ပအို၀္းနဲ႔ အေမရိကန္တို႔ရဲ႕ စာစကား (၂)

ဇြန္လ ၇ ရက္၊ ၂၀၁၀။ တနလၤာေန႔

ပအို၀္းစာေပ ဒုတိယေခတ္ရဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာစကားလံုးေတြမွာ အသံအမ်ိဳးမ်ိဳးထြက္ေနသလို အနက္အဓိပါယ္လည္း အဖံုဖံုျဖစ္ေနတဲ့ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြေၾကာင့္ အႀကီးစားျပဳျပင္ဖို႔ လိုအပ္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအခက္ခဲေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ စာေပပညာရွင္ေတြ သံဃာေတာ္ေတြက ပိုၿပီးေကာင္းမြန္မယ့္၊ အမ်ားကလက္ခံ အသံုးျပဳႏိုင္မယ့္ စာမူသစ္တစ္ခုကို တီထြင္ၾကဖို႔ စာမူသစ္ေရြး ခ်ယ္ေရးအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့သလို ေရြးခ်ယ္ၿပီးလာမယ့္စာမူကိုလည္း ပအို၀္းစာေပမူေသအျဖစ္ အရွည္တည္တန္႔ေအာင္ ပအို၀္းစာေပ မူေသျဖစ္ေျမွာက္ေရးအဖြဲ႔ကိုပါ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။



စာေပမူေသျဖစ္ေျမွာက္ေရးအဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္သူမွာ အင္းေလးခံုဆရာေတာ္ ဦးသူရိယျဖစ္ၿပီး ပအို၀္းစာေပမူေသ ျဖစ္ေျမွာက္ေရးအဖြဲ႔ကို ဦးေဆာင္သူမွာ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ပထမေတာင္ေက်ာင္းႀကီးမွ ဆရာေတာ္ဦးနရိႏၵျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ႏွစ္ဖြဲ႔မွေနၿပီး ေအာက္ ပါစည္းမ်ဥ္းေတြကို သေဘာတူေရးဆြဲခဲ့ၾကပါတယ္။ ´´ ၁။ပအို၀္းစာေပျဖစ္ေျမွာက္ေရးအတြက္ျမန္မာ၊ ယိုဒယား၊ သီဟိုဌ္၊သကၠတ စသည္ျဖင့္ ဘာသာစာေပေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေထြေထြရွိသည္တို႔တြင္ ေရွဦးစြာ ျမန္မာစာေပကိုသာမူတည္ရ်္ ထုတ္ေ၀ရန္။ ၂။ ထိုကဲ့သို႔ မူတည္ထုတ္ေ၀ရာတြင္ ပါ႒ိဘာသာနည္းစဥ္အတိုင္း ဌာန္၊ ကရိုဏ္း၊ ပယက္စေသာ သဒၵါနည္းတို႔ကိုမွီးရ်္ ေရွး ေဟာင္းပအို၀္းစာေပတို႔ကိုလည္း ပ်က္စီးေပ်ာက္ပ်က္ျခင္းမရွိေစပဲ အသံစံုစံုလင္လင္ႏွင့္ထုတ္ေ၀ရန္ `` ဆိုၿပီး အဲသလိုသေဘာ တူခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။

အထက္က သေဘာတူညီခ်က္ေတြအရ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ စာေပပညာရွင္ေတြက စာေပမူသစ္တစ္ရပ္ကို တီထြင္ၾကၿပီး စာေပမူသစ္ေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႔ဆီကို ေရးပို႔တင္ျပလာၾကတဲ့အခါ ထီသိမ့္ဆရာေတာ္ ဦးသုနႏၵရဲ႕ စာမူသစ္ကိုေရြးခ်ယ္ၿပီး ပအို၀္းစာေပမူေသအျဖစ္ အတည္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။ ပအို၀္းစာေပမူသစ္ ျဖစ္ေျမွာက္ေရးအဖြဲ႔ရဲ႕ ဆံုျဖတ္ခ်က္အတိုင္း ၁၃၁၂ ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္(၈) ရက္၊ တနလၤာေန႔၊ နံနက္(၈) နာရီအခ်ိန္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ပထမေတာင္ေက်ာင္းႀကီးေက်ာင္းတိုက္မွာ ပအို၀္းစာေပမူေသကို ထုတ္ေ၀ျဖန္ခ်ိဖို႔ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ ညွိႏိုင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအစည္းအေ၀းပြဲမွာ ပါမိုးနဲဆရာေတာ္၊ ထမ္းဖု ရာဆရာေတာ္နဲ႔ သထံု(ဆီဆိုင္)ေစာ္ဘြားအိုႀကီး သခင္ ခြန္စိန္း၊ ခြန္ဟန္၊ ခြန္သင္နဲ႔ ပအို၀္း၀န္ႀကီး ဦးခြန္ဘိုးခင္တို႔ တက္ေရာက္ ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပအို၀္းေတြရဲ႕ စာေပတတိယေခတ္ စတင္တဲ့ေန႔လို႔ဆိုရပါမယ္။ ( ပအို၀္းစာေပ အရွည္ တည္တန္႔ ခိုင္မာစြာရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ အဲဒီေန႔ကို ပအို၀္းမ်ားရဲ႕ စာေပေန႔အျဖစ္ PNO အဆင့္ထိ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ခန္းခန္းနားနား သတ္မွတ္ေပးဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္ )

ပအို၀္းစာေပ တတိယမူသစ္ဆိုတာ ျမန္မာသင္ပုန္းႀကီးကို ႏွစ္ဆပြားၿပီး ´´ ေကာ္မာ `` သေကၤတကို ထည့္သံုးထားတာျဖစ္လို႔ စာမူေဟာင္း မပ်က္ျခင္း၊ အသံစံုလင္ျခင္း၊ ပံုႏွိပ္ဖို႔အတြက္ လြယ္ကူေစျခင္း စတဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရရွိယံုမကပဲ ျမန္မာစာတတ္ ေျမွာက္ၿပီးတဲ့ ပအို၀္းေတြအတြက္ ကိုယ့္စာေပကို အလြယ္တကူသင္ၾကား တတ္ေျမွာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ စာေရးသူ ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္ေတြ႔ပါပဲ။ ဒါက အေကာင္းဘက္ကို ၾကည့္ၿပီးေျပာတာပါ။ အဆိုးဘက္ကို ၾကည့္ၿပီးေျပာရမယ္ဆိုရင္လည္း အေတာ္ကိုအႏၱ ရာယ္ႀကီးမားလွတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနရတဲ့ စာေပဆိုတာကို ေမ့ထားလို႔မရပါဘူး။ စာဆိုတာ စကားရဲ႕သေကၤ တျဖစ္လို႔ စကားကိုအထူးသတိထားၿပီး ေျပာႏိုင္ၾကပါမွ စာေပကိုကာကြယ္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ ေခတ္ပညာတတ္ ပအို၀္းေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြ ပအို၀္းစကားေျပာၾကတဲ့အခါ ျမန္မာစကားလံုးေတြကို ေရာေရာၿပီး မသံုးမိဖို႔အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီလိုမသံုးမိဖို႔ ပအို၀္းစာေပကို မ်ားမ်ားဖတ္ရင္း ပအို၀္းေ၀ါဟာရအသစ္ေတြကို မ်က္ေျခမပ်က္ေလ့လာဖို႔လိုပါတယ္။

ပအို၀္းစာေပကို ေရးသားေနၾကတဲ့ ပအို၀္းကေလာင္ရွင္ေတြအေနနဲ႔လည္း ဗြီဒီယိုဇာတ္လမ္းေခြေတြ၊ သီခ်င္းစာသားေတြ၊ ကဗ်ာေတြ အစရွိတဲ့ စာေပအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကို ေရတဲ့အခါ စည္းလြတ္၊ ၀ါးလြတ္နဲ႔ ပအို၀္းစာကိုဖ်က္ၿပီး ေရးမိေနတာမ်ိဳးေတြ ရပ္တန္းကရပ္တန္႔ ႏိုင္ဖို႔လိုပါတယ္။ အေျပာလြယ္သေလာက္ လက္ေတြ႔မွာ လိုက္နာႏိုင္ဖို႔ခက္ခဲေနမွန္း ကိုယ္ခ်င္းစာနာပါတယ္။ ပအို၀္းစကားကို ေျပာေနၾကတဲ့အခါ ဘာေၾကာင့္ျမန္မာလို ညွပ္ညွပ္ၿပီးေျပာေနၾကတာလဲ ဆိုတဲ့အေျဖကို ေလ့လာသံုးသပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ပအို၀္းေ၀ါ ဟာရစကားမရွိလို႔၊ ရွိလည္းစကားလံုးရဲ႕ ထိေရာက္မႈအားနည္းၿပီး ေျပာရတာအားမရလို႔ ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကိုေတြ႔ ရမွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို စကားေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာစကားကို ညွပ္ၿပီးမသံုးခ်င္လို႔ ေ၀ါဟာရသစ္တီထြင္ဖို႔ စဥ္းစားလိုက္ဦး မယ္ဆိုၿပီး ေျပာေနတဲ့စကားကို ရပ္တန္႔ထားလို႔မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ညွပ္ညွပ္ၿပီးေျပာမိေနၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ လည္း ၾကြား၀ါခ်င္တဲ့အေနနဲ႔ ျမန္မာစကားမတတ္တဲ့ ေက်းလတ္ရြာက လူေတြမွာၾကားမွာ ျမန္မာစကားကိုမလိုအပ္ပဲ တမင္ ညွပ္ေျပာရင္းနဲ႔ ေ၀ါဟာရေမြးစားသားေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကတဲ့ အလံုးေရေပါင္းလည္း မနည္းေတာ့ပါဘူး။

ျမန္မာေ၀ါဟာရ စကားလံုးေတြကို ညွပ္ၿပီးေျပာလိုက္ယံုနဲ႔ ပအို၀္စာစကား အၿပီးအပိုင္ပ်က္မသြားေသးပါဘူး။ အဲဒီလို ညွပ္ၿပီးေျပာ ေနတဲ့စကားလံုးေတြကို စာအျဖစ္ေရးလိုက္ၿပီး စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ တင္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ စာေရာ၊ စကားေရာ သမိုင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ပ်က္ ကေရာပဲ။ စာေရးတယ္ဆိုတာ စကားေျပာသလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ေ၀ါဟာရမရွိေသးရင္ ရွိေအာင္စဥ္းစားၿပီးေရးဖို႔ အခ်ိန္ေတြအမ်ား ႀကီးရပါတယ္။ ေ၀ါဟာရေတြ ေမြးထုတ္ေပးဖို႔ဆိုတဲ့အလုပ္ဟာလည္း စာေရးဆရာေတြရဲ႕အလုပ္တစ္ခုပါ။ ဒါေၾကာင့္ စာေရးဆရာ ဆိုတာ အမ်ိဳးသားေရးတာ၀န္ အရမ္းကိုႀကီးမားပါတယ္။ စာေရးဆရာေတြကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္ရဲ႕စာစကားကိုဖ်က္စီးၿပီး ေရးမိေန တာမ်ိဳးေလာက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာ တစ္ျခားဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။ ပအို၀္းစာေစာင္မ်ိဳးစံုေတြထဲက ေကာက္ႏုတ္ထားတဲ့ ပ်က္စီး ေနတဲ့ ေ၀ါဟာရတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ နဂိုကတည္းကတူညီေနတဲ့ အေနအထားေတြကို ဆင္ျခင္ႏိုင္ဖို႔တင္ျပပါမယ္။ စာမ်က္ႏွာအရမ္းမ်ားသြား မွာဆိုးလို႔ အနည္းငယ္ကိုသာ တင္ျပသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာ ................ ပအို၀္း..................... ျမန္မာ ...................ပအို၀္း
အမ်ိဳးမ်ိဳး ...............အမ်ိဳ႕မ်ိဳ႕ ....................ဥာဏ္၀ရိယ ..............ဥာဏ္း၀ရိယ
အစားစား ..............အစားစား ....................ရာသီဥတု ............... ရားသီးဥတု
ေမတၱာ ................ေမတၱား ....................အာရုဏ္ ..................အားရုဏ္း
၀ါသနာ ................၀ါးသနား ..................ေလာကသဘာ၀ ............ေလားကသဘား၀
ပဏာမ ................ပဏားမ့ ....................ေလာဘ ..................ေလာဘ
မဂၤလာ ................မဂၤလား .....................၀သန္ ....................၀သန္း
ဂါရ၀ ..................ဂါးရ၀ .....................ေဟမာန္တ ...............ေဟးမာန္းတ
ကူညီ .................ကူးညီး .....................အနာဂတ္ ................ အနားဂတ္း
ေအာင္ျမင္ ..............ေအာင္းမ်င္း....................ဥပမာ ...................ဥပမား
အလကၤာ ..............အလကၤား ....................ေနာင္တ ................. ေနာင္းတ
ကဗ်ာ .................ကဗ်ာ ......................စာအုပ္ ...................စာအုပ္
သုခုမအနုပညာ .........သုခုမအနုပညား .................သံသရာ ..................သံးသရား
တရား .................တရာ ......................ပုထုစဥ္ ...................ပုထုစဥ္း
ဥပေဒ ................ဥပေဒး .....................ပကာသနာ ..................ပကားသန
လံုး၀ .................လံုး၀ .......................ေ၀ဖန္ ........... .........ေ၀းဖန္း
အစ ..................အစ .......................ပင္လယ္ ...................ပင္းလယ္း
သတၱာ၀ါ ..............သတၱာ၀ါး ....................အရည္အခ်င္း ...............အရည္အခ်င္း
ဓေလ့ထံုစံ .... ........ဓေလ့ထံုစံး ....................အစစ္အမွန္ ................အစဲစ္အမန္း
ျပည္သူလူထု ...........ျပည္သူလိုထု ...................အေရာင္ ...................အေရာင္း
တိုးတက္ ..............တိုတက္ ......................တာ၀ြန္ ....................တား၀ြန္း
မာန ..................မားန ......................ရာဇ၀င္ .....................ရားဇ၀င္း
ထြန္းကား ..............ထြန္ကာ .....................ေခတ္ .....................ေခတ္
အတြက္ ...............အတြက္ ....................အလွဴအတန္း ................အလွဴအတန္
သာယာေရး ............သားယားေရ႕ ................ညီညီညြတ္ညြတ္ ..............ညီးညီးညြတ္ညြတ္
စာရင္း .................စားရင့္ ......................သစၥာ .....................သစၥာ
ကိစၥ ..................ကိစၥ .......................ကမၻာ ......................ကမၻား
ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ .........နစ္နစ္သက္သက္ ................ဆရာ ......................ဆရား
၀တၳဳ ...................၀တၳဳ .....................တစ္သက္ ...................တသက္
ကုသိုလ္ ................ကုသိုလ္း ...................လက္ခံ .....................လက္ခံး
စီးပြါးေရး ...............စီပြါေရ႕ ....................ရည္ရြယ္ခ်က္ ................ေရးရြယ္းခ်က္
ကားမွတ္တိုင္ ............ကာ့မတ္တဲုင္း .................ထိန္းခ်ဳပ္ .....................ထိန႔္ခ်ဳပ္
အသက္ .................အသက္ ......................အတု ....................အတု
မဂၤလာပြဲ ..............မဂၤလားပြယ္ ....................တိရိစၧာန္ ...................တိရိစၧာန္း
ထူးဆန္း ...............ထူဆန္ ......................အက်င့္ ....................အက်င္
သတၱိ .................သတၱိ .......................ေရာဂါ .....................ေရားဂါး
ဗဟုသုတ ..............ဗဟုသုတ ...................အက်ိဳးတရား .................အက်ိဳတရာ့
အေရး ..................အေရ႕ ....................ေ၀ါဟာရ ....................ေ၀ါးဟားရ
အရြယ္ ................အရြယ္း ...................အထိမ္းအမွတ္ ................အထိန္႔အမတ့္
ဖန္ဆင္း ...............ဖန္ဆင္ .....................ႏုတ္ဆက္ ..................ႏုတ္ဆက္
ျပဇာတ္ ...............ပ်ဇာတ့္ ......................ပုစၧာ .......................ပုစၧား
သက္ေသ .............သက္ေသး ...................ကိုယ္တိုင္ ...................ကိုယ္းတဲုင္း
အေၾကာင္းကိစၥ ..........အေက်ာင့္ကိစၥ ..................စာအုပ္ .....................စာအုပ္
ရုပ္ရွင္ ..................ရုပ္ရွင္ .....................ဆြဲႀကိဳး ....................သြဲးက်ိဳး
အိမ္ေက်ာင္း .............အိမ္ေက်ာင္း ...............အတန္းေက်ာင္း ..............အတန္ေက်ာင့္
ပေယာဂ ..............ပေယားဂ .....................ေဘာပင္ ...................ေဘာပိဥ္
စက္ေလွကား ...........စက္ေလွကား ....................ခဲတံ .......................ခဲဒန္
ဓါတ္ေလွကား ...........ဓါတ္ေလွကား ...................ခဲဖ်က္ ......................ခဲဖ်တ္
စာေမးပြဲ ................စာေမးပြဲး ...................စာဖတ္ .....................ဖတ္လိတ္
အယ္ဒီတာ ..............အယ္ဒီတာ .................ကားခစိုက္ ....................စဲက္ကာ့ခ
လမ္းေလွ်ာက္..............လမ္းေလွ်ာက္...............အမူအယာ...................အမူအယာ
.... အစရွိတဲ့ ေ၀ါဟာ ရစကားလံုးမ်ိဳးေတြ ဟာ ျမန္မာနဲ႔ပအို၀္း ပအို၀္းနဲ႔ျမန္မာဆိုၿပီး ခြဲျခားလို႔မရသလို ပအို၀္းေတြရဲ႕ အန႔ံအသက္ေတြကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ ေပးႏိုင္တဲ့ စကားလံုးေတြ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ျမန္မာက ပအို၀္းကိုတူတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပအို၀္းက ျမန္မာကိုတူတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီစကား လံုးေတြအတြက္ မ်က္ရည္နဲ႔ေရစက္ခ်ၿပီး အမွ်ေ၀သာဓုေခၚဖို႔ပဲရွိပါေတာ့တယ္။

အေမရိကန္ရဲ႕စာစကားေတြဟာ ၿဗိတိသွ်တို႔ရဲ႕စာစကားနဲ႔ တူညီတယ္လို႔ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ပအို၀္းစာစကားနဲ႔ ျမန္မာစာ စကားတို႔က မတူညီၾကေသးပါဘူး။ တူညီလာခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း အေမရိကန္ေတြလို Global Language အျဖစ္ ၿဗိတိသွ်တို႔စာစကားနဲ႔ယွဥ္ၿပီး ရပ္ တည္ႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပအို၀္းေတြမွာလည္း ျမန္မာနဲ႔ယွဥ္ၿပီး စကားယဥ္ေက်းမႈေတြ ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔ ဘာအင္အားမွ မေတာင့္တင္းပါဘူး။ Globalization ေခတ္မွာ အင္အားႀကီးတဲ့ယဥ္ေက်းမႈက ျပဳျပင္ကာကြယ္၊ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ျခင္းမရွိတဲ့ အင္အားငယ္ယဥ္ေက်းမႈကို ၀ါးမ်ိဳတဲ့ေခတ္ကိုေရာက္လာပါၿပီ။ ျမန္မာစကားဟာ ပအို၀္းစကားျဖစ္လာဖို႔ေနေနသာသာ ကိုယ္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ လူမ်ိဳးမေပ်ာက္ဖို႔ ကာကြယ္တားဆီး အခ်ိန္ေတာင္ ရလိုက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအထက္က ကၽြန္ေတာ္အနည္းငယ္ ဥပမာေရးျပထားတဲ့ အမွ်ေ၀လိုက္ရမယ့္ စကားလံုးေတြကို ေရတြက္ျပလို႔ မကုန္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီေအာက္ပါအတိုင္း ျပဳျပင္လို႔ရတဲ့ ဥပမာမ်ိဳးကိုေတာ့ ရသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ညီညြတ္မွျဖစ္ပါေတာ့မယ္။

ျမန္မာစာစကား ................ပအို၀္းစာစကားပ်က္ .......................ပအို၀္းေ၀ါဟာရစစ္စစ္
စာအုပ္ ..........................စာအုပ္ ................................လိတ္ဖြဴ
ေဘာပင္ ........................ေဘာပိဥ္ ................................ကံစြိဳန္႔
ခဲတံ ...........................ခဲဒန္ .................................ကံေသင္း
ညီညြတ္ၾကမယ္ ................ညီးညြတ္လြ၀င္ ..............................ျဖြမ္းဗူးလြ၀င္
ေဒသ .........................ေဒးသ ...................................ရပ္ရား
ကားမွတ္တိုင္ ....................ကာ့မတ့္တဲုင္း .........................ကာ့အံုထိြဳင္း/ခင္းလမ္း
လက္မွတ္ထိုး ...................ထုိးလက္မတ့္ ..........................တဲမ္းစူမဲုင္/ထြိဳ႕စူမဲုင္
အတြက္ ........................အတြက္ ................................အတား
ကိုယ္တိုင္ ......................ကိုယ္းတဲုင္း ..............................နမ္းတြမ္းနမ္း
ထိေရာက္မႈ ....................ထိေရာက္မု႔ ................................တြိဳးခြိဳင္းမု႔
ေခတ္ ..........................ေခတ္ ...................................စိုး
ဓါတ္ခဲ .........................ဓတ္ခဲ ................................ေမးအားၿခံဳး
စက္ေလွကား ..................စက္ေလွကား ..............................တေဒြါင့္စက္
ဓါတ္ေလွကား ..................ဓတ္ေလွကား .............................တေဒြါင့္ယုတ္
ေၾကာ္ျငာ ......................ေက်ားျငား ...............................အြဥ္းဟြိဳန္႔
ရြက္လွပန္း ....................က၀္းရြက္လွ .......................က၀္းလားတေရ႕/က၀္းတေခါ့လား
ကာတြန္း .......................ကာတြန္း ................................ရုတ့္တယြိဳ႕
ကြမ္းယာဆိုင္ ..................ကြမ္းယာဆဲင္း ...............................ဆဲင္းေဖာျပဴး
ေမတၱားလက္ေဆာင္ .............ေမတၱားလက္ေဆာင္း ...........................ေမတၱားစူခူ
အိမ္အမွတ္ .....................လမ္းအမတ့္ ...............................လမ္းအမဲုင္
ပိုက္ဆံ ........................ပဲက္ဆန္ ...................................ရြဥ္
ေဆးလိပ္ .......................ဆီးလိပ္ ..................................ယာထူ
မီးခလုတ္ .......................ေမးခလုတ္ ................................ေမးေမာင္
ၿမိဳ႕ပတ္လမ္း .....................ၿမိဳ႕ပတ္လမ္း ............................တဖူေလပ္ေ၀င့္
ေရသန္႔ဗူး .......................ေရသန႔္ဗူး .............................ထီေၾကာင္းဗုတ့္
ဆြဲႀကိဳး ........................သြဲးက်ိဳး ..................................ငြဥ္ဟြဲး
... အစရွိတဲ့ အဲဒီလိုစကား လံုးမ်ိဳးေတြ ေရတြက္ျပလို႔ မကုန္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီးကို ပ်က္စီးခ်င္တိုင္း ပ်က္စီးေနတာကို ေတ႔ြႏိုင္ၾကပါတယ္။

ပအို၀္းစာအုပ္တိုင္းရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ဒီလိုစကားလံုးေတြ လက္ညိဳးထိုးျပလို႔ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားျပားလွပါတယ္။ တာ ေတြအားလံုးဟာ ပအို၀္းစာအုပ္မ်ိဳးစံုေတြထဲကေနၿပီး ေကာက္ႏုတ္ထားတဲ့ စာစကားပ်က္ေတြထဲက တခ်ိဳ႕ကိုသာ ေဖာ္ျပထား တာေလာက္ပဲရွိပါေသးတယ္။ ပအို၀္းစာေပ၊ ပအို၀္းစကားရဲ႕ လက္ရွိအေျခေနေတြနဲ႔ စည္းလြတ္၊ ၀ါးလြတ္ ခရီးသြားေနမယ္ဆိုရင္ ေနာင္အႏွစ္တရာ ၀န္းက်င္ေလာက္ဆို ဘာျဖစ္လာမလဲ။ ဒီေလာက္သင္ယူရလြယ္ကူတဲ့ ပအို၀္းစာေပကိုေတာင္ မဖတ္တတ္၊ မ ေရးတတ္တဲ့ ပအို၀္းေတြအေရအတြက္ကလည္း အရမ္းကိုမ်ားလြန္းေနတယ္။ ဒါဟာအ ျပစ္မဟုဟ္ပါဘူး။ သူတို႔ေတြေျပာေျပာေန တဲ့ ´´ ပအို၀္းစာကိုတတ္ေတာ့ေကာ ဘယ္ေနရာမွာသြားသံုးစားမလဲ `` ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းရဲ႕အေျဖကို ရွာေဖြတည္ေဆာက္ေပးႏိုင္စြမ္းတဲ့ သူရဲေကာင္းမေျပာနဲ႔ လက္ရွိပအို၀္းစာေပရဲ႕ အေျခေနအေနကို ဆိုးရိမ္ရေကာင္းမွန္းသိတဲ့ သူရဲေကာင္းဆိုတာေတာင္ မေပၚေသးပါဘူး။ Top-ten စာရင္းထဲ၀င္သြားတဲ့ သူရဲေကာင္းနဲ႔ အရပ္ထဲ၊ ရြာထဲေတြမွာ ကိုယ္ေရာင္၊ ကိုယ္၀ါေတာက္ပလာတဲ့ သူရဲေကာင္းေလးေတြပဲ ေပၚႏွင့္ပါေသးတယ္။ အစေကာင္းေတာ့ အေႏွာင္းေသခ်ာတာေပါ့….

ခြန္ၾကယ္ျဖဴ (ရွမ္း/ေတာင္)
ပအုိ၀္းသြီးဆုိဒ္ မွ ျပန္လည္ေဖၚျပျခင္းျဖစ္သည္။

No comments: