ျပည္ေထာင္စုပအို၀္းအမ်ဳိးသားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ေျခလွမ္းႏွင့္နိဂံုး

ဗြာသရား။ ေမလ (၉) ရက္၊ ၂၀၁၀။ တနဂၤေႏြေန႔

ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးတြင္ ကိုလိုနီလက္ေအာက္က်ေရာက္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ႏိုင္ငံ ေရးအလွည့္အေျပာင္းျဖစ္လာသည္ကို ႀကိဳျမင္သည့္ ပအိုဝ္းမ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားက ပအိုဝ္း ျပည္သူမ်ားကို စည္းရံုးႏိုးေဆာ္ၿပီး ပအိုဝ္းေလြာင္းဗူးအဖဲြ႔ကို ၁၉၄၆ တြင္ ဖဲြ႔စည္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ(၂)ရက္ေန႔တြင္ ယခင္က ဖဲြ႔စည္းထားေသာ ပအိုဝ္း ေလြာင္းဗူးအဖဲြ႔ကို ျပည္ေထာင္စုပအိုဝ္းအမ်ဳိးသားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္(ပအမဖ)အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲဖြဲ႔ စည္းခဲ့သည္။ ၎ကုိ ဟိန္ေမာင္က ဥကၠ႒၊ အတြင္းေရးမွဴးက ေဖရွင္ႏွင့္ အမႈေဆာင္ (၁၃)ဦး ေရြးခ်ယ္ၾကသည္။


ထိုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ(၄)ရက္ေန႔တြင္ ပအိုဝ္းလူထုတစ္ေသာင္း ေက်ာ္က ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သို႔ လွည့္လည္ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ ထိုဆႏၵျပပဲြကို အဆို(၃)ရပ္ျဖင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ဝန္ႀကီး ဦးဘိုးခင္မွတဆင့္ ဗဟိုအစိုးရသုိ႔တင္သြင္းခဲ့သည္။ အဆိုပါအဆို(၃) ရပ္မွာ-

1. ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ လူဦးေရအလိုက္ အခ်ဳိးက်အထက္ေအာက္ လြတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္၌၊ သီးျခား ေရြးေကာက္ပဲြမ်ား ျပဳလုပ္ေပးၿပီးလွ်င္ ပအိုဝ္းေရးရာအဖဲြ႔ ဖဲြ႔စည္းေပးရန္။
2. ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ အေျခအေနအရ အခါကာလအားေလ်ာ္စြာ ပအိုဝ္းအမ်ဳိးသားအမ်ားဆံုး ေနထိုင္ေသာ ရပ္ကြက္နယ္ပယ္အတြင္းတြင္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ စံျပေဒသႏၱရ ဒီမိုကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ ေရး ခ်က္ခ်င္းဖဲြ႔စည္းထူေထာင္ေပးရန္။
3. ၀န္ႀကီးဦးႏု၏ ၫြန္ၾကားခ်က္အရ ပအိုဝ္းအမ်ဳိးသားမ်ား၏ လိုလားခ်က္ကို အတိအက် မွန္ကန္စြာ စံုစမ္းေရးအဖဲြ႔ကို ေကာ္မရွင္ဖဲြ႔၍ စံုစမ္းေစလႊတ္မည္ဆိုေသာ ဂတိကို အျမန္ဆံုး သိရွိပါရန္ ဤအဖဲြ႔ကလိုလားေတာင္းဆိုပါသည္ဟု စသည္တို႔ျဖစ္သည္။

၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ ပအမဖ တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ား ရွမ္းျပည္ စည္းလံုးေရးအတြက္ ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လ(၅)ရက္မွ (၆)ရက္ေန႔ထိ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၌၊ ၿမိဳ႕မရုပ္ရွင္ရုံတြင္ ပထမအႀကိမ္ ပအဖမ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္၏ ပအိုဝ္းတစ္မ်ဳိးသား လံုးဆိုင္ရာညီလာခံကို က်င္းပႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤညီလာခံတြင္ ဗဟိုဦးစီးအဖဲြ႔ဝင္(၆)ဦးႏွင့္ ဗဟိုအလုပ္ အမႈေဆာင္(၁၃)ဦးႏွင့္ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္(၅)ရပ္ကို ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပထမအႀကိမ္ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ျပည္ေထာင္စု ပအိုဝ္းအမ်ဳိးသားအဖဲြ ခ်ဳပ္မွ ပါလီမန္အမတ္(၃)ဦး အေရြးခံခဲ့ရသည္။ ေညာင္ေရႊ အေရွ႕ဘက္ မဲဆႏၵနယ္မွ ဦးေအာင္သာ၊ မိုင္းပြန္ေတာင္ မဲဆႏၵနယ္မွ ဦးရွမ္းခင္ႏွင့္ ရပ္ေဆာက္မဲဆႏၵနယ္မွ ဦးစံေအာင္ တို႔ျဖစ္သည္။ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ဖအမဖမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ရွမ္းျပည္ ေတာင္တန္းသား စည္းလံုး ညီၫြတ္ေရး အဖဲြ႔ခ်ဳပ္(ရတစညဖ)၊ ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရး အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (ရပလ)ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ ေရး ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး(ဖဆပလ)တို႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။

၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ေနာင္ေယြးရြာတြင္ ပအမဖ ဒုတိယအႀကိမ္ တစ္မ်ဳိးသားလံုးဆိုင္ရာ ညီလာခံ က်င္းပ ႏိုင္ေရးအတြက္ ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးၾကသည္။ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ ဇြန္လအတြင္းတြင္ ပအမဖ အမႈေဆာင္ ဦးျဖဴ၊ ဦးေက်ာ္စိန္ႏွင့္ ဦးထြန္းရီတို႔ကို ပုဒ္မ(၅)ျဖင့္ အဖမ္းခံရၿပီး မႏၱေလးေထာင္သုိ႔ ေရာက္ခဲ့ရ သည္။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလ(၆)ရက္ေန႔တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ဗႏၶဳလရုပ္ရွင္ရံု၌ ဒုတိယအႀကိမ္ ပအမဖ ညီလာခံကို က်င္းပႏိုင္ခဲ့သည္။ ဤညီလာခံမွ ဦးကံ ဥကၠ႒၊ ဦးေက်ာ္စိန္ အတြင္းေရးမွဴးႏွင့္ အဖဲြ႔ဝင္(၁၁)ဦးေရြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီး ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္(၅)ရပ္ကို ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၁၂)ရက္ေန႔တြင္ ပအမဖ အမႈေဆာင္မ်ားႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ဥကၠ႒ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္တန္းသား စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးအဖဲြ႔ကို ရွမ္းျပည္နယ္တိုင္းရင္းသား အားလံုးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။

၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ဇူလိႈင္လတြင္ ပအမဖ အမႈေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ ေညာင္ေရႊအေရွ႕ဘက္ မဲဆႏၵနယ္ အမတ္ ဦးေအာင္သာႏွင့္ ၎၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ဟိန္ေမာင္၊ ေပါင္းစင္ထြန္း၊ ဦက်န္တို႔သည္ ေပ်ာက္ဆံုးရာမွ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ပအမဖ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ က်ီးလန္႔စာစားေၾကာက္ရြံ႕တိန္းေရွာင္ ထြက္ေျပးေနၾကရသည္။ လာမည့္ေရြးေကာက္ပဲြအတြက္ စည္းရံုးေရးကို ေကာင္းေကာင္းမဆင္းႏိုင္ခဲ့ဘဲ ဦးေအာင္သာ၏ အသတ္ခံရသည့္အမႈကို လံုးပမ္း ေဖာ္ထုတ္သည့္အခ်ိန္ျဖင့္သာ ဦးစားေပးခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပအမဖ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္က မၿပိဳမကဲြ တည္ၿမဲလ်က္ရွိေနသည္။ ဤလုပ္ရပ္သည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီအမဲကြက္ သမိုင္းႀကီး အဖတ္တင္က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

၁၉၅၆ ခုႏွစ္တြင္ ဒုတိယအႀကိမ္ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပဲြ၌ ပအမဖသည္ သာမိုင္ခမ္းမဲဆႏၵနယ္မွ ဦးေထြးလံုတစ္ဦးတည္းသာ အေရြးခ်ယ္ခံရသည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ ဦးျဖဴႏွင့္ ဦးေက်ာ္စိန္တို႔ မႏၱေလး ေထာင္မွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာၿပီး ေတာတြင္းပအိုဝ္းလက္နက္ကိုင္ ပအလဖအဖဲြ႔ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြး၍ ေမလ(၅)ရက္ေန႔တြင္ ပအလဖ အဖဲြ႔သည္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရတပ္၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကမ္းလွမ္းခ်က္ကို သေဘာတူူခဲ့သည္။ ေမလ(၈)ရက္ေန႔တြင္ ပအမဖအမႈေဆာင္မ်ား ႏွင့္ ပအလဖကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေဆြးေႏြးညိႇႏႈိင္းၿပီး ပအမဖ(၆)ဦး၊ ပအလဖ(၅)ဦး ပါဝင္ေသာ ပအမဖ ယာယီေကာ္မတီ တစ္ရပ္ကို ဖဲြ႔စည္းခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္အတြင္းမွာပင္ ေကာ္မတီကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး နာယက (၅)ဦးျပန္လည္ဖဲြ႔စည္းခဲ့သည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ ပအမဖ ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္မ်ားကို တိုးခ်ဲ႕ဖဲြ႔စည္းသည့္အျပင္ ဌာနမ်ားကိုလည္း ျပန္လည္ဖဲြ႔စည္းခဲ့သည္။

၁၉၅၉ ခုႏွစ္ မတ္လ(၂ဝ)မွ(၂၁)ရက္ေန႔ထိ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ပထမေတာင္ေက်ာင္းႀကီးေက်ာင္း တိုက္တြင္ တတိယအႀကိမ္ ပအမဖညီလာခံႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပႏိုင္ခဲ့သည္။ နာယက (၆)ဦး၊ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္(၁၅)ဦး ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ၿပီး ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္(၇) ရပ္ကိုပါ ခ်မွတ္ ႏိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ပအမဖ ဌာနခ်ဳပ္ အေဆာက္အအံုကို ေျမာက္ ဘက္(၉၈/၂) အေဆာက္ အအံုတစ္လံုးကို ကန္ထရိုက္ကို ကန္ထရိုက ္ဦးက်န္ အားေဆာက္လုပ္ေစခဲ့သည္။

၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ တတိယအႀကိမ္ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ျပည္ေထာင္စုပအိုဝ္းအမ်ဳိးသားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္မွ လြယ္လံုသမိုင္းခမ္း မဲဆႏၵနယ္မွ ဦးေက်ာ္စိန္၊ ေညာင္ေရႊ အေရွ႕ဘက္ဖက္မဲဆႏၵနယ္မွ ဦးလွေဖ၊ လိြဳင္လင္မဲဆႏၵနယ္မွ ဦးျဖဴတို႔ အေရြးခံရသည္။

၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ဇြန္လ(၈)ရက္ေန႔တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၌ ျပည္နယ္မ်ားညီၫြတ္ေရးအဖဲြ႔ကို ဖဲြ႔စည္းခဲ့ သည္။ ထိုအဖဲြ႔တြင္ ပအမဖမွ ဦးျဖဴ၊ ဦးလွေဖႏွင့္ ဦးေက်ာ္စိန္တို႔ပါဝင္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ (၂)ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းဦးေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာ္စီက အာဏာသိမ္းယူခဲ့ သျဖင့္ ပအမဖ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္လည္း ဖ်က္သိမ္းျခင္းကို ခံခဲ့ရပါသည္။ ၁၉၆၂ မွ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အထိ ပအမဖ သည္ မိမိလူမ်ဳိး၏ စည္းလံုးညီၫြတ္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပါသည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ(၁၈)ရက္ေန႔တြင္ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီး ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပံုတင္ရန္ ဥပေဒျပဌာန္းေပးခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္ေအာက္တိုဘာလတြင္ ပအိုဝ္းအမ်ဳိးသား ကိုယ္စားျပဳ ႏိုင္ငံေရး ပါတီ မွတ္ပံုတင္သင့္မသင့္ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းၾကရာ အမ်ားသေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ မွတ္ပံုတင္ခြင့္ အမွတ္စဥ္(၈၅)ျဖင့္ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါသည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ(၂၁)ရက္ေန႔တြင္ ပအမဖ ဆိုင္းဘုတ္ကို တင္ႏိုင္ၿပီး ဒီဇင္ဘာလတြင္ သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ားထံ ၾသဝါဒခံယူခဲ့ၾကသည္။ ေတာင္ႀကီး၊ ဟိုပံုး၊ ဆီဆိုင္၊ လြယ္လိြဳင္၊ ေအာင္ပန္း၊ ပင္ေလာင္း၊ ကေလာ၊ ေညာင္ေရႊ၊ ရပ္ေစာက္၊ ထန္းတစ္ပင္၊ ဒိုက္ဦး၊ ဘီးလင္း၊ သထံု၊ ဖားအံႏွင့္ ေကာကရိတ္ စသည့္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ပအမဖအဖဲြ႔ကို ဖဲြ႔စည္းႏိုင္ခဲ့သည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ေဖာ္ဝါရီလတြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္းစံုဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္သို႔ အဖဲြ႔ဝင္အျဖစ္ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ အဆိုပါအဖဲြ႔မွ ျပန္လည္ႏုတ္ထြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ မတ္လ(၈)မွ (၉)ရက္ေန႔အထိ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ ေစ်းပိုင္းရပ္၊ ပအိုဝ္း အမ်ဳိးသားပိုင္ အေဆာက္အအံု တြင္ ပအမဖ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္အမ်ဳိးသားညီလာခံကို ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္ ေပါင္း (၄၅၆)ဦး တက္ေရာက္၍ နာယက(၆)ဦး၊ ဗဟိုေကာ္မတီ(၂၄)ဦး၊ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ (၁၅)ဦး၊ ျပည္သူ႔လြတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေလာင္း(၁၅)ဦး ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ၿပီး ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ (၁၂)ရပ္ကိုပါ ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ(၂၇)ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပေသာ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီေရြးေကာက္ပဲြတြင္ ပအမဖမွ ကိုယ္စားလွယ္(၁၅)ေနရာဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ရာ ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕နယ္မဲဆႏၵနယ္၊ ဟိုပံုးၿမိဳ႕နယ္မဲဆႏၵနယ္ႏွင့္ ပင္ေလာင္းမဲဆႏၵနယ္(၁) စသျဖင့္ မဲဆႏၵ နယ္သံုးေနရာ အႏိုင္ရခဲ့ေလသည္။ ၎ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြကို ရလဒ္ကို စစ္အစိုးရက လ်စ္လွ်ဴ ရႈထားခဲ့ၿပီး မိမိတို႔အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ စစ္အင္အားကို တိုးခ်ဲ႕ခဲ့ေလသည္။

နအဖ၏ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြ ဥပေဒအရ တရား၀င္မွတ္ပံုတင္ျဖင့္ ရပ္တည္လာသည့္ ပအမဖ ပါတီႏွင့္ အျခားပါတီ(၉)ခုသည္ ရက္ေပါင္း (၆၀)အတြင္း ေကာ္မရွင္သို႔ ေလ်ာက္ထားရန္ ပ်က္ကြက္ပါက ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္မွ အလိုအေလ်ာက္ ပ်က္ပယ္သြားမည္ျဖစ္သည္ဟု ဆို၏။ ပအမဖ သည္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြေကာ္မရွင္သို႔ ပါတီမွတ္ပံုတင္ျခင္း မေလ်ာက္ထားသျဖင့္ နအဖ၏ ေရြးေကာက္ပဲြဥပေဒအရ ပအမဖသည္ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပဲြမွ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခုအျဖစ္ တရား၀င္ရပ္တည္လာျခင္းကို ေမလ (၆)ရက္ေန႔တြင္ ကုန္ဆံုးသြားၿပီျဖစ္သည္။

Pa-Oh People Info ဆိုက္မွ ျပန္လည္ကူးယူ ေဖၚျပထားပါသည္။

1 comment:

လက္ဖက္ေျမ said...

မတရားတဲ့ဥပေဒေအာက္မွာ မွတ္ပံုမတင္တာဟာ လူထုဘက္ ျပတ္ျပတ္သားသားရပ္တည္တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ပါတီမွတ္ပံုမတင္ေပမဲ့လည္း ပအို၀္းပါတီဟာ ပအို၀္းျပည္သူလူထုနဲ႕အတူ ဆက္လက္ရပ္တည္ေနပါမယ္။ အဓိက ကေတာ့ ပအမဖ ဟာ ပအို၀္းျပည္သူနဲ႕အတူ ပအို၀္း အက်ဳိးစီးပြားကို လက္ေတြ႕က်က် ဆက္လက္လႈပ္ေဆာင္ဖို႕ပါပဲ။
ေဆာင္းပါးရွင္ရဲ႕ နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်က္ကို လက္မခံႏိုင္ပါ။

ပအို၀္းအမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပဲြကို အစဥ္အားေပးလွ်က္

မိုင္းဘုန္းေက်ာ္
(ပေလာင္ျပည္နယ္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး)