ပအို၀္းကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ မရခင္ႏွင့္ ရျပီးေနာက္ပိုင္းထိ ပအို၀္းေနထိုင္ရာ ေဒသဟာ အရင္အတိုင္းပါဘဲ။ ပအို၀္းျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ဟာလည္း ဒီတိုင္းတိုင္းပါဘဲ။ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးေတာ့ ေျပာင္းလဲလာတာ မရွိပါဘူး။ ပအို၀္းျပည္သူေတြ ယခင္အတိုင္း လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲလြန္းတဲ့ မိရိုးဖလာ ျခံအလုပ္ႏွင့္ ရိုးရာသနက္ဖက္လုပ္ငန္းကို ကိုယ္ထူကိုယ္ထ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရ တုန္းပါပဲ။
အခ်ိဳ႕ဆိုရင္ မိရိုးဖလာ လယ္ေျမ၊ ျခံေျမေတြကို အာဏာရွိသူ လူတစ္စုက လာေရာက္ သိမ္းဆည္းတာေတြ ခံေနရတုန္းပါပဲ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြျဖစ္တဲ့ ေက်းရြာစာသင္ေက်ာင္းေတြ၊ ေဆးခန္းေတြ၊ ေရႏွင့္ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ပအို၀္းေဒသမွာ အလံုအေလာက္ မရရွိေသးပါဘူး။ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ေနာက္မွာ က်န္ရစ္ေနတုန္းပါဘဲ။ နယ္ေျမေဒသအေနအထားအရ အျခားတိုင္းရင္းသားေဒသကဲ့သို႔ နယ္စပ္အစြန္းဘက္ မက်ေပမယ့္ အျခားတိုင္းရင္းသားေဒသႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ ပအို၀္းေဒသ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ေနာက္က်က်န္ေနတုန္း။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ခက္ခဲေနတုန္း။ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆို လူသူအေရာက္ေပါက္နည္းမႈ ရွိေနတုန္းပါဘဲ။
သို႔ေပမယ့္ ဖတ္လိုက္၊ ၾကားလိုက္ရတဲ့ လူၾကီးေတြဆီက စာအုပ္ေတြ၊ ဂ်ာနယ္ အထူးထုတ္ေတြ၊ ၀တ္ဆိုဒ္ေတြ၊ သတင္းေတြမွာဆို ပအို၀္းေဒသက အရင္ကထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ တိုးတက္လာေနျပီးလို႔ ဂုဏ္ယူစြာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ ဗီြဒီယိုေတြ၊ ဓါတ္ပံုေတြကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။
အျခားတိုင္းရင္းသားနယ္ေတြလို ေသနတ္သံေတြ၊ ဗံုးသံေတြ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ မၾကားရေတာ့ေပမယ့္ လည္း ပအို၀္းေဒသမွာ တိတ္တဆိတ္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ခံရမႈေတြ၊ ေျမယာသိမ္းဆည္ခံရတာေတြ၊ မတရားခ်ိန္းေျခာက္ခံရတာေတြကို မၾကာခဏၾကားရ၊ ေ၀ဖန္ေျပာၾကတာ ေတြ႔ရေလ့ရွိပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ဆို ေခတ္သစ္၊ စနစ္သစ္ေတြေျပာင္းသြားေပမယ့္လည္း အရင္တုန္းက လူၾကီးေတြရဲ႕ အက်င့္ေတြက မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသးဘူးတဲ့။ ဒါကလည္း ႏွစ္ ၅၀ၾကာ အာဏာရွင္စနစ္က အေမြေပးလိုက္တဲ့ အက်င့္ေတြက ျမန္မာ့လူမႈ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ အရိုးစြဲ ေနျပီးေလ။ ပအို၀္းေဒသ အပါအ၀င္ေပါ့။
အစိုးရက သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပါ ပအို၀္းကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသကလည္း အမည္ခံေဒသ တခုသာသာပါပဲ။ စစ္မွန္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ရျပည္နယ္ နဲ႔ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေဒသ စစ္စစ္ ျမန္မာျပည္မွာ ယေန႔အခ်ိန္ထိ မရွိေသးပါဘူး။ မက်င့္သံုးႏိုင္ေသးပါဘူး။ အားလံုးဟာ ယခင္လူမ်ားစု အစိုးရ အၾကိဳက္ အတုအေယာင္ နာမည္ခံ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္ေတြ၊ ေဒသေတြပါဘဲ။ ဘာႏိုင္ငံေရး အခြင့္အေရး၊ တကယ့္အစစ္အမွန္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ အခြင့္အေရး မရွိေသးပါဘူး။ ဒီအတြက္လည္း တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲေနတုန္းပါဘဲ။
သို႔ေပမယ့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒက ျပဌာန္းေပးလိုက္တဲ့ ပအို၀္းကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ ျဖစ္လာတဲ့အတြက္ တခ်ိဳ႕ ပအို၀္းလူၾကီးေတြ၊ အျခားပအို၀္းေတြ ၀န္းပမ္းတသာနဲ႔ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ခဲ့ၾကပါ တယ္။ အဲဒါက ပအို၀္းကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ -ျမိဳ႕နယ္သံုးခု-- ဆီဆိုင္၊ ပင္ေလာင္း၊ ဟိုပံုးနယ္ကို ပအို၀္း အမည္ခံျပီး ေပၚေပါက္လာတဲ့အတြက္ပါပဲ။ ဒီအတြက္လည္း ေက်းဇူး တင္သံေတြ၊ ေထာပနာျပဳသံေတြ လူၾကီး ေတြအခ်င္းခ်င္းဆီမွ မၾကားခ်င္မွ အဆံုးပါ။
အခ်ိဳ႕လူၾကီးေတြဆိုရင္ ပအို၀္းကုိယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ေဒသကို ရရွိလာေအာင္ စြမ္းစြမ္းတမံ လုပ္ေဆာင္တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ ယေန႔ေခတ္ ပအို၀္းလူၾကီးေတြတဲ့။ ဘယ္ပအို၀္းေတာ္ လွန္ေရးေခတ္ေတြမွာ ပအို၀္းေတြအတြက္ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္၊ ဘယ္ေခတ္ကမွ မလုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးကို ယေန႔လူၾကီးေတြ လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ အတြက္တဲ့ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ဂုဏ္ယူေထာပနာျပဳေနတုန္း၊ ခ်ိီးမြမ္းေနတုန္းပါဘဲ။
ဒီအမည္ခံ အတုအေယာင္ ပအို၀္းကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ အခြင့္အေရးနဲ႔သာ ပအို၀္းေတြ ဂုဏ္ယူေနရ၊ ေက်ႏွပ္ႏွစ္သိမ့္ေနရေတာ့မယ္ဆိုရင္ အနာဂတ္ ပအို၀္းေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး ဦးတည္ခ်က္၊ ႏိုင္ငံေရး ခံယူခ်က္ ဘယ္လို ေပၚေပါက္လာႏိုင္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားရင္ ရင္ေလးမိပါတယ္။
သိေစရန္ - ဤေဆာင္းပါးအား ခြန္နီပအို၀္း စာမ်က္ႏွာမွ ျပန္လည္ေဖၚျပလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment