ဗြာသရား| ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္၊ ၂၀၁၀| တနဂၤေႏြေန႔
၁၉၉၅-၉၆ ခန္႔က ေျမျပန္႕မွာ ေျမယာသိမ္းယူျခင္းခံရတဲ့ ေတာင္သူလယ္သမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဟိုပံုးလြင္ျပင္အေရွ႕ဘက္ ေတာင္တန္းတေလ်ာက္သို႔ ေရာက္လာၾကတယ္။ ပထမေတာ့ ေဒသခံ သနပ္ဖက္ၿခံပိုင္ရွင္မ်ားစီက သနပ္ဖက္ၿခံေျမမ်ားကို ဌားရမ္းၿပီးလုပ္ၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အဲဒီသနပ္ဖက္ပင္ၾကားမွာ ဘိန္းမ်ားကိုပါ စိုက္လာၾကတယ္။ အဲလိုမ်ဳိး ဘိန္းစိုက္တာဟာ ေဒသခံရြာသားမ်ား ေ၀ဖန္လာေတာ့ ရြာက စာသင္ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ေရး၊ ေက်ာင္းဆရာ/မ ေထာက္ပံေရး၊ လမ္းမ်ားေဖာက္လုပ္ေရး၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဇာရပ္ျပဳျပင္ေရး အဲဒီအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ အလွဴေငြ ေသာင္းဂဏန္းမွ သိန္းဂဏန္းထိ ထဲ့ၾကတယ္။ ရြာသူႀကီးလဲ သာေရးနာေရးအတြက္ တစ္အိမ္တက္ တအိမ္ဆင္း ေငြလိုက္ေကာက္တဲ့ အလုပ္ကို သက္သာေစတဲ့အတြက္ စိုက္ခြင့္ေပးလိုက္တယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဘိန္းလုပ္ငန္းဟာ အရင္းနည္းနည္းနဲ႕ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္း ေငြအေျမာက္အမ်ားရတာကို ေဒသခံရြာသားေတြက ျမင္လာၾကေတာ့ သူ႕ထက္ကိုသာေအာင္ ၿပိဳင္ဆိုင္ၿပီးစုိက္လာၾကတယ္။ သနပ္ဖက္ပင္ၾကားမွာ အႀကီးအက်ယ္စုိက္ေတာ့ ေပါင္းပင္ေတြကို ရွင္းမႏိုင္ၾကေတာ့ လုပ္အားမ်ားမ်ား လိုအပ္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရြယ္ေရာက္သူတိုင္းလိုလိုဟာ သူ႕ဘိန္းစိုက္ခင္း ကိုယ့္ဘိန္းစိုက္ခင္း ရွိလာေတာ့ ေဒသခံမွာ ရွိတဲ့ ရြာသားေတြက ေန႕စားလိုက္လုပ္တဲ့လူမရွိေတာ့ဘူး။ ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုးက အလုပ္လက္မဲ့တဲသူေတြ၊ ၿမိဳ႕နဲ႕ နီးတဲ့ ေက်းရြာသားတခ်ဳိ႕မွ လူေတြ လာေရာက္ၿပီး ေန႕စားအလုပ္ကုိ လာလုပ္ၾကတယ္။
ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးသူအေရအတြက္မ်ားလာေတာ့ အစက ေဒသခံ ပီအဲန္အိုပုလိပ္မ်ားကုိ တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႕ လဒ္ထိုးထားၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ၿမိဳ႕ေပၚက ရဲေတြ၊ မူးယစ္အဖဲြ႕ေတြပါ ေရာက္လာၿပီး ဘိန္းေရာင္း၀ယ္မႈပတ္သက္ေသာ သူကို တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ဖမ္းျပခဲ့တယ္။ ရြာသူႀကီးႏွင့္ ဘိန္းေရာင္း၀ယ္သူေတြ အထာသိလာေတာ့ ရဲ၊ မူးယစ္၊ စစ္တပ္ ေရာက္လာပါက ခန္းခန္းနားနား ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဧည့္ခံ ေဆြးေႏြးညိွႏိႈင္းၿပီး လဒ္ထိုးထားလိုက္တယ္။ ရဲတို႔ မူးယစ္တို႔ေတြ ဘိန္းစိုက္ေဒသသို႔ ေရာက္လာတိုင္း သူတို႔အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့အရင္ခံစာ သက္ေသအတြက္ အလြန္ညံဖ်င္းတဲ့ ဘိန္းၿခံတၿခံကို ဖ်က္စီးၿပီး မွတ္တမ္းပံုတင္ထားခဲ့တယ္။ ရြာကေနထြက္မသြားခင္ “ေနာက္ေနာင္ဆို ပန္းငရဲကို ႏွာဖူးေပၚမွာ မစိုက္နဲ႔ ေက်ာကုန္းမွာ စိုက္ပါ”လို႔ေတာင္ မွာသြားခဲ့ေသးတယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ လူေတြဟာ သနပ္ဖက္ပင္ၾကားမွာ မစိုက္ၾကေတာ့ဘဲ ေတာခုတ္ၿပီး ဘိန္းေတာင္ယာအသစ္ ေထာင္လိုက္ၾကတယ္။ အဲလိုေတာကို ခုတ္ရွင္းၿပီး တည္ေထာင္လိုက္တဲ့ ဘိန္းေတာင္ယာဟာ ဘိန္းပင္ၾကားက ေပါင္းပင္မ်ား အနည္းအက်ဥ္းသာေပါက္လာတဲ့အျပင္ ဘိန္းျခစ္ခ်ိန္ဆိုရင္္လဲ သနပ္ဖက္ပင္ရိပ္ကြယ္ထားတာမ်ဳိးမရွိတဲ့အတြက္ ေနေရာင္ေကာင္းေကာင္း ရတယ္ဆိုေတာ့ ဘိန္းစီးပိုထြက္တယ္။ ေပါင္းရွင္းရတဲ့အလုပ္လည္း သက္သာတယ္။ ေျမယာအသစ္ဆိုေတာ့ သဘာ၀ ၾသဂဲနစ္ဓါတ္လဲမ်ားတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ႏွစ္၊ နစ္ႏွစ္ ကာလအတြင္းမွာ ေျမႀကီးထဲ့က က်န္ေနတဲ့ အပင္ရဲ႕ အျမစ္ေတြ ေဆြးပုတ္လာေတာ့ ဘိန္းအတြက္ အရမ္းကိုေကာင္းေစတယ္။ ဓါတ္ေျမၾသဇာဖိုးလဲ သက္သာေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရြာသားေတြဟာ ယခင္က မျမင္ဖူးေသာ ေမာ္တာနဲ ခ်ိန္းႀကိဳးလႊေတြကို ၀ယ္လာၾကၿပီး ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ သက္တမ္းရွိေသာ သစ္ပင္မ်ားကို အၿပိဳင္အဆိုင္ခုတ္လဲလာၾကတယ္။
ေတာင္ေပၚေက်းရြာတိုင္းလိုလိုမ်ားဟာ ရြာပိုင္ဆိုင္တဲ့ေတာဧရိယာဆိုတာ ရွိၾကတယ္။ ဘိန္းၿခံအသစ္ ေထာင္ဖို႔အတြက္ သစ္ေတာေတြကို သူ႔ထက္ငါဦးေအာင္ ၿပိဳင္ဆိုင္ခုတ္လိုက္ေတာ့ တစ္ရြာနဲ႕တစ္ရြာ သစ္ေတာဧရိယာကုိ က်ဴးေက်ာ္လာၾကတယ္။ အဲလိုက်ဴးေက်ာ္လာေတာ့ တစ္ရြာနဲတစ္ရြာ ျပႆနာတက္ၿပီး ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးတို႔ လိုက္ေျဖရွင္းေပးရတယ္။ မေျဖရွင္းေပးႏိုင္တဲ့ ေက်းရြာတခ်ဳိ႕က ပီအဲန္အို တပ္စခန္းျဖစ္တဲ့ ေအာင္ဆုေဗြ အထိေရာက္ၿပီး တပ္စခန္းတာ၀န္ရွိသူက ေျဖရွင္းေပးရတာလဲ ၾကားရတယ္။ ရြာသားအခ်င္းခ်င္းလဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ပစ္ထားတဲ့ ေတာင္ယာ၊ ေျမယာေဟာင္းမ်ားကို သူ႔ၿခံကိုယ့္ၿခံဆိုၿပီး လုယူရန္ျဖစ္ၾကတာလဲ ေတြ႕ရတယ္။ မိသားစုထဲ့က သူတို႔ဘိုးဘြားပိုင္ထားတဲ့ ေတာင္ယာေျမေဟာင္းမ်ား ထင္းၿခံမ်ားကို ဘိန္းစိုက္ခင္းေထာင္ဖို႔အတြက္ သူ႔ထက္ကိုယ္ဦးေအာင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ခုတ္ရွင္းၿပီး ေမာင္ႏွာမအခ်င္းခ်င္း ျပႆနာျဖစ္ၾကတာလဲ မနည္းဘူး။ ေငြရလြယ္တဲ့ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းေၾကာင့္ တစ္ရြာနဲ႕တစ္ရြာ မၾကည္ျဖဴၾကေတာ့တဲ့ျပႆနာ၊ မိသားစု တစ္စုနဲ႕တစ္စု မနာလိုၾကတဲ့ ျပႆနာ၊ ေမာင္ႏွာမအခ်င္းခ်င္း အမုန္းပြားလာၾကတဲ့ ျပႆနာမ်ားဟာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ဘိန္းစိုက္ခြင့္ရ ေတာင္ေပၚေဒသမွာ လြမ္းမိုးလာတယ္။ အဲလိုျပႆနာေတြ ေဒသအတြင္းမွာ လြမ္းမိုးလာေတာ့ ယခင္ကလို ေန႔ႀကီးရက္ျမတ္အခ်ိန္ ေတြမွာ ပဲြလမ္းသဘင္ေတြလုပ္ရင္ တစ္ရြာနဲ႕တစ္ရြာ လာေရာက္အားေပးတာတို႔ ကူညီတာတို႔ စတဲ့ေသြးစည္းညီညြတ္မႈေတြ ရင္းႏွီးမႈေတြဟာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ဆိုးရြားလာတယ္။ ပ်က္စီးပ်က္ျပားလာတယ္။ သာေရးနာေရးအခ်ိန္ဆိုရင္လဲ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ရိုင္းျပင္းကူညီမႈကို လ်စ္လ်ဴရႈလာၾကတယ္။
ဘိန္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေလ့လာမိသေလာက္က တစ္ႏွစ္ကို သံုးႀကိမ္စိုက္ၾကတယ္။ ေဒသတစ္ခုနဲ႕တစ္ခု စိုက္ခ်ိန္က မတူၾကဘူး။ ဘိန္းအမ်ဳိးအစားဟာ အပြင့္ျဖဴ၊ အပြင့္နီ၊ ခရမ္းေရာင္အပြင့္၊ နီျဖဴခရမ္း စတဲ့အေရာင္စံုပါတဲ အပြင့္ စတာေတြ ေလးမ်ဳိးေတြဖူးတယ္။ မေတြ႕ဖူးေသးတဲ့ အပြင့္ေတြလဲ ရွိေကာင္းရွိမယ္။ ဘယ္လိုဘဲျဖင့္ျဖင့္ အပြင့္ျဖဴတဲ့ ဘိန္းအမ်ဳိးအစားဟာ သက္တမ္းနည္းနည္းတိုတယ္။ က်ဲၿပီးႏွစ္လ သံုးလေလာက္ရရင္ အစီးကို ျခစ္ယူလို႔ရၿပီလို႔ သိရတယ္။ အနီ၊ ခရမ္းေရာင္နဲ႕ အေရာင္စံုတဲ့ အပြင့္ဟာ က်ဲၿပီး ငါးလ၀န္းက်င္ၾကာမွ အစီးကို ျခစ္ယူလို႔ရတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ေျမၾသဇာေကာင္းေကာင္းရတဲ့ ဘိန္းၿခံဆိုရင္ ဘိန္းပင္ဟာ လူတရပ္စာေလာက္ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး တစ္ပင္ကို ေလးငါးလံုးေလာက္သီးတယ္။ အသီးလည္း ေကာက္သီးႏွင့္ ဘီးလစ္ (snooker) အလံုးေလာက္ရွိတယ္။ အဲေလာက္ဘိန္းသီးဟာ တစ္ခါျခစ္ရင္လည္း ျခစ္တံကို ႏွစ္ခ်က္ျခစ္လို႔ရတယ္။
မိုးရာသီမွာ စိုက္တဲ့ဘိန္းဟာ ဧၿပီလႏွင့္ ေမလ၀န္းက်င္တြင္ က်ဲၿပီး ၾသဂုတ္လနဲ႕ စက္တင္ဘာလ ၀န္းက်င္မွာ ျခစ္တယ္။ မိုးတြင္းကာလစိုက္တဲ့ ဘိန္းဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အပြင့္ျဖဴတဲ့ ဘိန္းကိုုစိုက္ၾကတာမ်ားတယ္။ ဘိန္းျခစ္ရင္လဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ မနက္ပိုင္းအခ်ိန္မွာ ျခစ္ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္က ေရွ႕မွာ ဘိန္းသီးကို ျခစ္သြားၿပီး လူတစ္ေယာက္က ေနာက္ကေန ဘိန္းစီးကို လိုက္ျခစ္ယူရတယ္။ ဘိန္းစီးမ်ားကုိ မိုးေရထဲ့ ပ်က္စီးမသြားေအာင္ ဘိန္းမျခစ္ခင္မွာ မိုးအေျခအေနကို ေသခ်ာေလ့လာအကဲခတ္ၾကၿပီးမွ ျခစ္ယူၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေလအေျခအေနကိုလည္း ၾကည့္ရေသးတယ္။ ေလတအားတိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘိန္းျခစ္လို႔ရွိရင္ ဘိန္းစီးသိပ္မတြက္ဘူးလို႔ သိရတယ္။ မိုးရာသီက ထြက္ေသာဘိန္းစီးဟာ အေလးခ်ိန္ေပါ့ၿပီး ေစ်းလဲ တျခားရာသီက ထြက္တဲ့ ဘိန္းစီးေလာက္ မရဘူး။ ဘိန္းအရသာလဲ တျခားရာသီ ဘိန္းအရသာေလာက္ မမီဘူးလို႔ ဘိန္းသံုးစဲြသူေတြက ေျပာၾကတာကို သိရတယ္။
ေဆာင္းရာသီမွာ စိုက္တဲ့ဘိန္းဟာ စက္တင္ဘာနဲ႕ ေအာက္တိုဘာလ၀န္းက်င္မွာ က်ဲၿပီးေတာ့ ဇႏၷ၀ါရီလနဲ႕ ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာ ျခစ္ယူၾကတယ္။ ဒီရာသီမွာဆိုရင္ အျဖဴ၊ အနီ၊ ခရမ္း၊ အေရာင္စံု ပါတဲ့အပြင့္ စတဲ့ ဘိန္းအမ်ဳိးအစားအားလံုးကို စိုက္ၾကတယ္။ ေဆာင္းရာသီဘိန္းဟာ ေက်ာက္ခဲစရစ္ေပါမ်ားၿပီး ဆီးႏွင္း ထူေျပာတဲ့ေျမေနရာတြင္ အရမ္းျဖစ္ထြန္းတယ္။ က်ဲထားေသာ ဘိန္းမ်ားဟာ လက္တထြာအရြာေရာၿပီဆိုရင္ စိပ္ေနတဲ့ အပင္ေတြကို က်ဲးေပးရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သံုးလက္မခန္႔ရွိတဲ့ ေပါက္ျပားငယ္နဲ႕ အဲဒီအပင္ၾကားက ေျမႀကီးကို ဆြေပးရတယ္။ ေပါင္းရွင္းေပးရတယ္။ ေျမၾသဇာထဲ့ေပးရတယ္။ ဘိန္းပင္ လက္တစ္ထြာ ႏွစ္ထြာအရြယ္ဆိုရင္ ေျမအစိုဓါတ္မပ်က္ေအာင္ ဆီးႏွင္းမ်ားမ်ား လိုအပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျခစ္တဲ့ရာသီ ေရာက္ရင္လဲ အပူဓါတ္လိုအပ္တယ္။ ေနပူေလ အစီးကပိုေတြလာေလျဖစ္တယ္။ ဒီရာသီမွာ စိုက္တဲ့ဘိန္းဟာ ေက်ာက္ခဲစရစ္မ်ားတဲ့ ဘိန္းၿခံဆိုရင္ ဘိန္းစီးထြက္ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာဆိုၾကတယ္။ ဘိန္းျခစ္ခ်ိန္မွာဆိုရင္ ေလမတိုက္ေစရဘူး။ ေလတိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျခစ္မယ္ဆိုရင္ ဘိန္းအစီးထြက္နည္းတယ္။ ဘိန္းသီးကို မနက္ပိုင္းျခစ္ၿပီးေတာ့ ညေနပိုင္းမွာ အစီးကို ျခစ္ယူၾကတယ္။
ေႏြရာသီမွ စိုက္တဲ့ဘိန္းဟာ ဇႏၷ၀ါရီလနဲ႕ ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာ က်ဲၿပီး မိုးမက်ခင္မွာ အစီးကို ျခစ္ယူၾကတယ္။ ဒီရာသီစိုက္တဲ့ဘိန္းဟာ ေရသြင္းေပးရတယ္ေတာ့ ေရအလြယ္တကူ ရႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာဘဲ စိုက္ၾကတာ မ်ားတယ္။ ဒီရာသီမွာ ဘိန္းအမ်ဳိးအစားအားလံုးကို စိုက္ၾကၿပီးေတာ့ ေဆာင္းရာသီမွာ စိုက္တဲ့ ဘိန္းအတိုင္း လုပ္ကိုင္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ေဆးလိပ္သံုးစဲြတတ္ေသာ လူငယ္ေတြဟာ ဘိန္းျခစ္ေနခ်ိန္မွာ ဘိန္းစီးမ်ားကို မိမိတို႔ ေဆးဖက္ၾကမ္းလိပ္ေပၚမွာ အနည္းငယ္ ကပ္ထားၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္ၾကရာမွ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘိန္းစဲြလာ ၾကတယ္။ ဘိန္းစိုက္ေသာသူမ်ားဟာ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္းအလုပ္ကုိ ေန႔စဥ္ သြားလာလႈပ္ရွား ရတာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ခံစားေနရတဲ့ အေၾကာေညာင္းတာတို႔ ကိုက္ခဲတာတို႔ကုိ ေပ်ာက္ေအာင္ဆိုၿပီး ဘိန္းေဆးမီးတိုုနည္းနဲ႕ ေျဖရွင္းၾကတာေၾကာင့္္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘိန္းစားဘ၀ေရာက္ၾကတာ မ်ားတယ္။
ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးလုပ္ကိုင္မႈမ်ားလာေတာ့ ေနရာတကာမွာသစ္ေတာပ်က္စီးမႈလဲမ်ားလာတယ္။ ေျမဆီခန္းလာၿပီး တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ သီးႏွံဖ်က္ပိုးလည္း ထူလာတယ္။ ဘိန္းအထြက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ စိုက္ခင္း က်ဥ္းက်ဥ္းထဲ့မွာ ဘိန္းစီးမ်ားမ်ားရေအာင္ဆိုၿပီး ဓါတ္ေျမၾသဇာျဖစ္တဲ့ ပုလဲ၊ ဆူပါတို႔ကို အၿပိဳင္အဆိုင္ သံုးလာၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဟိုပံုးၿမိဳ႕နဲ႕ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ၾကားက နမ္းဆီးေဒသမွာ ေမြးျမဴထားတဲ့ ဥစားၾကက္ မစင္ခ်ီးမ်ားကို လုၿပီး၀ယ္ယူၾကတယ္။ ဘိန္းၿခံဟာ ၾကက္ခ်ီးထဲ့ရင္ ဘိန္းေတြ အသီးမ်ားလာတယ္ အပင္လည္း သန္ျမန္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာဆိုရင္ ပိုးေတြမဖ်က္စီးေအာင္လဲ ပိုးသတ္ေဆးတို႔ အသံုးမ်ားလာၾကတယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဘိန္းလုပ္ငန္းဟာ အရင္းနည္းနည္းနဲ႕ အခ်ိန္တိုတိုအတြင္း ေငြအေျမာက္အမ်ားရတာကို ေဒသခံရြာသားေတြက ျမင္လာၾကေတာ့ သူ႕ထက္ကိုသာေအာင္ ၿပိဳင္ဆိုင္ၿပီးစုိက္လာၾကတယ္။ သနပ္ဖက္ပင္ၾကားမွာ အႀကီးအက်ယ္စုိက္ေတာ့ ေပါင္းပင္ေတြကို ရွင္းမႏိုင္ၾကေတာ့ လုပ္အားမ်ားမ်ား လိုအပ္လာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရြယ္ေရာက္သူတိုင္းလိုလိုဟာ သူ႕ဘိန္းစိုက္ခင္း ကိုယ့္ဘိန္းစိုက္ခင္း ရွိလာေတာ့ ေဒသခံမွာ ရွိတဲ့ ရြာသားေတြက ေန႕စားလိုက္လုပ္တဲ့လူမရွိေတာ့ဘူး။ ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုးက အလုပ္လက္မဲ့တဲသူေတြ၊ ၿမိဳ႕နဲ႕ နီးတဲ့ ေက်းရြာသားတခ်ဳိ႕မွ လူေတြ လာေရာက္ၿပီး ေန႕စားအလုပ္ကုိ လာလုပ္ၾကတယ္။
ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးသူအေရအတြက္မ်ားလာေတာ့ အစက ေဒသခံ ပီအဲန္အိုပုလိပ္မ်ားကုိ တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႕ လဒ္ထိုးထားၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ၿမိဳ႕ေပၚက ရဲေတြ၊ မူးယစ္အဖဲြ႕ေတြပါ ေရာက္လာၿပီး ဘိန္းေရာင္း၀ယ္မႈပတ္သက္ေသာ သူကို တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ဖမ္းျပခဲ့တယ္။ ရြာသူႀကီးႏွင့္ ဘိန္းေရာင္း၀ယ္သူေတြ အထာသိလာေတာ့ ရဲ၊ မူးယစ္၊ စစ္တပ္ ေရာက္လာပါက ခန္းခန္းနားနား ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဧည့္ခံ ေဆြးေႏြးညိွႏိႈင္းၿပီး လဒ္ထိုးထားလိုက္တယ္။ ရဲတို႔ မူးယစ္တို႔ေတြ ဘိန္းစိုက္ေဒသသို႔ ေရာက္လာတိုင္း သူတို႔အလုပ္လုပ္ေနပါတယ္ ဆိုတဲ့အရင္ခံစာ သက္ေသအတြက္ အလြန္ညံဖ်င္းတဲ့ ဘိန္းၿခံတၿခံကို ဖ်က္စီးၿပီး မွတ္တမ္းပံုတင္ထားခဲ့တယ္။ ရြာကေနထြက္မသြားခင္ “ေနာက္ေနာင္ဆို ပန္းငရဲကို ႏွာဖူးေပၚမွာ မစိုက္နဲ႔ ေက်ာကုန္းမွာ စိုက္ပါ”လို႔ေတာင္ မွာသြားခဲ့ေသးတယ္။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ လူေတြဟာ သနပ္ဖက္ပင္ၾကားမွာ မစိုက္ၾကေတာ့ဘဲ ေတာခုတ္ၿပီး ဘိန္းေတာင္ယာအသစ္ ေထာင္လိုက္ၾကတယ္။ အဲလိုေတာကို ခုတ္ရွင္းၿပီး တည္ေထာင္လိုက္တဲ့ ဘိန္းေတာင္ယာဟာ ဘိန္းပင္ၾကားက ေပါင္းပင္မ်ား အနည္းအက်ဥ္းသာေပါက္လာတဲ့အျပင္ ဘိန္းျခစ္ခ်ိန္ဆိုရင္္လဲ သနပ္ဖက္ပင္ရိပ္ကြယ္ထားတာမ်ဳိးမရွိတဲ့အတြက္ ေနေရာင္ေကာင္းေကာင္း ရတယ္ဆိုေတာ့ ဘိန္းစီးပိုထြက္တယ္။ ေပါင္းရွင္းရတဲ့အလုပ္လည္း သက္သာတယ္။ ေျမယာအသစ္ဆိုေတာ့ သဘာ၀ ၾသဂဲနစ္ဓါတ္လဲမ်ားတယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ႏွစ္၊ နစ္ႏွစ္ ကာလအတြင္းမွာ ေျမႀကီးထဲ့က က်န္ေနတဲ့ အပင္ရဲ႕ အျမစ္ေတြ ေဆြးပုတ္လာေတာ့ ဘိန္းအတြက္ အရမ္းကိုေကာင္းေစတယ္။ ဓါတ္ေျမၾသဇာဖိုးလဲ သက္သာေစတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရြာသားေတြဟာ ယခင္က မျမင္ဖူးေသာ ေမာ္တာနဲ ခ်ိန္းႀကိဳးလႊေတြကို ၀ယ္လာၾကၿပီး ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ သက္တမ္းရွိေသာ သစ္ပင္မ်ားကို အၿပိဳင္အဆိုင္ခုတ္လဲလာၾကတယ္။
ေတာင္ေပၚေက်းရြာတိုင္းလိုလိုမ်ားဟာ ရြာပိုင္ဆိုင္တဲ့ေတာဧရိယာဆိုတာ ရွိၾကတယ္။ ဘိန္းၿခံအသစ္ ေထာင္ဖို႔အတြက္ သစ္ေတာေတြကို သူ႔ထက္ငါဦးေအာင္ ၿပိဳင္ဆိုင္ခုတ္လိုက္ေတာ့ တစ္ရြာနဲ႕တစ္ရြာ သစ္ေတာဧရိယာကုိ က်ဴးေက်ာ္လာၾကတယ္။ အဲလိုက်ဴးေက်ာ္လာေတာ့ တစ္ရြာနဲတစ္ရြာ ျပႆနာတက္ၿပီး ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးတို႔ လိုက္ေျဖရွင္းေပးရတယ္။ မေျဖရွင္းေပးႏိုင္တဲ့ ေက်းရြာတခ်ဳိ႕က ပီအဲန္အို တပ္စခန္းျဖစ္တဲ့ ေအာင္ဆုေဗြ အထိေရာက္ၿပီး တပ္စခန္းတာ၀န္ရွိသူက ေျဖရွင္းေပးရတာလဲ ၾကားရတယ္။ ရြာသားအခ်င္းခ်င္းလဲ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက ပစ္ထားတဲ့ ေတာင္ယာ၊ ေျမယာေဟာင္းမ်ားကို သူ႔ၿခံကိုယ့္ၿခံဆိုၿပီး လုယူရန္ျဖစ္ၾကတာလဲ ေတြ႕ရတယ္။ မိသားစုထဲ့က သူတို႔ဘိုးဘြားပိုင္ထားတဲ့ ေတာင္ယာေျမေဟာင္းမ်ား ထင္းၿခံမ်ားကို ဘိန္းစိုက္ခင္းေထာင္ဖို႔အတြက္ သူ႔ထက္ကိုယ္ဦးေအာင္ အၿပိဳင္အဆိုင္ခုတ္ရွင္းၿပီး ေမာင္ႏွာမအခ်င္းခ်င္း ျပႆနာျဖစ္ၾကတာလဲ မနည္းဘူး။ ေငြရလြယ္တဲ့ ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းေၾကာင့္ တစ္ရြာနဲ႕တစ္ရြာ မၾကည္ျဖဴၾကေတာ့တဲ့ျပႆနာ၊ မိသားစု တစ္စုနဲ႕တစ္စု မနာလိုၾကတဲ့ ျပႆနာ၊ ေမာင္ႏွာမအခ်င္းခ်င္း အမုန္းပြားလာၾကတဲ့ ျပႆနာမ်ားဟာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ဘိန္းစိုက္ခြင့္ရ ေတာင္ေပၚေဒသမွာ လြမ္းမိုးလာတယ္။ အဲလိုျပႆနာေတြ ေဒသအတြင္းမွာ လြမ္းမိုးလာေတာ့ ယခင္ကလို ေန႔ႀကီးရက္ျမတ္အခ်ိန္ ေတြမွာ ပဲြလမ္းသဘင္ေတြလုပ္ရင္ တစ္ရြာနဲ႕တစ္ရြာ လာေရာက္အားေပးတာတို႔ ကူညီတာတို႔ စတဲ့ေသြးစည္းညီညြတ္မႈေတြ ရင္းႏွီးမႈေတြဟာ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ဆိုးရြားလာတယ္။ ပ်က္စီးပ်က္ျပားလာတယ္။ သာေရးနာေရးအခ်ိန္ဆိုရင္လဲ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ရိုင္းျပင္းကူညီမႈကို လ်စ္လ်ဴရႈလာၾကတယ္။
ဘိန္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေလ့လာမိသေလာက္က တစ္ႏွစ္ကို သံုးႀကိမ္စိုက္ၾကတယ္။ ေဒသတစ္ခုနဲ႕တစ္ခု စိုက္ခ်ိန္က မတူၾကဘူး။ ဘိန္းအမ်ဳိးအစားဟာ အပြင့္ျဖဴ၊ အပြင့္နီ၊ ခရမ္းေရာင္အပြင့္၊ နီျဖဴခရမ္း စတဲ့အေရာင္စံုပါတဲ အပြင့္ စတာေတြ ေလးမ်ဳိးေတြဖူးတယ္။ မေတြ႕ဖူးေသးတဲ့ အပြင့္ေတြလဲ ရွိေကာင္းရွိမယ္။ ဘယ္လိုဘဲျဖင့္ျဖင့္ အပြင့္ျဖဴတဲ့ ဘိန္းအမ်ဳိးအစားဟာ သက္တမ္းနည္းနည္းတိုတယ္။ က်ဲၿပီးႏွစ္လ သံုးလေလာက္ရရင္ အစီးကို ျခစ္ယူလို႔ရၿပီလို႔ သိရတယ္။ အနီ၊ ခရမ္းေရာင္နဲ႕ အေရာင္စံုတဲ့ အပြင့္ဟာ က်ဲၿပီး ငါးလ၀န္းက်င္ၾကာမွ အစီးကို ျခစ္ယူလို႔ရတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ေျမၾသဇာေကာင္းေကာင္းရတဲ့ ဘိန္းၿခံဆိုရင္ ဘိန္းပင္ဟာ လူတရပ္စာေလာက္ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီး တစ္ပင္ကို ေလးငါးလံုးေလာက္သီးတယ္။ အသီးလည္း ေကာက္သီးႏွင့္ ဘီးလစ္ (snooker) အလံုးေလာက္ရွိတယ္။ အဲေလာက္ဘိန္းသီးဟာ တစ္ခါျခစ္ရင္လည္း ျခစ္တံကို ႏွစ္ခ်က္ျခစ္လို႔ရတယ္။
မိုးရာသီမွာ စိုက္တဲ့ဘိန္းဟာ ဧၿပီလႏွင့္ ေမလ၀န္းက်င္တြင္ က်ဲၿပီး ၾသဂုတ္လနဲ႕ စက္တင္ဘာလ ၀န္းက်င္မွာ ျခစ္တယ္။ မိုးတြင္းကာလစိုက္တဲ့ ဘိန္းဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အပြင့္ျဖဴတဲ့ ဘိန္းကိုုစိုက္ၾကတာမ်ားတယ္။ ဘိန္းျခစ္ရင္လဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ မနက္ပိုင္းအခ်ိန္မွာ ျခစ္ၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္က ေရွ႕မွာ ဘိန္းသီးကို ျခစ္သြားၿပီး လူတစ္ေယာက္က ေနာက္ကေန ဘိန္းစီးကို လိုက္ျခစ္ယူရတယ္။ ဘိန္းစီးမ်ားကုိ မိုးေရထဲ့ ပ်က္စီးမသြားေအာင္ ဘိန္းမျခစ္ခင္မွာ မိုးအေျခအေနကို ေသခ်ာေလ့လာအကဲခတ္ၾကၿပီးမွ ျခစ္ယူၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေလအေျခအေနကိုလည္း ၾကည့္ရေသးတယ္။ ေလတအားတိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘိန္းျခစ္လို႔ရွိရင္ ဘိန္းစီးသိပ္မတြက္ဘူးလို႔ သိရတယ္။ မိုးရာသီက ထြက္ေသာဘိန္းစီးဟာ အေလးခ်ိန္ေပါ့ၿပီး ေစ်းလဲ တျခားရာသီက ထြက္တဲ့ ဘိန္းစီးေလာက္ မရဘူး။ ဘိန္းအရသာလဲ တျခားရာသီ ဘိန္းအရသာေလာက္ မမီဘူးလို႔ ဘိန္းသံုးစဲြသူေတြက ေျပာၾကတာကို သိရတယ္။
ေဆာင္းရာသီမွာ စိုက္တဲ့ဘိန္းဟာ စက္တင္ဘာနဲ႕ ေအာက္တိုဘာလ၀န္းက်င္မွာ က်ဲၿပီးေတာ့ ဇႏၷ၀ါရီလနဲ႕ ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာ ျခစ္ယူၾကတယ္။ ဒီရာသီမွာဆိုရင္ အျဖဴ၊ အနီ၊ ခရမ္း၊ အေရာင္စံု ပါတဲ့အပြင့္ စတဲ့ ဘိန္းအမ်ဳိးအစားအားလံုးကို စိုက္ၾကတယ္။ ေဆာင္းရာသီဘိန္းဟာ ေက်ာက္ခဲစရစ္ေပါမ်ားၿပီး ဆီးႏွင္း ထူေျပာတဲ့ေျမေနရာတြင္ အရမ္းျဖစ္ထြန္းတယ္။ က်ဲထားေသာ ဘိန္းမ်ားဟာ လက္တထြာအရြာေရာၿပီဆိုရင္ စိပ္ေနတဲ့ အပင္ေတြကို က်ဲးေပးရတယ္။ ၿပီးေတာ့ သံုးလက္မခန္႔ရွိတဲ့ ေပါက္ျပားငယ္နဲ႕ အဲဒီအပင္ၾကားက ေျမႀကီးကို ဆြေပးရတယ္။ ေပါင္းရွင္းေပးရတယ္။ ေျမၾသဇာထဲ့ေပးရတယ္။ ဘိန္းပင္ လက္တစ္ထြာ ႏွစ္ထြာအရြယ္ဆိုရင္ ေျမအစိုဓါတ္မပ်က္ေအာင္ ဆီးႏွင္းမ်ားမ်ား လိုအပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျခစ္တဲ့ရာသီ ေရာက္ရင္လဲ အပူဓါတ္လိုအပ္တယ္။ ေနပူေလ အစီးကပိုေတြလာေလျဖစ္တယ္။ ဒီရာသီမွာ စိုက္တဲ့ဘိန္းဟာ ေက်ာက္ခဲစရစ္မ်ားတဲ့ ဘိန္းၿခံဆိုရင္ ဘိန္းစီးထြက္ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာဆိုၾကတယ္။ ဘိန္းျခစ္ခ်ိန္မွာဆိုရင္ ေလမတိုက္ေစရဘူး။ ေလတိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျခစ္မယ္ဆိုရင္ ဘိန္းအစီးထြက္နည္းတယ္။ ဘိန္းသီးကို မနက္ပိုင္းျခစ္ၿပီးေတာ့ ညေနပိုင္းမွာ အစီးကို ျခစ္ယူၾကတယ္။
ေႏြရာသီမွ စိုက္တဲ့ဘိန္းဟာ ဇႏၷ၀ါရီလနဲ႕ ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာ က်ဲၿပီး မိုးမက်ခင္မွာ အစီးကို ျခစ္ယူၾကတယ္။ ဒီရာသီစိုက္တဲ့ဘိန္းဟာ ေရသြင္းေပးရတယ္ေတာ့ ေရအလြယ္တကူ ရႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာဘဲ စိုက္ၾကတာ မ်ားတယ္။ ဒီရာသီမွာ ဘိန္းအမ်ဳိးအစားအားလံုးကို စိုက္ၾကၿပီးေတာ့ ေဆာင္းရာသီမွာ စိုက္တဲ့ ဘိန္းအတိုင္း လုပ္ကိုင္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ေဆးလိပ္သံုးစဲြတတ္ေသာ လူငယ္ေတြဟာ ဘိန္းျခစ္ေနခ်ိန္မွာ ဘိန္းစီးမ်ားကို မိမိတို႔ ေဆးဖက္ၾကမ္းလိပ္ေပၚမွာ အနည္းငယ္ ကပ္ထားၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္ၾကရာမွ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘိန္းစဲြလာ ၾကတယ္။ ဘိန္းစိုက္ေသာသူမ်ားဟာ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္းအလုပ္ကုိ ေန႔စဥ္ သြားလာလႈပ္ရွား ရတာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္မွာ ခံစားေနရတဲ့ အေၾကာေညာင္းတာတို႔ ကိုက္ခဲတာတို႔ကုိ ေပ်ာက္ေအာင္ဆိုၿပီး ဘိန္းေဆးမီးတိုုနည္းနဲ႕ ေျဖရွင္းၾကတာေၾကာင့္္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘိန္းစားဘ၀ေရာက္ၾကတာ မ်ားတယ္။
ဘိန္းစိုက္ပ်ဳိးလုပ္ကိုင္မႈမ်ားလာေတာ့ ေနရာတကာမွာသစ္ေတာပ်က္စီးမႈလဲမ်ားလာတယ္။ ေျမဆီခန္းလာၿပီး တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ သီးႏွံဖ်က္ပိုးလည္း ထူလာတယ္။ ဘိန္းအထြက္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ စိုက္ခင္း က်ဥ္းက်ဥ္းထဲ့မွာ ဘိန္းစီးမ်ားမ်ားရေအာင္ဆိုၿပီး ဓါတ္ေျမၾသဇာျဖစ္တဲ့ ပုလဲ၊ ဆူပါတို႔ကို အၿပိဳင္အဆိုင္ သံုးလာၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဟိုပံုးၿမိဳ႕နဲ႕ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ၾကားက နမ္းဆီးေဒသမွာ ေမြးျမဴထားတဲ့ ဥစားၾကက္ မစင္ခ်ီးမ်ားကို လုၿပီး၀ယ္ယူၾကတယ္။ ဘိန္းၿခံဟာ ၾကက္ခ်ီးထဲ့ရင္ ဘိန္းေတြ အသီးမ်ားလာတယ္ အပင္လည္း သန္ျမန္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာဆိုရင္ ပိုးေတြမဖ်က္စီးေအာင္လဲ ပိုးသတ္ေဆးတို႔ အသံုးမ်ားလာၾကတယ္။
မွတ္ရန္။ ။ ဗြာသရား ဆုိက္ဒ္မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖၚျပထားပါသည္။
No comments:
Post a Comment