By ခြန္ခ်န္ကီ | ေအာက္တုိဘာ ၅၊ ၂၀၁၅ | ေတာင္ႀကီးတုိင္းမ္
ျဖားဗြာလွေဖသည္ ၁၉၁၀ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ ဘီလင္းၿမိဳ႕နယ္ ေညာင္ပလႅင္ေက်းရြာအုပ္စု သံပရာဆိပ္ရြာေန ဦးဖိုးဒြန္း ေဒၚနန္းတို႔မွ ဖြားျမင္ေသာ သားသမီး (၃)ဦးအနက္ အငယ္ဆံုးသားျဖစ္သည္။ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ B.Sc Hons သိပၸံဂုဏ္ထူးတန္းဘဲြ႔ကို လည္းေကာင္း၊ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ၊ လန္ဒန္တကၠသိုလ္တြင္ BL ဥပေဒဘဲြ႕ကိုလည္းေကာင္း ဆြတ္ခူးရရွိခဲ့သည္။
၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွစ၍ သထံုခရိုင္အေနာက္ျခမ္းမွ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္သို႔ ကရင္အမတ္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ၁၉၃၇ တြင္ ေဒါက္တာဘေမာ္ ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရလက္ထက္တြင္ ပါလီမန္လႊတ္ေတာ္ ဒုတိယဥကၠဌအျဖစ္ လည္းေကာင္း တင္ေျမာက္ျခင္းကို ခံရသည္။ ၁၉၃၉ မွ ၁၉၄၂ အထိ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ တရားေရးဆိုင္ရာအတြင္း၀န္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္း ခံရသည္။
၁၉၃၉ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဝန္ႀကီးေဟာင္းတစ္ဦးျဖစ္ေသာ တနသၤာရီအမ်ဳိးသားအဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ ေစာဖိုးခ်စ္ ဦးစီးတည္ေထာင္သည့္တပ္ဖဲြ႔၊ လႊတ္ေတာ္ဒုဥကၠဌေဟာင္း ျဖားဗြာလွေဖ ဦးစီးတည္ေထာင္သည့္တပ္ဖဲြ႔ စသည္ျဖင့္ ကိုယ္ပိုင္စစ္တပ္ျဖင့္ ဖဲြ႔စည္းထားၾကသည္။ ျဖားဗြာလွေဖသည္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဒါက္တာဘေမာ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးႏုတို႔ ဦးစီးတည္ေထာင္ခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာ့အမ်ဳိးသားတပ္ဦးႀကီးျဖစ္သည့္ ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္းေခၚ နယ္ခ်ဲ႔ေတာ္လွန္ေရး တပ္ေပါင္းစုႀကီးႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။
၁၉၄၂ တြင္ ဂ်ပန္စစ္ေသနာပတိ ဂ်င္နာရယ္ အီးဒါက ဖဲြ႔စည္းေပးေသာ ျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႔ကို ျဖားဗြာလွေဖက ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးႏွင့္ စက္မႈလက္မႈဝန္ႀကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသည္။ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္ မတ္္လ (၂၃)ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးေဆြးေႏြးရန္အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ တိုက်ဳိၿမိဳ႕သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၄၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၁)ရက္ေန႔တြင္ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဂ်ပန္ျပည္အစိုးရ ေပးေသာ ေရႊရည္စိမ္ ျမန္မာ့လႊတ္လပ္ေရးမွ ေဒါက္တာဘေမာ္ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖဲြ႔တြင္ ျဖားဗြာလွေဖ သည္ သစ္ေတာ္ႏွင့္ သတၱဳတြင္း၀န္ႀကီးအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းကို ခံရသည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၂၂)ရက္ေန႔တြင္ မဟာမိတ္မ်ား တန္ျပန္ထိုးစစ္ဆင္ျခင္းေၾကာင့္ ဦးလွေဖသည္ ဂ်ပန္စစ္တပ္မ်ားႏွင့္အတူ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕သို႔ ဆုတ္ခြာခဲ့ရသည္။
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၀ ရက္မွ ၂၈ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပေသာ ရွမ္းျပည္လက္မႈျပပဲြအမည္ခံ ပထမပင္လံုညီလာခံသို႔ ဖိတ္ၾကားထားသည့္ ဖဆပလ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအနက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ ျဖားဗြာလွေဖ တို႔တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထိုညီလာခံမွ ရွမ္းျပည္လႊတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႔ ရပလမွ ပအို၀္းကုိယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဦးျဖဴ၊ ျဖားနႏၱာဟိန္၊ ဗိုလ္ဟိန္ေမာင္ ဆက္သြယ္မိၿပီး ၎ညီလာခံအျပန္တြင္ သထံုဆီဆိုင္ေစာ္ဘြားစဝ္ခြန္ၾကည္သို႔ သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ ပအို၀္းအမ်ဳိးသားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကုိ သထံုၿမိဳ႕ရွိ ေညာင္၀ိုင္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဖဲြ႔စည္းထူေထာင္ခဲ့သည္။
ျဖားဗြာလွေဖသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၃)ရက္မွ (၁၃)ရက္ထိ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ ပင္လံုညီလာခံတြင္ ကရင္ကုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ (၆)ရက္ေန႔တြင္ ေကအဲန္ယူကုိ ျပန္လည္ဖဲြ႔စည္းရာ ျဖားဗြာလွေဖက ဒုဥကၠဌအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရသည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျဖားဗြာလွေဖ ပါ၀င္ဦးေဆာင္ေသာ ပအို၀္းအမ်ဳိးသားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ဦးေဆာင္ေသာ သထံုခရိုင္ပအို၀္းအမ်ဳိးသားဆႏၵျပပဲြတစ္ရပ္ကို သထံုၿမိဳ႕ ေမာ္ေက်ာ့ရပ္၊ ေရေက်ာ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္းတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ၿပီး (၁) ပအို၀္းလူမ်ဳိးတို႔အား ေတာင္သူလူမ်ဳိးေခၚျခင္းကို ေနာက္ေနာင္တြင္ ပအို၀္းလူမ်ဳိးဟု ေခၚဆိုေရးသားရန္။ (၂) ပအို၀္းလူမ်ဳိးအား တပ္ရင္း (၂)ရင္းဖဲြ႔စည္းေပးရန္ စသည္အဆို ႏွစ္ရပ္ကို ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရလည္း ပအို၀္းလူမ်ဳိးကို ေတာင္သူလူမ်ဳိးဟု ေခၚဆိုျခင္းအား ေနာက္ေနာင္တြင္ ပအို၀္းလူမ်ဳိးဟု ေခၚဆိုေရးသားရန္အဆိုကို အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္းႏွင့္ တပ္ရင္း (၂)ရင္းဖဲြ႔စည္းျခင္းမွာ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ စစ္တပ္ရွိၿပီးျဖစ္၍ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း စစ္မႈ၀င္ေရာက္ထမ္းလိုပါက စီစဥ္ေပးမည္ဟု ျပန္ၾကားခဲ့သည္။
ျဖားဗြာလွေဖသည္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၃)ရက္ေန႔တြင္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရန္ ေတာခိုၿပီး ေကအဲန္ယူေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေကအဲန္ဒီအိုတပ္ဖဲြ႔မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး သထံုခရိုင္ကို စတင္သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၉ တြင္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ ေကအဲန္ဒီအိုတပ္ဖဲြ႔မ်ားႏွင့္အတူ ရွမ္းျပည္နယ္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး၊ အမ်ဳိးသားစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ စသည္တို႔ ေခတ္ေနာက္က်က်န္ခဲ့သည္ကုိ ျမင့္တင္ရန္ စိတ္အားထက္သန္ခဲ့သည္။
၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၁၁)ရက္ေန႔တြင္ ပအို၀္းအမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးအဖဲြ႔ (ပအလဖ)ကို ဖဲြ႔စည္းလႈပ္ရွားခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ အုတ္လုပ္ငန္းကို ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရန္ ေမာ္လၿမိဳင္ဘဏ္ႏွင့္ ရန္ကုန္ဘဏ္တြင္ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာ ေငြ (၁၅)သိန္းကို လူယံုတစ္ဦးအား ထုတ္ယူေစခဲ့သည္။ ထိုေငြမ်ားျဖင့္ ေကအဲန္ယူထံ တပ္ရင္း(၃)ရင္းစာ လက္နက္မ်ား၀ယ္ယူၿပီး ပအလဖ တပ္ဖဲြ႔ကို စနစ္တက် ဖဲြ႔စည္းခဲ့သည္။ ၁၉၅၀ တြင္ ပအလဖ ရဲေဘာ္မ်ား အလင္း၀င္ခဲ့သည္ကို ျဖားဗြာလွေဖက ေတာတြင္း၌ က်န္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၁ တြင္ ပအလဖ အလင္း၀င္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်န္ဇံုအား ပုဒ္မ(၅)ျဖင့္ (၅)လခန္႔ၾကာ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္းခံရသည္။ ထိုေနာက္ ဗိုလ္ခ်န္ဇံုသည္ ေတာတြင္းတြင္ က်န္ရွိေနသည့္ ျဖားဗြာလွေဖႏွင့္ ျပန္လည္ပူးေပါင္းၿပီး လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးလမ္းစဥ္ျဖင့္ ဆက္လက္လႈပ္ရွားခဲ့သည္။
၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ေမလ (၅)ရက္ေန႔တြင္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ဆိုးခ်ဳပ္ၿငိမ္းေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး၊ ပအို၀္းအခြင့္အေရးရရွိေရးအတြက္ ျဖားဗြာလွေဖ ဦးေဆာင္ေသာ ပအလဖ ရဲေဘာ္ ၁၃၃၃ ဦးႏွင့္အတူ လက္နက္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီလဲလွယ္ေရးကုိ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ၂၁၂ ကြင္းတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။
၁၉၆၀ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္လံုးကၽြတ္ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပဲြ၌ ေရြးေကာက္ခံရေသာ ျပည္ေထာင္စုပအို၀္းအမ်ဳိးသားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (ပအမဖ)အမတ္ (၃)ဦးအနက္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕နယ္ အေရွ႕ဘက္ မဲဆႏၵနယ္ေျမတြင္ ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္ျခင္းခံရသည္။ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၌ က်င္းပေသာ ျပည္နယ္မ်ားညီညႊတ္ေရးညီလာခံအား ျဖားဗြာလွေဖတက္ေရာက္ၿပီး ထိုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလတြင္ ရွမ္းျပည္အေနျဖင့္ ျပင္ဆင္ညိႇႏႈိင္းသည့္ ဖက္ဒရယ္မူ၀ါဒကို ပအမဖ အမတ္မ်ားျဖစ္ေသာ ျဖားဗြာလွေဖ၊ ဦးေက်ာ္စိန္ႏွင့္ ဦးျဖဴတို႔လည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္။
၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လ (၁၁)ရက္ေန႔တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရက ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔အစည္းမ်ားအားလံုးကို ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ရန္အတြက္ စကားကမ္းလွန္းခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လ(၂၆)ရက္ေန႔တြင္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက နာယကအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ျဖားဗြာလွေဖက ဥကၠဌအျဖစ္လည္းေကာင္း ျပည္သူ႔ေကာ္မတီကို ဖဲြ႔စည္းခဲ့သည္။ ထိုေကာ္မတီသည္ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ(၈)ရက္ေန႔ ညေနပိုင္းတြင္ ရန္ကုန္မွ ၂၂ မိုင္ေ၀းေသာ ေထာက္ၾကန္႔တြင္ (၆)ရိုင္ဆႏၵျပပဲြကို လူထု (၁)သိန္းေက်ာ္တက္ေရာက္ၿပီး ျဖားဗြာလွေဖႏွင့္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းတို႔ အသီးသီးမိန္႔ခြန္းျမႊတ္ၾကားခဲ့ၾကသည္။ ျပည္သူ႔ေကာ္မတီက ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ အစိုးရတို႔ေတြ႔ဆံုရာတြင္ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ အနိမ့္ဆံုးလိုအပ္ခ်က္ ေအာက္ပါ (၅)ခ်က္ကို တင္ျပခဲ့သည္။
(၁) ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ထိုးစစ္တိုက္စစ္မ်ားကို ကမ္းလွမ္းသည့္အခ်ိန္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသည့္ကာလ၊ ေဆြးေႏြးပဲြပ်က္ၿပီး လံုေလာက္ေသာအခ်ိန္ကာလအထိ (ပစ္ခတ္) ရပ္စဲေရး။
(၂) ဗဟို-ဗဟိုခ်င္း အၿပီးေဆြးေႏြးေရး
(၃) ရန္ကုန္တြင္ ေဆြးေႏြးေရး
(၄) ေတာတြင္းကိုယ္စားလွယ္မ်ား လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ လံုၿခံဳမႈေပးေရး
(၅) အျပန္အလွန္တင္ျပခ်က္ကို ျပည္သူတို႔အားအသိေပးေရး တို႔ျဖစ္သည္။
ထိုေနာက္ ၁၉၆၄ တြင္ ျဖားဗြာလွေဖသည္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီစစ္အစိုးရ၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံရၿပီး ၁၉၇၁ ခုႏွစ္တြင္ ေထာင္မွ ျပန္လြတ္လာခဲ့သည္။ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ ရန္ကုန္မွ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာၿပီး ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမသို႔ ျပန္ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ၁၉၇၄ တြင္ ရွမ္းျပည္လူမ်ဳိးေပါင္းစံု လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦးတြင္ ဥကၠဌတာ၀န္ကို ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၂၄)ရက္ေန႔ (ေတာ္သလင္းလဆုတ္- ၅ ရက္ေန႔) တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ပန္တြန္ရြာ၌ လူႀကီးေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
ထိုေနာက္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ဇႏၷ၀ါရီလတြင္ ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕နယ္ လံုးဒါဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၌ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ ပအို၀္းအမ်ဳိးသားအဖဲြ႔ခ်ဳပ္ (ပီအဲန္အို) ပထမအႀကိမ္ညီလာခံတြင္ ကန္႔ကြက္သူမရွိ တညီတညြတ္တည္းျဖင့္ ဆႏၵေပးၾကရတြင္ ပအို၀္းအမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ျဖားဗြာလွေဖ ကြယ္လြန္သည့္ ေတာ္သလင္းလဆုတ္ (၅)ရက္ေန႔ကို ပအို၀္းအာဇာနည္ေန႔အျဖစ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ခဲ့ၾကသည္။
ေရးသားတင္ျပသူ - ခြန္ခ်က္ကီ
No comments:
Post a Comment