ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း၊ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕နယ္၊ နမ့္ဆီးအုပ္စုအတြင္းမွ ပင္ငိုရြာ၊ မဲဟဲရြာ၊ ေနာင္ကာကယ္ရြာ၊ ေညာင္ဖ်ဴးရြာ၊ ထီအုန္းစိမ္းရြာ၊ ေအာင္းမူးရြာ၊ ေဖာင္ေတာ္ဆိပ္ရြာ၊ ကြန္ေခ်ာင္းရြာ၊ ပံုးစင္ရြာ၊ လိႈင္းေငါက္ရြာတို႔မွ အမွတ္ (၅) သံမဏိစက္ရံု (ပင္းပက္) စီမံကိန္းနွင့္
ပတ္သတ္ျပီး ရင္ဖြင့္သံမ်ားေျပာၾကားခ်င္ပါသည္။
ထိုရြာ (၁၀) ရြာမွ အမ်ားစုသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္အတြင္းကပင္ တည္ရွိိခဲ့ျခင္းျဖစ္
ပါသည္။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးရယူျပီးေသာ ပအို၀္းအမ်ိဳးသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္အတူ အျဖဴေရာင္ နယ္ေျမအျဖစ္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ အသိအမွတ္ျပဳေပးထားေသာ ေဒသတစ္ခုလည္းျဖစ္ပါသည္။ ပအို၀္း၊ ရွမ္း၊ ဗမာလူမ်ိဳးတို႕ အမ်ားဆံုးေနထိုင္ျပီး စည္းလံုးစြာျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးကိုသာ အဓိကထား လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာကို အမ်ားဆံုး ကိုးကြယ္ၾကျပီး၊ ဘာသာ သာသနာေရး၊ လူမူေရးမ်ားကိုလည္း စည္းစည္းလံုးလံုးျဖင့္ ေဆာက္ရြက္ခဲ့ၾကပါသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အဓိကထား လုပ္ကိုင္ျပီး၊ ထိုမွ ရရွိေသာ အက်ိဳးအျမတ္တို႕ျဖင့္ စား၀တ္ေနေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး စသည္တို႔ကို ရိုးသားစြာ ေျဖရွင္းခဲ့ၾကပါသည္။
သို႔ေသာ္ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ အမွတ္ (၅) သံမဏိစက္ရံု(ပင္းပက္) စီမံကိန္း တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ေျမဧက (၅၀၀၀) ၀န္းက်င္ သိမ္းဆည္းခံခဲ့ရပါသည္။ ထိုသိမ္းဆည္းခံခဲ့ရသည့္ ေျမတစ္၀က္မွ ေဒသခံမ်ား အဓိကစိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္ေနေသာ စိုက္ပ်ိဳးေျမမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အဓိကထားလုပ္ကိုင္သည့္အတြက္ စိုက္ပ်ိဳးေျမမ်ား ဆံုးရံႈးမႈမွာ အလြန္ၾကီးမားေသာ ဆံုးရံႈးမႈပင္ ျဖစ္ပါသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေျမမ်ား သိမ္းဆည္းခံခဲ့ရသည့္ အတြက္ စီးပြားေရးမွာလည္း အလြန္ၾကပ္တည္း လာခဲ့ရပါသည္။
ယခင္က မိသားစုတစ္စုလံုး စိုက္ပ်ိဳးျခံအတြင္း၌သာ စုေပါင္းလုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာလည္း ယခုေတာ့ အခက္အခဲမ်ားေၾကာင့္ အျခားေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္ကာ မိသားစုတစ္ကြဲတစ္ျပားျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေနၾကရပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ တစ္ရြာႏွင့္တစ္ရြာ ဘုရားမ်ား ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားကို တက္ေရာက္ၾကပါသည္။ သက္ၾကီးရြယ္အို
ဘိုးဘြားမ်ားကိုလည္း သြားေရာက္ကန္ေတာ့ၾကပါသည္။ ထို႔ျပင္ တစ္ရြာႏွင့္တစ္ရြာ စီးပြါးေရး၊ လူမႈေရး စသည္တို႔အတြက္ကိုလည္း ဆက္သြယ္ သြားလာၾကရပါသည္။
ထို႕အတြက္ ယခင္က တစ္ရြာႏွင့္တစ္ရြာ ဆက္သြယ္ထားေသာ လမ္းမ်ား ရွိေသာ္လည္း စက္ရံုမွ ေျမမ်ားသိမ္းယူေသာအခါ ထိုလမ္းမ်ားလည္း ပါသြားခဲ့ပါသည္။ သို႕အတြက္ စက္ရံုမွ လမ္းေဖာက္လုပ္ေသာအခါ သြားလာဆက္သြယ္ေရးအတြက္ အခက္အခဲမရွိဟု ၀မ္းေျမာက္
၀မး္သာျဖစ္ခဲ့ရေသာ္လည္း လမ္းမ်ားျပီးစီးသည့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ စက္ရံုအတြင္း ေနထိုင္သူမဟုတ္သည့္ ျပင္ပလူျဖတ္သန္းသြားလာခြင့္ကို လုံျခံဳေရးဂိတ္မ်ား ထား၍ ပိတ္ပင္လိုက္ပါသည္။ ထိ္ု႕အတြက္ ေဒသခံမ်ားမွာ သြားလာေရး ခက္ခဲၾကရပါသည္။ လံုျခံဳေရးဂိတ္မ်ား ထားသည့္ေနာက္ပိုင္း စက္ရံုလမ္းကို အသံုးျပဳေသာရြာသားမ်ားမွာ လံုျခံဳေရးအရာရွိ၏ ပါးရိုက္ျခင္းကိုပင္ခံခဲ့ရပါသည္။
ထို႔ျပင္ စက္ရံု၀န္းက်င္တြင္ လံုျခံဳေရးတာ၀န္က်ေသာအမွတ္ (၉၀၃) စစ္ေျမျပင္ အင္ဂ်င္နီယာတပ္ရင္းမွ လံုျခံဳေရးမ်ားသည္၊ ရြာအတြင္း မည္သည့္အေၾကာင္းအရာမွ မရွိဘဲ ေသနတ္ေဖာက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ရြာသူရြာသားမ်ားႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ား ထိန္႔လန္႔ခဲ့ရရံုသာမက ရပ္ေ၀းမွ လာေသာ ရြာ၏ဧည့္သည္မ်ားမွာလည္း ထိန္႔လန္႔ကာ အျဖဴေရာင္နယ္ေျမ အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္ကိုပင္လွ်င္ မယံုၾကည္နိုင္သည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။
စက္ရံုအေနျဖင့္ ဘုရားမ်ား၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ား၊ စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၊ ေသာက္ေရကန္မ်ား ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ေပးခဲ့သည္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဆံုးရံႈးနစ္နာခဲ့ရေသာ ေဒသမ်ားအတြက္ အနည္းငယ္သာ ရရွိခဲ့ရပါသည္။
ထို႔ျပင္ အခ်ိဳ႕ေသာ တည္ေဆာက္မႈမ်ားမွာ ေဒသခံမ်ား၏ လုပ္အားမ်ား၊ အလွဴေငြမ်ားလည္း မ်ားစြာပါ၀င္ပါသည္။ ေနာင္ကာကယ္ရြာရွိ ကံေကာ္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဆိုလွ်င္ပင္ စက္ရံုမွ ဦးစီးျပီးလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ေဒသခံမ်ား၏လုပ္အားမ်ား၊ အလွဴေငြမ်ား တစ္၀က္ပါ၀င္သည္။
သူၾကီးဘုရား ရြာသားေကာင္းမႈဆိုသကဲ့သို႕ ေဒသခံႏွစ္ရာေက်ာ္တို႕က သံုးလေက်ာ္သည္အထိ လုပ္အားေပး ကုသိုလ္ယူခဲ့ၾကပါသည္။ မိမိတို႕တတ္နိုင္သည့္ေငြေၾကးမ်ား လွဴဒါန္းသည့္အျပင္ အလွဴခံမ႑ပ္ထိုး၍ အလွဴခံထားေသာ အလွဴေငြမ်ားလည္း မ်ားစြာပါ၀င္ပါသည္။
ထိုသို႔အခက္အခဲမ်ား ၾကားထဲကပင္ ေဒသခံမ်ားမွာလည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး ပါ၀င္ခဲ့ၾကပါသည္။ ယခင္ ဤေနရာ ဤေဒသသည္ အင္းေလးေဒသ စိမ္းလန္းစိုေျပေရးအတြက္ မိုင္ (၅၀) ပတ္လည္ ႏွစ္ရွည္ပင္မ်ား စိုက္ပ်ိဳးရန္ သတ္မွတ္ထားခဲ့ပါသည္။ ထို႔အတြက္ ေဒသခံမ်ားက ႏွစ္ရွည္ပင္မ်ားကို ယခင္ကထက္ ပိုမိုအားထားျပီး စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ၾကပါသည္။ စက္ရံုမွ ေျမမ်ားသိမ္းယူေသာအခါ ထိုႏွစ္ရွည္ပင္မ်ားအတြက္ နစ္နာေၾကးကို လံုး၀မရရွိဘဲ သိမ္းဆည္းခံခဲ့ရပါသည္။
No comments:
Post a Comment