ျဖားဗြာလွေဖသည္ ၁၉၁၀ ခုႏွစ္ မတ္လ (၂၆)ရက္ေန႔တြင္ သထံုခရိုင္ ဘီးလင္းၿမိဳ႕နယ္ ေညာင္ပင္လင္း တိုက္နယ္ သံပုရာပင္ရြာေန အမိ မိြဳးနန္းဆီး အဖ ျဖားဒြန္းတို႔မွ ဖြားျမင္သည့္ တတိယေျမာက္သားျဖစ္သည္။ ေမြးခ်င္း ေမာင္ႏွမမ်ားမွာ အစ္မ နန္းစိန္ခင္ႏွင့္ အစ္ကို ျဖားလြန္းေမာင္ တို႔ျဖစ္သည္။ ျဖားဗြာသည္ အိမ္ေထာင္ဆက္သံုးဆက္ရွိၿပီး ေနာက္ဆံုး အိမ္ေထာင္ဆက္မွာ ဟိုပံုးၿမိဳ႕နယ္ မဲုင္းေကာင္ေဒသ ေက်ာကၠဆ်ားရြာမွ မိြဳးဟံုဗဲျဖစ္သည္။ သားသမီးမ်ားမွာ နန္းေအးၾကည္၊ ခြန္ေဖသန္း (က်ဆံုး)၊ ခြန္တေမာင္ (က်ဆံုး)၊ ခြန္ဖိုးတုတ္၊ ခြန္ဖိုးသိန္း (ခ) ခြန္စံလြင္ (PNO) ႏွင့္ နန္းဒီြး တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
၁၉၁၆ မွ ၁၉၂၁ ထိ ေညာင္ပလင္ရြာ မူလတန္းေက်ာင္းတြင္ လည္းေကာင္း၊ ၁၉၂၁ မွ ၁၉၂၄ ထိ က်ဳိက္ထံုၿမိဳ႕တြင္ အလယ္တန္းဆင့္ ပညာကို လည္းေကာင္း၊ ၁၉၂၄ မွ ၁၉၂၇ ထိ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕တြင္ အထက္တန္းဆင့္ ပညာကိုလည္းေကာင္း ဆည္းပူးခဲ့သည္။ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ဘီ၊ အက္စ္၊ စီ ဂုဏ္ထူးဘဲြ႕ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ လန္ဒန္တကၠသိုလ္မွ ဥပေဒပါရဂူဘဲြ႕ (B.L)ျဖင့္လည္းေကာင္း ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့သည္။
၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရမွ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ မဲဆႏၵေရြးေကာက္ပဲြ၌ သထံုေျမာက္ဘက္ မဲဆႏၵနယ္မွ ဥပေဒျပဳလြတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္ အေရြးခံရသည္။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရမွ ဖဲြ႕စည္းေပးေသာ ေဒါက္တာဘေမာ္ ဦးစီးသည့္ ပါလီမန္လြတ္ေတာ္တြင္ လြတ္ေတာ္ဒုတိယ ဥကၠ႒အျဖစ္ ခန္႕အပ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူး၌ ကရင္၊ ပအို၀္းႏွင့္ အျခားတိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ၁၉၃၉ မွ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ထိ လြတ္ေတာ္ အတြင္း၀န္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံကို သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ ဂ်ပန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအီးဒါးမွ ဖဲြ႕စည္းေပးေသာ ယာယီအစိုးရတြင္ ျဖားဗြာသည္ ကုန္သြယ္ေရးစက္မႈ၀န္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ေပးအပ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္အစိုးရမွ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးေၾကညာေပးၿပီးေနာက္ ျဖားဗြာသည္ သစ္ေတာႏွင့္ သတၱဳ၀န္ႀကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ဖဲြ႕စည္းထူေထာင္ထားသည့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွလူငယ္အစည္းအရံုးကုိလည္း တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္လႈပ္ရွား ခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလတြင္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားသည္ ေဒါက္တာဘေမာ္ဦးစည္းေသာ အစိုးရမ်ားႏွင့္ အတူ ျဖားဗြာလွေဖလည္း ပါ၀င္ၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္၊ မုဒံု၊ သံျဖဴဇရပ္သို႔ ဆုတ္ခြာခဲ့ရသည္။
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ ပထမပင္လံုညီလာခံ ခင္းက်င္းျပသေသာ ရွမ္းျပည္လက္မႈပညာျပပဲြသို႔ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ား၊ ကခ်င္ဒူ၀ါးမ်ားႏွင့္အတူ ျဖားဗြာလွေဖလည္း ပါ၀င္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ ပအို၀္းေတာင္သူအမ်ဳိးသားအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ကို သထံုၿမိဳ႕ ရွိ ေညာင္၀ိုင္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၌ ဖဲြ႕စည္း ထူေထာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ KNU ကို ျပန္လည္ဖဲြ႕စည္းခဲ့ရာ ျဖားဗြာလွေဖသည္ ဒုတိယဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂)ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ညီလာခံသည္ ကရင္ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ျဖားဗြာလွေဖ တက္ေရာက္ေလ့လာခဲ့သည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ KNDO ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖဲြ႕သည္ သထံုကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ၿပီးေနာက္ ျဖားဗြာလွေဖအား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဇူလိႈင္လတြင္ ကရင္တပ္၊ ကခ်င္တပ္ႏွင့္ ပအို၀္းတို႕ ပူးေပါင္းၿပီး ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ကို သံုးလၾကာ သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ကို ျပည္ေထာင္စု စစ္တပ္က ျပန္သိမ္းယူၿပီးေနာက္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ KNU ၌ ဒု-ဥကၠ႒ရာထူးကို ႏႈတ္ထြက္စာတင္ခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာ ေငြ (၁၅)သိန္းကို ေမာ္လၿမိဳင္ဘဏ္ႏွင့္ ရန္ကုန္ဘဏ္တိုက္မွ အျခားလူယံု တဦးအား ထုတ္ယူေစခဲ့သည္။ ၎ေငြျဖင့္ KNU ထံလက္နက္မ်ား တပ္ရင္း(၃)ရင္းစာ ၀ယ္ယူၿပီး ပအို၀္းအမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႕ (ပအလဖ)ကို ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၁၁)ရက္ေန႔တြင္ စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္းထူေထာင္္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးလမ္းစဥ္ကို လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ ပအလဖ သည္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ေမလ (၅)ရက္ေန႔တြင္ ဖဆပလ၏ လက္နက္ႏွင့္ဒီမိုကေရစီလဲလည္ေရးစစ္ဆင္ေရးေၾကာင္း လူအင္းအား ၁၀၀၀ ျဖင့္ လက္နက္ခ်အလင္း၀င္ခဲ့သည္။
၁၉၆၀ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္လံုးကြ်တ္ပါလီမန္ ေရြးေကာက္ပဲြ၌ ေရြးေကာက္ခံရေသာ ပအမဖ အမတ္ (၃)ဦးအနက္ ျဖားဗြာလွေဖလည္း ပါ၀င္သည္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕တြင္ ျပည္နယ္ေပါင္း စံုညီလာခံ၌ ျဖားဗြာလွေဖ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ ရွမ္းျပည္အေနျဖင့္ ျပင္ဆင္ ညိႇႏိႈင္းသည့္ ဖက္ဒရယ္ မႈ၀ါဒတြင္ ပအမဖ အဖဲြ႕၀င္မ်ားျဖစ္ေသာ ျဖားဗြာ လွေဖ၊ ဦးျဖဴႏွင့္ ေက်ာ္စိန္တို႕လည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ဖဲြ႕စည္းေသာ တိုင္းရင္းသား ေကာ္မတီအဖဲြ႕ကို္ ျဖားဗြာလွေဖက ဥကၠ႒ ေနရာယူခဲ့သည္။ ထိုအဖဲြ႕ဥကၠ႒ျဖစ္သည့္ ျဖားဗြာလွေဖ ေခါင္းေဆာင္သည့္ (၆)ခရိုင္ဆႏၵျပပဲြကို လူထု (၁)သိန္းေက်ာ္တက္ေရာက္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပျပဳ လုပ္ခဲ့သည္။ ထုိဆႏၵျပပဲြကို ျဖားဗြာလွေဖႏွင့္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းတို႔အသီးသီး မိန္႕ခြန္းျမြတ္ၾကားခဲ့ပါသည္။
၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ အစိုးရဖမ္းဆီးျခင္းခံရၿပီး ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ေထာင္္မွ ျပန္လြတ္လာခဲ့သည္။ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္မွ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာၿပီး ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမသို႔ ျပန္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ ရွမ္းျပည္နယ္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးတြင္ ဥကၠ႒ တာ၀န္ကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၂၄)ရက္ေန႔တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ပန္တြန္ရြာ၌ ၀မ္းေရာဂါေ၀ေဒနာျဖင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
၁၉၁၆ မွ ၁၉၂၁ ထိ ေညာင္ပလင္ရြာ မူလတန္းေက်ာင္းတြင္ လည္းေကာင္း၊ ၁၉၂၁ မွ ၁၉၂၄ ထိ က်ဳိက္ထံုၿမိဳ႕တြင္ အလယ္တန္းဆင့္ ပညာကို လည္းေကာင္း၊ ၁၉၂၄ မွ ၁၉၂၇ ထိ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕တြင္ အထက္တန္းဆင့္ ပညာကိုလည္းေကာင္း ဆည္းပူးခဲ့သည္။ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ဘီ၊ အက္စ္၊ စီ ဂုဏ္ထူးဘဲြ႕ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ လန္ဒန္တကၠသိုလ္မွ ဥပေဒပါရဂူဘဲြ႕ (B.L)ျဖင့္လည္းေကာင္း ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့သည္။
၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရမွ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ မဲဆႏၵေရြးေကာက္ပဲြ၌ သထံုေျမာက္ဘက္ မဲဆႏၵနယ္မွ ဥပေဒျပဳလြတ္ေတာ္အမတ္အျဖစ္ အေရြးခံရသည္။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရမွ ဖဲြ႕စည္းေပးေသာ ေဒါက္တာဘေမာ္ ဦးစီးသည့္ ပါလီမန္လြတ္ေတာ္တြင္ လြတ္ေတာ္ဒုတိယ ဥကၠ႒အျဖစ္ ခန္႕အပ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူး၌ ကရင္၊ ပအို၀္းႏွင့္ အျခားတိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီညြတ္ေရး စာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ၁၉၃၉ မွ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ထိ လြတ္ေတာ္ အတြင္း၀န္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။
၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံကို သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ ဂ်ပန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအီးဒါးမွ ဖဲြ႕စည္းေပးေသာ ယာယီအစိုးရတြင္ ျဖားဗြာသည္ ကုန္သြယ္ေရးစက္မႈ၀န္ႀကီးအျဖစ္ တာ၀န္ေပးအပ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္အစိုးရမွ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးေၾကညာေပးၿပီးေနာက္ ျဖားဗြာသည္ သစ္ေတာႏွင့္ သတၱဳ၀န္ႀကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ဖဲြ႕စည္းထူေထာင္ထားသည့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွလူငယ္အစည္းအရံုးကုိလည္း တက္ၾကြစြာ ပါ၀င္လႈပ္ရွား ခဲ့သည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလတြင္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားသည္ ေဒါက္တာဘေမာ္ဦးစည္းေသာ အစိုးရမ်ားႏွင့္ အတူ ျဖားဗြာလွေဖလည္း ပါ၀င္ၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္၊ မုဒံု၊ သံျဖဴဇရပ္သို႔ ဆုတ္ခြာခဲ့ရသည္။
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ ပထမပင္လံုညီလာခံ ခင္းက်င္းျပသေသာ ရွမ္းျပည္လက္မႈပညာျပပဲြသို႔ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ား၊ ကခ်င္ဒူ၀ါးမ်ားႏွင့္အတူ ျဖားဗြာလွေဖလည္း ပါ၀င္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ ပအို၀္းေတာင္သူအမ်ဳိးသားအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ကို သထံုၿမိဳ႕ ရွိ ေညာင္၀ိုင္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၌ ဖဲြ႕စည္း ထူေထာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ KNU ကို ျပန္လည္ဖဲြ႕စည္းခဲ့ရာ ျဖားဗြာလွေဖသည္ ဒုတိယဥကၠ႒အျဖစ္ တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂)ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ညီလာခံသည္ ကရင္ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ျဖားဗြာလွေဖ တက္ေရာက္ေလ့လာခဲ့သည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လတြင္ KNDO ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖဲြ႕သည္ သထံုကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ၿပီးေနာက္ ျဖားဗြာလွေဖအား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာ၀န္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဇူလိႈင္လတြင္ ကရင္တပ္၊ ကခ်င္တပ္ႏွင့္ ပအို၀္းတို႕ ပူးေပါင္းၿပီး ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ကို သံုးလၾကာ သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ကို ျပည္ေထာင္စု စစ္တပ္က ျပန္သိမ္းယူၿပီးေနာက္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ KNU ၌ ဒု-ဥကၠ႒ရာထူးကို ႏႈတ္ထြက္စာတင္ခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာ ေငြ (၁၅)သိန္းကို ေမာ္လၿမိဳင္ဘဏ္ႏွင့္ ရန္ကုန္ဘဏ္တိုက္မွ အျခားလူယံု တဦးအား ထုတ္ယူေစခဲ့သည္။ ၎ေငြျဖင့္ KNU ထံလက္နက္မ်ား တပ္ရင္း(၃)ရင္းစာ ၀ယ္ယူၿပီး ပအို၀္းအမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႕ (ပအလဖ)ကို ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၁၁)ရက္ေန႔တြင္ စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္းထူေထာင္္ၿပီး လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးလမ္းစဥ္ကို လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ ပအလဖ သည္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ေမလ (၅)ရက္ေန႔တြင္ ဖဆပလ၏ လက္နက္ႏွင့္ဒီမိုကေရစီလဲလည္ေရးစစ္ဆင္ေရးေၾကာင္း လူအင္းအား ၁၀၀၀ ျဖင့္ လက္နက္ခ်အလင္း၀င္ခဲ့သည္။
၁၉၆၀ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္လံုးကြ်တ္ပါလီမန္ ေရြးေကာက္ပဲြ၌ ေရြးေကာက္ခံရေသာ ပအမဖ အမတ္ (၃)ဦးအနက္ ျဖားဗြာလွေဖလည္း ပါ၀င္သည္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕တြင္ ျပည္နယ္ေပါင္း စံုညီလာခံ၌ ျဖားဗြာလွေဖ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထိုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ ရွမ္းျပည္အေနျဖင့္ ျပင္ဆင္ ညိႇႏိႈင္းသည့္ ဖက္ဒရယ္ မႈ၀ါဒတြင္ ပအမဖ အဖဲြ႕၀င္မ်ားျဖစ္ေသာ ျဖားဗြာ လွေဖ၊ ဦးျဖဴႏွင့္ ေက်ာ္စိန္တို႕လည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ဖဲြ႕စည္းေသာ တိုင္းရင္းသား ေကာ္မတီအဖဲြ႕ကို္ ျဖားဗြာလွေဖက ဥကၠ႒ ေနရာယူခဲ့သည္။ ထိုအဖဲြ႕ဥကၠ႒ျဖစ္သည့္ ျဖားဗြာလွေဖ ေခါင္းေဆာင္သည့္ (၆)ခရိုင္ဆႏၵျပပဲြကို လူထု (၁)သိန္းေက်ာ္တက္ေရာက္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပျပဳ လုပ္ခဲ့သည္။ ထုိဆႏၵျပပဲြကို ျဖားဗြာလွေဖႏွင့္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းတို႔အသီးသီး မိန္႕ခြန္းျမြတ္ၾကားခဲ့ပါသည္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ အစိုးရဖမ္းဆီးျခင္းခံရၿပီး ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ေထာင္္မွ ျပန္လြတ္လာခဲ့သည္။ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္မွ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာၿပီး ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမသို႔ ျပန္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ ရွမ္းျပည္နယ္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးတြင္ ဥကၠ႒ တာ၀န္ကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၂၄)ရက္ေန႔တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ပန္တြန္ရြာ၌ ၀မ္းေရာဂါေ၀ေဒနာျဖင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ပအို၀္းလူငယ္အစည္းအရံုးစာေဆာင္ အမွတ္ (၂)မွ ေကာက္ႏႈတ္ထားသည္။
ဗြာသ,ရာ; ဆုိဒ္မွ ကူးယူေဖၚျပျခင္းျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment