၚတယ္။ အဲဒီ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံ အ၀န္းအ၀ိုင္းထဲမွာလည္း ရခိုင္က သီးျခားႏိုင္ငံအျဖစ္ရွိတယ္။ (၁၈) ရာစုမွာ အေလာင္းဘုရား စည္းရံုးတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို တတိယ ျမန္မာႏိုင္ငံလို႔ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီ တတိယျမန္မာ ႏိုင္ငံအ၀န္းအ၀ိုင္းထဲမွာလည္း ရခိုင္က သီးျခားႏိုင္ငံအျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ (၁၈) ရာစု ကုန္ခါနီးမွာ ရခိုင္ႏိုင္ငံဟာ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕သိမ္းပိုက္မွဳကို ခံလိုက္ရတယ္။
သမိုင္းပညာရွင္ေတြ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၊ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၊ တတိယျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္မွဳေတြဟာ ပေဒသရာဇ္ထံုးစံေတြအတိုင္း အင္အားရွိသူက အင္အားနည္းသူကို သိမ္းပိုက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသြးနဲ႔တည္ေဆာက္ခဲ့ရျခင္းေတြလို႔ သံုးမယ္ဆို သံုးႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ တျပည္ေထာင္စနစ္ကို အင္အားနဲ႔တည္ေဆာက္ျခင္းသေဘာ။
ေခတ္သစ္ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ (သို႕မဟုတ္) ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ပံုက ပင္လံုမူအရေျပာရရင္ ကတိက၀တ္ေတြနဲ႔တည္ ေဆာက္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေျပာရရင္ တည္ေဆာက္ပံုက ယဥ္ေက်းတယ္၊ ေသြးေျမမက်ဘူး၊ အဓမၼ မသိမ္းပိုက္ဘူး။ တျပည္ေထာင္စနစ္နဲ႔ မသြားဘူး၊ ျပည္ေထာင္စုစနစ္နဲ႔ သြားမယ္ ဆိုတဲ့ ေဆြးေႏြးသေဘာတူညီမွဳေတြနဲ႔ အုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္မွဳ၊ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္မွဳေတြကို မဆိုလိုခ်င္ဘူး။ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ အခင္းအက်င္းကိုသာ ေျပာလိုပါတယ္။
ဆိုေတာ့ ေခတ္သစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး ပႏၷက္ရိုက္ခဲ့တဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳမ်ိဳး ဒီေန႔အခ်ိန္မွာ ျပန္လည္က်င့္သံုးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒီ ယဥ္ေက်းမွဳကို ျပန္လည္က်င့္သံုးၿပီး စစ္မွန္တဲ့ စည္းလံုးညီညြတ္မွဳေတြနဲ႔ အနာဂတ္ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ဆီကို ေလ်ွာက္လွမ္းသင့္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုရဲ႕ ညီညြတ္ႏိုင္မယ့္ “ရပ္၀န္း” တခုမွာ ရပ္တည္ရင္း (စည္းလံုးရင္း) ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုက ညီညီ ညြတ္ညြတ္နဲ႔ ထိမ္းထားသင့္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုက ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ထားတဲ့ “ ပံုရိပ္” ကို ေဖာ္ေဆာင္သင့္တယ္။ လူဦးေရေပါက္ကြဲ လွ်ံထြက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက မ်က္ျဖဴဆိုက္ေလ ဆရာႀကိဳက္ေလ အျဖစ္မ်ိဳးကို ကိုယ္ကိုတိုင္က မ်က္ျဖဴမဆိုက္ေပးဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။
သမိုင္းရဲ့တိုက္ဆိုင္မွဳအျဖစ္ ဇႏၷ၀ါရီလ (၄) ရက္ေန႔ဆိုရင္ ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးေန႔ကို ျဖတ္သန္းရပါေတာ့မယ္။ ဒီလြတ္လပ္ေရးဟာလည္း သမိုင္းေတြနဲ႔ ”ယက္” လုပ္ခဲ့ျခင္းတစ္ခု ျဖစ္တယ္။ သီးျခားႏိုင္ငံေလးေတြအျဖစ္ ထြက္ေပၚလာမယ့္ အေနအထားတခု ျဖစ္ေပၚခဲ့ေပမယ့္ ပင္လံုသေဘာတူညီမွဳေတြအရ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းက ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ --- သမိုင္းေတြနဲ႔ ယက္လုပ္ထားတဲ့ ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို စတုတၳျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္၊ ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္သို႔ အင္အားနဲ႔ ေမာင္းႏွင္မိတဲ့အခါ --- ။ ။
ခိုင္လင္း(ေမဃ၀တီ)
ဇႏၷ၀ါရီ (၁) ၂၀၁၄ ၈း ၄၁ ည
No comments:
Post a Comment