လူမ်ိဳးနဲ႔စာေပ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းနိဒါန္း

ခိုင္လင္း(ေမဃ၀တီ) | ေအာက္တုိဘာ ၇ ရက္၊ ၂၀၁၄ | ေတာင္ႀကီးတုိင္းမ္

ကိုယ့္အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမွဳေတြေနရာမွာ အျခားယဥ္ေက်းမွဳေတြက လႊမ္းမိုးအား ၾကီးမားလာတာနဲ႔ အမ်ွ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမွဳေတြ တစတစ ေပ်ာက္ဆံုးသြားႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ေတြေၾကာင့္ မိမိရဲ့ အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမွဳေတြကို အမ်ိဳးသားေရးအသိစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ထိမ္းသိမ္းကာကြယ္တတ္ၾကပါတယ္။

ထို႔အတူ မတူကြဲျပားတဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳေတြရွိေနျခင္းဟာ ပဥၥလက္ဆန္တဲ့ အလွတရားေတြအျဖစ္ တန္ဖိုးထားတဲ့ လူေတြကလည္း ကိုယ့္အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမွဳ မဟုတ္ေပမယ့္ ယဥ္ေက်းမွဳတစ္ခုကို ေနာက္ယဥ္ေက်းမွဳတစ္ခုက လႊမ္းမိုးသြားၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို စိုးရိမ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒီအထဲ မွာ ပစၥဳပၸန္မွာ ရွင္သန္ေနတဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳေတြနဲ႔အတူ အတိတ္က ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမွဳေတြလည္း ပါပါတယ္။အဲဒီစိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔အတူ ထိမ္းသိမ္း,ကာကြယ္ျခင္းအျပင္ တိုက္ခိုက္ဖ်က္ဆီးလာမွဳေတြကို လည္း ကၽြဲကူးေရပါဆိုသလို ဆန္႔က်င္ၾကပါတယ္။ တခါတေလမွာလည္း မိမိယဥ္ေက်းမွဳကို မိမိကိုယ္ တိုင္ ဖ်က္ဆီးသလို ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေလးနက္စြာ စဥ္းစားမွဳမရွိျခင္း ၊ ဆင္ျခင္တံုတရား နည္းပါးျခင္း စတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြေၾကာင့္ မိမိယဥ္ေက်းမွဳကို မိမိကိုယ္တိုင္ ဖ်က္ဆီးမိၿပီးသားျဖစ္တတ္ပါ တယ္။ အဲဒီေကာက္ေၾကာင္းေလးကို လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကပင္ ဆြဲၾကည့္ဖို႔ၾကိဳးစားေပမယ့္ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ ႔ကို တိုက္ခိုက္သလို ျဖစ္ေနမွာ စိုးတာေၾကာင့္ လက္ေရွာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တမ်ိဳး သားလံုးနဲ႔ ယွဥ္လာတဲ့အခါ ထမ္းေဆာင္ရမယ့္ တာ၀န္တခုအျဖစ္ ခံယူၿပီး ေရးပါတယ္။

မိမိဇာတိေျမကို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ စြန္႔ခြါခဲ့ရၿပီးေနာက္ပိုင္း ေနရာသစ္ေတြမွာ ေနထိုင္ရင္း ယဥ္္ေက်းမွဳအသစ္ေတြၾကံဳေတြ႔ရတဲ့အခါ ေနရာသစ္နဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ဖို႔ ၊ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ဖို႔ အတြက္ ယဥ္ေက်းမွဳအသစ္ေတြကို လက္ခံက်င့္သံုးရတာေတြရွိတတ္ပါတယ္။ မျဖစ္မေန က်င့္သံုး ရမယ့္ ယဥ္ေက်းမွဳအသစ္ဟာ မိခင္ယဥ္ေက်းမွဳကို ဘယ္အတိုင္းအတာထိ ဖ်က္စီးပစ္သလဲဆိုတဲ့ အေပၚမွာမူတည္ၿပီး ယဥ္ေက်းမွဳအသစ္ကို လက္ခံရတာျဖစ္ပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း မိမိရဲ့ယဥ္ ေက်းမွဳဓေလ့ထံုးစံေတြဟာ အျခားသူေတြကို ထိခိုက္ေစမယ္ဆိုရင္ ေရွာင္ၾကဥ္ရတာေတြလည္း ရွိပါ တယ္။ ဒါကေတာ့ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးမွာ မ်ားျပားတဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳေတြရွိေနတာေၾကာင့္ ေယဘုယ်ဆန္တဲ့ သံုး သပ္ျခင္းမ်ိဳးသာ သံုးသပ္ႏိုင္ပါတယ္။

ရိုးသားစြာ ၀န္ခံရရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ မဟာရခိုင္တေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လို႔ အဲဒီ ခံယူခ်က္ကို ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ သဟဇာတ(လိုက္ေလ်ာညီေထြ)ျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိက ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ကို ပဲ့ကိုင္ေစခဲ့ပါတယ္။ ေနရာသစ္ရဲ့ ဥပေဒေတြ ၊ ယဥ္ေက်းမွဳေတြကို တိုက္ခိုက္တာမ်ိဳး၊ က်ဴးလြန္ တာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ တခ်ိဳ ႔ ေနရာေတြမွာ မိမိယဥ္ေက်းမွဳအေပၚမွာ ျပတ္သားစြာ ရပ္တည္ခဲ့ပါ တယ္။ အေနာက္ ႏိုင္ငံေတြထဲက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေျပာင္းေရႊ ႔ေနထိုင္ၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ က ဗမာ၊ကရင္၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ရခိုင္စတဲ့ အမ်ိဳးသားေတြက ေမြးဖြားလာတဲ့ ကေလးငယ္ေတြရဲ့ နာမည္ ေတြကို ဘယ္လိုေပးသလဲ ဆိုတာကို ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကပင္ ၂၀၁၃ ႏွစ္ထိ(၉)ႏွစ္တိုင္တိုင္ အတတ္ႏိုင္ ဆံုးၾကိဳးစားေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။ တဆက္တည္း သက္ဆိုင္ရာ အဲဒီအမ်ိဳးသားေတြရဲ့ သား,သမီးေတြဟာ မိခင္ဘာသာစကားကို ေျပာ, မေျပာကိုလည္း ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။

ေလ့လာေတြ႔ရွိခ်က္ေတြအရ ကိုးဆယ့္ငါးရာခိုင္ႏွဳန္းဟာ အေမရိကန္နာမည္ေတြဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ မိမိအမ်ိဳး သားနာမည္တ၀က္ အေမရိကန္နာမည္တ၀က္ပံုစံမ်ိဳးေတြဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေပးထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ထို႔အတူ မိခင္ဘာသာစကား(ဗမာဆိုရင္ ဗမာစကား၊ ကရင္ဆိုရင္ ကရင္ဘာသာစကား၊ရခိုင္ဆိုရင္ ရခိုင္ဘာသာစကား) ေပ်ာက္ဆံုးမွဳဟာလည္း ကိုးဆယ္ရာခိုင္းႏွဳန္းခန္႔ရွိပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္ခ်က္ဟာ သက္ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသားမ်ားရဲ ႔ယဥ္ေက်းမွဳကို မရည္ရြယ္ေသာ္လည္း ကိုယ္တိုင္ ဖ်က္ဆီးသလိုျဖစ္ေစ တယ္ဆိုတာကို ၾကိဳးစားၿပီး သက္ေသျပပါ့မယ္။

ဆိုေတာ့ ရခိုင္မိဘႏွစ္ ပါးက ေမြးဖြားလာတဲ့သားသမီးေတြရဲ ႔နာမည္ဟာ ရခိုင္နာမည္ျဖစ္မလာဘဲ အေမရိကန္နာမည္ျဖစ္သြားျခင္းေတြ၊ ကရင္မိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြားလာတဲ့ သားသမီးေတြဟာ ကရင္ နာမည္ျဖစ္မလာဘဲ အေမရိကန္နာမည္ျဖစ္သြားျခင္းေတြဟာ မိမိအမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမွဳ အစိတ္ အပိုင္းတခု ဆံုးရွံဳးသြားျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ျမင္ပါတယ္။ နာမည္ေပးျခင္းယဥ္ေက်းမွဳဟာ အမ်ိဳးသားတိုင္း လိုလိုမွာ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ေစာဘဦး ၊ မန္း၀င္းေမာင္ဆိုတာနဲ႔ ကရင္အမ်ိဳးသားမွန္း အလို အေလ်ာက္သိရွိႏိုင္သလို စိုင္းထီးဆိုင္၊ စိုင္းဘိုဘိုဆိုတာနဲ႔ ရွမ္းအမ်ိဳးသားမွန္း အလိုအေလ်ာက္ သိရွိၾကပါတယ္။ ဗမာအမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ နာမည္ေပးတာ အလြန္နီးစပ္ေပမယ့္ စံေရႊေမာင္၊ေက်ာ္ဇံသာ ဆိုတာနဲ႔ ရခိုင္အမ်ိဳးသားမွန္း တန္းသိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာ( National Identity) တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္မွာ ေမြးတဲ့ဂ်ဴးေတြရဲ ႔နာမည္ေတြ ၊ အေမရိကန္မွာ ေမြးတဲ့ တရုတ္ေတြရဲ ႔နာမည္ေတြဟာ သူတို႔အမ်ိဳးသားနာမည္ေတြကိုသာ ေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔ရဲ ႔ နာမည္ေပးျခင္းယဥ္ေက်းမွဳ ကို ထိမ္းသိမ္းထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ မိမိအမ်ိဳးသားမ်ားရဲ ႔ ယဥ္ေက်းမွဳထံုး တမ္းစဥ္လာအရ နာမည္ေပးျခင္းဟာ သက္ဆိုင္ရာအမ်ိဳးသားမ်ားရဲ ႔ အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာတခုျဖစ္ သလို ယဥ္ေက်းမွဳသေကၤတတစ္ခုလည္းျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေျပာင္းေရႊ ႔လာၿပီး ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အမ်ိဳးသမီးမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ထပ္ေမြးပါတယ္။ ေမြးလာတဲ့ကေလးေတြကို အေမရိကန္ယဥ္ေက်းမွဳေတြအတိုင္း ဖခင္ရဲ ႔ေနာက္ဆံုးနာမည္ ( Last Name)ကို မေပးတဲ့အခါ သူနာျပဳေတြ ၊ ဆရာ ၀န္ေတြရဲ ႔ သိလိုတဲ့ေမးခြန္းေတြကို ေျဖရွင္းရပါတယ္။ သူတို႔ယဥ္ေက်းမွဳေတြနဲ႔ မတူမွဳအေပၚမွာ တအံ့တၾသ သိခ်င္တဲ့ဆႏၵေၾကာင့္ေမးေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ေသြးကို ရခိုင္နာမည္ ျမတ္မင္းခိုင္ ၊ ပိုး၀ါခိုင္လို႔ေပးထားျခင္းကိုေတာ့ လံုး၀(လံုး၀)မေမးျခင္းကို သတိထားမိပါတယ္။ အေမရိ ကန္ေတြရဲ ႔ မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳေတြကို ၾကည္ျဖဴစြာ လက္ခံထားျခင္းအေပၚမွာ ရခိုင္မိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြးဖြားလာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သားသမီးေတြကို အေမရိကန္နာမည္ေပးၿပီး မိမိအမ်ိဳးသားရဲ ႔ ယဥ္ေက်းမွဳ ထံုးတမ္းစဥ္လာကို ကၽြန္ေတာ္မရိုက္ခ်ိဳးရဲပါ ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ကၽြန္ေတာ့္ သ မီးဟာ သမၼတအျဖစ္အေရြးခံပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ ႔သမၼတဟာ ပိုး၀ါခိုင္လို႔ မီဒီယာမွာ ေဖာ္ျပလာတဲ့အခါ ရခိုင္အမ်ိဳးသမီးတဦးဆိုတာကို အလိုအေလ်ာက္ ရခိုင္အမ်ိဳး သားေတြသိရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဟာ အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာေၾကာင့္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။

လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရဲ ႔ ယဥ္ေက်းမွဳထံုးတမ္းစဥ္လာအရ နာမည္ေပးျခင္းထက္ ပိုလို႔နက္ရွိဳင္းၿပီး ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတာက မိခင္ဘာသာစကားေပ်ာက္ဆံုးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လူမ်ိဳးတူမိဘႏွစ္ပါးမွ ေမြး ဖြားလာတဲ့သားသမီးေတြဟာ မိဘႏွစ္ပါးရဲ ႔မိခင္ဘာသာစကားကို လံုး၀မေျပာေတာ့ျခင္းနဲ႔ ဆယ္ရာခိုင္ ႏွဳန္းေလာက္သာ နားလည္ႏိုင္ျခင္း ၊ ေျပာဆိုႏိုင္ျခင္းေတြရွိတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ ေထာင္စုမွာ မဟုတ္တဲ့ ရန္ကုန္လိုေနရာမ်ိဳးကို ေရႊ ႔ၿပီးေျပာရင္လည္း တကယ့္ရင္ေလးစရာေတြကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ မိဘႏွစ္ပါး ရခိုင္ျဖစ္ပါလွ်က္ ရန္ကုန္မွာေမြးတဲ့ ရခိုင္တေယာက္ဟာ ရခိုင္ဘာသာ စကားကို မေျပာႏိုင္ျခင္းမ်ိဳးေတြရွိတာကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကံဳဖူးပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ရခိုင္နဲ႔ရန္ကုန္ နီးနီးေလးေတာင္မွ ရခိုင္စကားမေျပာတတ္လွ်င္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေ၀းတဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု လိုေနရာမ်ိဳးမွာ ရခိုင္ကေလးေတြ ဘယ္လို ရခိုင္စကားေျပာတတ္ေတာ့မွာလည္း ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ဒီအတိုင္း ပစ္ထားလိုက္ၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ထို႔အတူ ကရင္ကေလးေတြ ၊ ဗမာကေလးေတြ လည္း မိခင္ဘာသာစကားေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ပါေတာ့တယ္။

အဲဒီလို မိခင္ဘာသာစကားေပ်ာက္ဆံုးရျခင္းရဲ ႔ တရားခံဟာ မိဘေတြကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါ တယ္။ သားသမီးေတြ အိမ္မွာ အဂၤလိပ္လိုေျပာေနျခင္းကို ေက်နပ္ႏွစ္သစ္စြာ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကပါ တယ္။ေက်ာင္းတက္တဲ့ သားသမီးေတြ အခ်င္းခ်င္းအဂၤလိပ္လို ေျပာတဲ့အခါ ေက်ာင္းမတက္ရေသးတဲ့ အိမ္က ေနာက္တေယာက္ပါ အဂၤလိပ္လိုဆက္ေျပာပါတယ္။ ဆိုေတာ့ အေမရိကန္လို ႏိုင္ငံမ်ိဳးမွာ အဂၤလိပ္လို မေျပာတတ္ဘဲေနမွာကို စိုးရိမ္စရာမဟုတ္ဘူး မိခင္ဘာသာစကားမေျပာတတ္ဘဲ ျဖစ္ေန မွာသာ စိုးရိမ္စရာတစ္ခုျဖစ္တယ္ဆိုတာကို နားမလည္တာလည္းပါပါတယ္။ ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ မိဘေတြရဲ ႔ ခံယူခ်က္အေပၚမွာ အမ်ားၾကီးမူတည္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သမီးနဲ႔သားေက်ာင္းတက္တဲ့အရြယ္ေရာက္ရွိ လာတဲ့အခါ ေက်ာင္းမွာ အဂၤလိပ္လိုနားမလည္တဲ့ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတာကို သိေပမယ့္ အဲဒီအခက္အခဲကို တလ၊ႏွစ္လအတြင္းမွာ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အေတြးေတြအတိုင္း သူတို႔ရင္ဆိုင္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ အိမ္မွာ အဂၤလိပ္လို စေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အျပင္းအထန္ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ တဆက္တည္း အိမ္မွာ ရခိုင္လိုေျပာရမယ္ အျပင္ေရာက္ရင္ ၾကိဳက္တဲ့ ဘာသာစကားနဲ႔ေျပာၾကဖို႔ အမိန္႔ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ သားနဲ႔သမီးဟာ အိမ္တြင္း အဂၤလိပ္လိုေျပာဆိုျခင္းေတြ ရပ္ဆိုင္းခဲ့တဲ့ၾကားက ေက်ာင္းမ တတ္ရေသးတဲ့ အငယ္ဆံုးဟာ မိခင္ဘာသာစကား(ရခိုင္)ကို ရွစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏွဳံးေျပာၿပီး အဂၤလိပ္ ကာတြန္းေတြၾကည့္ၿပီး အဂၤလိပ္လို ႏွစ္ဆယ္ရာခိုင္ႏိွဳင္းအထိ ေျပာလာပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ အထက္ကႏွစ္ေယာက္ကိုသာ အဂၤလိပ္လို ေျပာဆိုျခင္းကို မတားျမစ္ခဲ့ရင္ အငယ္ဆံုးသမီးငယ္ဟာ အဂၤလိပ္လိုသာ တတ္သြားမွာ ျဖစ္ၿပီး မိခင္ဘာသာစကားကို အနည္းငယ္သာ ေျပာႏိုင္လိမ့္မယ္ဆို တာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သားသမီးေတြဟာ မိခင္ဘာသာစကားကို ခုိင္မာစြာ ေျပာဆိုႏိုင္ၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ႔ စိုးရိမ္မွဳေတြကို ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ ။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ ကရင္ ၊ ဗမာစတဲ့ ကေလးငယ္ေတြကေတာ့ မိခင္ဘာသာစကားေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရ တဲ့ ကာလေတြကို ျဖတ္သန္းေနရပါတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ ႔ အခ်ိဳ ႔မိဘေတြကေတာ့ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာမွ သူ တို႔ သားသမီးေတြ မိခင္ဘာသာစကား ျပန္လည္တတ္ေျမာက္ေရးကို အားသြန္ခြန္စိုက္ ၾကိဳးပမ္းေန တာကို ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။

စာေပေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့အခါ ဘာသာစကားရွိေနေသးရင္ စာေပကို ေဖာ္ထုတ္လို႔ရႏိုင္ေပမယ့္ ဘာသာစကားေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့အခါ စာေပရွိေနေပမယ့္ အဲဒီစာေပက ဘာသာစကားကို ျပန္လည္ မေဖာ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ပ်ဴစာေပဟာ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ ေက်ာက္စာမွာ အခိုင္အမာရွိေနေပမယ့္ အဲဒီ ပ်ဴစာေပ ဟာ ပ်ဴဘာသာစကားကို မဖန္တီးႏိုင္ျခင္းရဲ ႔ သာဓကဟာ အေကာင္းဆံုးသခၤန္းစာအျဖစ္ ညြန္ျပေနပါ တယ္။ ဆိုေတာ့ သမိုင္းအေထာက္အထားေတြအရ မိခင္ဘာသာစကားေပ်ာက္ဆံုးျခင္းဟာ စာေပ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းအျပင္လူမ်ိဳးေပ်ာက္ဆံုးျခင္းရဲ ႔နိဒါန္းျဖစ္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။

ယဥ္ေက်းမွဳထြန္းကားၿပီး ၿမိဳ႔ျပႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ပ်ဴလူမ်ိဳးေတြေပ်ာက္ဆံုးသြားရျခင္းဟာ ဘာသာ စကားေပ်ာက္ဆံုးျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ(ဗမာ)လူမ်ိဳးေတြ ကေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံထဲ ဆင္းလာၿပီး ေနာက္ပိုင္း ပ်ဴေတြကို တေယာက္မက်န္သတ္ပစ္လို႔ ပ်ဴလူမ်ိဳးေတြေပ်ာက္သြားျခင္းမ်ိဳး မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ျမန္မာ(ဗမာ) လူမ်ိဳးေတြ အင္အားနဲ႔သိမ္းပိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပ်ဴနဲ႔ျမန္မာ လက္ထပ္ထိပ္ျမားၾကတဲ့အခါ ပထမမ်ိဳးဆက္ (ပ်ဴ - ျမန္မာ)ကျပားရဲ ႔ ေျပာစကားဟာ ပ်ဴစကားကို မေျပာဘဲ ျမန္မာ(ဗမာ)စကား ကိုသာ ေျပာဆိုျခင္းျဖင့္ ပထမမ်ိဳးဆက္ကတည္းကပင္ ပ်ဴဘာသာစကားေပ်ာက္ဆံုးသြားျခင္းျဖစ္ႏိုင္ ပါတယ္။ ပ်ဴအခ်င္းခ်င္း အိမ္ရာတည္ေထာင္ေပမယ့္ ေမြးဖြားလာတဲ့ ပထမမ်ိဳးဆက္ဟာ ျမန္မာ(ဗမာ) အင္ပါယာေအာက္မွာ က်ေရာက္ေနသျဖင့္ မိခင္ပ်ဴဘာသာစကားကို မေျပာေတာ့ဘဲ ျမန္မာ(ဗမာ) စကားကို ေျပာဆိုျခင္းေၾကာင့္လည္း ေပ်ာက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ အထက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ အေမရိကန္ေရာက္ ကရင္၊ျမန္မာ၊ရခိုင္ကေလးငယ္မ်ား မိခင္ဘာသာစကားမေျပာဆိုျခင္းနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ ေမြးသည့္ ရခိုင္ကေလးငယ္က ရခိုင္စကားမေျပာႏိုင္ျခင္းနဲ႔ ႏိွဳင္းယွဥ္သံုးသပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ပ်ဴႏိုင္ငံေတာ္က်ဆံုးၿပီးေနာက္ပိုင္း ပထမမ်ိဳးဆက္(ပ်ဴ-ျမန္မာ)ကျပားနဲ႔ ပ်ဴစစ္စစ္ေတြဟာ မိခင္ပ်ဴဘာ သာစကားေပ်ာက္ဆံုးျခင္းေၾကာင့္ ဒုတိယမ်ိဳးဆက္ ၊ တတိယမ်ိဳးဆက္ေရာက္တဲ့အခါ ပ်ဴလူမ်ိဳးစစ္စစ္ ျဖစ္ေစ၊ ပ်ဴ-ျမန္မာ ကျပားျဖစ္ေစ ပ်ဴဘာသာစကားကို မေျပာႏိုင္တဲ့အခါ ပ်ဴလူမ်ိဳးဟာလည္း အလို အေလ်ာက္ေပ်ာက္သြားသလိုျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ပ်ဴေတြဟာ ျမန္မာေတြနဲ႔ေရာသြားျခင္းနဲ႔ အတူ ပ်ဴဘာသာစကားပါ ေပ်ာက္ဆံုးသြားျခင္းေၾကာင့္ ပ်ဴလူမ်ိဳးေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ပ်ဴေတြရဲ ႔နာမည္ေပးတဲ့ ဓေလ့အစဥ္ကိုလည္း ေမ့ပစ္လိုက္ပံုရပါတယ္။ ပ်ဴစာေပသာ သမိုင္းထဲမွာ ဒီေန႔အခ်ိန္ထိ ထီးထီးမားမားက်န္ရစ္ခဲ့ေပမယ့္ ပ်ဴဘာသာစကားေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့အခါ ပ်ဴလူမ်ိဳးဟာ ဒီမွာ ရွိတယ္လို႔ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္မျပႏိုင္ဘဲ ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါေတာ့တယ္။ တကယ္လို႔သာ ပ်ဴဘာ သာစကားကို ပ်ဴ- ျမန္မာ ကျပားေတြကျဖစ္ေစ ၊ ပ်ဴစစ္စစ္ေတြကျဖစ္ေစ မေပ်ာက္ပ်က္ရ ေအာင္ ထိမ္းထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ပ်ဴေတြ ဘယ္ေပ်ာက္သြားပါ့မလဲ။ စာေပနဲ႔လူမ်ိဳးေပ်ာက္ဆံုးျခင္းရဲ ႔နိဒါန္း (အေၾကာင္းအရာ)ဟာ ဘာသာစကားေပ်ာက္ဆံုးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ ခ်ပါ တယ္။ ။

ခိုင္လင္း(ေမဃ၀တီ)
ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၉) ၂၀၁၄

စာၾကြင္း ။  ။ (က)အေမရိကန္နာမည္= ကလင္တန္ ၊ (ခ)သက္ဆိုင္ရာ အမ်ိဳးသားနာမည္တ၀က္ အေမရိကန္နာမည္တ၀က္နဲ႔နာမည္ေတြ(ဥပမာ = မိုက္ကယ္သာဇံ) ၊ (ဂ) နာမည္ႏွစ္မ်ိဳးေပးထားတာ ေတြ(အဲဒီ နာမည္ႏွစ္မ်ိဳးမွာ အေမရိကန္နာမည္ စစ္စစ္ေပးထားတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မိမိအမ်ိဳးသား နာမည္တ၀က္ အေမရိကန္နာမည္တ၀က္ေပးထားတဲ့ နာမည္ဘဲျဖစ္ျဖစ္)အဲဒီနာမည္ကို တရား၀င္ေပး ထားၿပီး ေနာက္နာမည္တခုကေတာ့ တရားမ၀င္တဲ့ နာမည္မ်ိဳး (ဥပမာ = မိုက္ကယ္မ်ိဳးသူနာမည္က အစိုးရဆီမွာ တရား၀င္နာမည္ ၊ ေမာင္မ်ိဳးသူနာမည္က အစိုးရဆီမွာ တရားမ၀င္ေသာနာမည္)စတဲ့ ပံုစံ မ်ိဳးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ။