ခြန္သြီ;ပအိုဝ္းခမ္းေကာင္ | မတ္ခ်္လ ၁၆ ရက္၊ ၂၀၁၅ ခု | ေတာင္ႀကီးတုိင္းမ္
ဒီအခ်ိန္မွာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းလဲ့ကာလဆိုေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးဆူပူေနခ်ိန္ မုန္တိုင္းဝင္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီအကူးေျပာင္းကာလမွာ ရခိုင္အေရးခင္း၊ မိတၳီလာ၊ လားရႈိုးအေရးခင္း၊ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္း၊ လက္ပေတာင္းေတာင္စီမံကိန္း၊ အလုပ္သမားအေရး၊ အမ်ိဳးသားပညာေရး ေက်ာင္းသားသပိတ္၊ ကိုးကန္႕တိုက္ ပြဲ၊ တအာင္းတိုက္ပြဲ၊ စသည္စသည္ေတြကို အဆက္မျပတ္ျဖစ္ေပၚေနတဲ့မုန္တိုင္းလို႕ဆိုရမွာပါ။
ဒါကေတာ့ အထင္ကရ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့အရာေတြျဖစ္ပါတယ္။ ယခုဆက္လက္ျဖစ္ဖို႕ကေတာ့ သံလြင္ျမစ္ေပၚေရကာတာစီမံ ကိန္းပါ။ ေအာက္ျမန္မာျပည္နဲ႕အလွမ္းေဝးလို႕ ေသြးေအးေနၾကတဲ့ျပည္သူေတြဟာ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကယားျပည္ နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္နဲ႕ ကရင္ျပည္နယ္ရွိ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႕ တိုက္ရိုက္ထိေတြ႕တဲ့အရာ၊ လွပတဲ့ သဘာဝေတာ ေတာင္ စိမ္းလန္းတဲ့သံလြင္ေရစီးဆင္းမႈေတြကိုၿခိမ္းေျခာက္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အေျခေနပါ၊ ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားအေနနဲ႕ ရႈတ္ေထြးမႈ ေတြရင္ဆိုင္ေနရဆဲကာလျဖစ္သ လို စည္းလံုးမႈမရတဲ့အေျခေနစိန္ေခၚမႈတစ္ရပ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္နဲ႕ (ေခါက္ရိုးက်ိဳးဆိုရလွ်င္ ရိုင္းသြားသလို) ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြဟာ ခ်ိတ္ဆက္မႈ၊ အခ်င္းခ်င္းေဆြးေႏြးတိုင္ပင္မႈေတြအားနည္းေနတဲ့အ ျပင္လူငယ္ေတြေပၚမွာ အျမင္လြဲမွားမႈေတြရွိေနတဲ့အေနထားျဖစ္ေနပါတယ္။
ေခတ္စနစ္ပြင့္လင္းလာတာနဲ႕အမွ် လူငယ္အခန္းက႑မွာလည္း ေပၚလြင္လာသလို ပအို၀္းတိုင္းရင္း သားလူငယ္ဖိုရမ္ဆိုၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံေဒသျပန္႕ႏွံ႕စြာေနထိုင္ေနတဲ့ပအို၀္းလူငယ္ေတြ႕ဆံုပြဲတစ္ရပ္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ ခဲ့ပါၿပီ။ လူငယ္ေတြရဲ႕သေဘာထားေတြလည္း ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြျမင္ေတြ႕ႏိုင္သလို အနာဂတ္ေမ်ာ္မွန္းမႈေတြ လည္းျပႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒါတင္ဘဲလားလို႕ေမးရင္ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ အဲဒီလူငယ္ထုေတြရဲ႕သေဘာထား၊ အနာဂတ္ ေမ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကိုသယ္သြားၿပီးေတာ့ ပအိုဝ္းတစ္မ်ိိဳးသားလံုးညီလာခံသို႕ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးရန္ အတြက္ အတည္ျပဳတဲ့အေနထားကိုေရာက္ရွိေအာင္ လုပ္ေဆာင္သြားဖို႕လည္းျဖစ္ပါတယ္။
ပအိုဝ္းလူငယ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးပိုင္းမွာအားနည္းေနတဲ့အျပင္ စိတ္ပါဝင္စားမႈလည္းအားနည္းေန ပါတယ္။ ဒါကလူငယ္ေတြရဲ႕အျပစ္မဟုတ္ပါ။ ပညာေရးအားနည္းေနလို႕၊ အေတြ႕အႀကံဳ ဆြဲေခၚမႈေတြမရွိလို႕ ျဖစ္ရတာပါ။ ေနာက္တခုက လုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိိ ၿခိမ္းေျခာက္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္လည္းျဖစ္ပါတယ္။
စည္းလံုးမႈဟာလည္း ထင္သေလာက္ စည္းလံုးမႈမရွိဘူး၊ အေရးႀကီးရင္ ေသြးနီးၾကေပမယ့္ မရင္းႏွီးရဲၾက ပါဘူးဆိုတာ ေလ့လာစမ္းစစ္ၾကည့္ရင္သိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ယခုအေနထားအရ ေသြးကြဲးေနၾကတယ္၊ စည္းလံုးမႈ နဲ႕အလွမ္းေဝးေနၾကတယ္လို႕ဆိုရပါမယ္။
ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြေကား စည္းလံုးမႈရွိသလားျပန္သံုးသပ္ျပန္ရင္လည္း ပိုမိုဆိုးရြားတဲ့အေျဖတစ္ခုရ ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ အတၱေတြနဲ႕ေရာယွက္ထားေနလို႕ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေတြမ်ားေနလို႕ပါဘဲ။ ဒီမိုကေရစီအေရးဟာ ပအုိဝ္းလူထုအတြက္၊ လူငယ္အတြက္ အေရးမႀကီးေသးပါဘူး အဓိက အမ်ိဳးသားေရးကို ဘဲ အေရးႀကီးတယ္လို႕ေျပာေျပာ၊ ဒီမိုကေရစီစနစ္ဟာ ပအိုဝ္းျပည္သူေတြနဲ႕မထိုက္တန္ေသးဘူးလို႕ဘဲေျပာ ေျပာ ပအိုဝ္းျပည္သူလူထုဟာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕အနစ္သာရကို ခံစားခ်င္တာအမွန္ဘဲ။
ဆိုေတာ့ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳေတြဟာ ရင္ခြင္က်ယ္ဖို႕လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ေအးခ်မ္းတဲ့ေမတၱာနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ဖို႕လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြသာ စည္းလံုးမႈရွိမယ္ လူငယ္ေတြကိုလက္တြဲေခၚ ၿပီးလူငယ္အခန္းက႑ကို လူငယ္ေတြက လြတ္လပ္စြာအေကာင္ထည္ေဖာ္ခြင့္ရွိမယ္ဆိုရင္ ပအိုဝ္းေတြရဲ႕စည္း လံုးမႈဟာအံမခန္းပါဘဲ။
တစ္ဆက္ထဲမွာဘဲ ေအာက္ျပည္ေျမျပန္႕မွာေနထိုင္ေနတဲ့ပအိုဝ္းေတြဟာလည္း ေတာင္ေပၚေျမျပန္႕ ပအိုဝ္းေတြစည္းလံုးမႈရရွိဖို႕ လိုလားေနတဲ့အေနအထားလည္းျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သထံုမွာ ပအိုဝ္းေတြ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတရပ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ထြက္လာတဲ့ရလာဒ္ဟာ ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားေတြစည္းလံုးညီညြတ္ ေရးပါဘဲ။
ဘာျဖစ္လို႕ပအိုဝ္းေတြဟာ စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကိုဘဲဦးစားေပး ေတာင္းဆိုေနၾကသလဲ။ ဘာေတြႀကံဳ ေတြ႕ေနရသလဲဆိုရင္ ပအိုဝ္းေတြႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့စိန္ေခၚမႈ ႏွစ္ခုရွိေနပါတယ္။ အဲ့ဒါဘာလဲဆိုေတာ့ ပအိုဝ္းလူ မ်ိဳးဟာ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုးတမ္းေတြရွိသလို ကိုယ္ပိုင္စာေပေတြလည္းရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာ ေပဟာ ယခုလက္ရွိ စာမူႏွစ္ခုျဖစ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ခမ္းေကာင္ပအိုဝ္းစာေဝါးဟာရမစံုလို႕ ထပ္မံျဖည့္စြက္ မႈလို အပ္တာတစ္ေၾကာင္းျဖစ္ေနပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးပါတီမွာလည္း ႏွစ္ပါတီျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ပါတီဝင္ၿပိဳင္မဲ့ေနရာမွာ ညွိႏိုင္းမႈမရရွိေသးတဲ့အ ေနထား တစ္ခုျဖစ္ေနပါတယ္။ ညွိႏိုင္းမႈမရရင္ ဘာျဖစ္မလဲ ပါတီႏိုင္ငံေရးသမားကေတာ့ ဘာမွျဖစ္မွာမဟုတ္ သလို အက်ိဳးအျမတ္လည္းမဆံုးရႈံးတဲ့အေနအထားမွာရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပအိုဝ္းလူထုေတြ ျပည္သူူေတြ ႏွစ္နာဆံုးရႈံးမွာကေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ လက္ရွိရရွိထား တဲ့ပအိုဝ္းကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသကိုပါ ထိခိုက္သြားမွာေသခ်ာပါတယ္။
ေအာက္ျပည္ပအိုဝ္းႏွီေႏွာဖလွယ္ပြဲးမွာေကာ ရွမ္းျပည္ပအိုဝ္းလူငယ္ဖိုရမ္မွာေကာ တူညီမႈရလာဒ္တစ္ ခုက ပအိုဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလံုးညီလာခံက်င္းပႏိုင္ေရးဟာ အဓိကက်အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီညီလာခံ မွတဆင့္ ပအိုဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလံုးအတြက္ျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာေတြ၊ ကြဲေနတဲ့ ပအိုဝ္းစာမူေတြ၊ ကြဲေန တဲ့ပါတီႏိုင္ငံေရး၊ ကြဲေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြကို ဖါေထးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕လည္း လူငယ္ထုေကာ ျပည္ထူလူ ထုတရပ္လံုးေနနဲ႕ေရာျမင္ပါလိမ့္မယ္။
တူညီတဲ့မူဝါဒတစ္ခုေရးဆြဲႏိုင္ဖို႕ဟာ ပအိုဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလံုးညီလာခံမွ ဆံုျဖတ္ေပးႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕အေရးသူလုပ္၊ ကိုယ့္အေရးကိုယ္လုပ္နဲ႕ ျပည္သူလူထုရဲ႕အေရးကို ေမ့ေမ့ေျပာက္ေျပာက္နဲ႕ ကိုယ္စီးေနတဲ့ ျမင္းေတာင္အထီးလားအမလားတခါတေလသတိလစ္ေနတဲ့ ပအိုဝ္းေတြအတြက္ ညီလာခံတစ္ခုလုပ္ဖို႕က အေရးႀကီးတဲ့ေနအထားျဖစ္ေနပါတယ္။
လာမယ့္ မတ္လ၂၄ ရက္မွာ ပါတီတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ပီအဲန္အိုပါတီဟာ ညီလာခံတစ္ခုလုပ္ဖို႕ရွိပါတယ္။ ဒါေပ မယ့္ယခုအေနအထားအေရ ပါတီတစ္ခုဟာ ပအိုဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလံုးအေရးကို ကိုယ္စားမျပဳႏိုင္ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒထဲမွာလဲပါတယ္။ ပါတီႏိုင္ငံေရးဟာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအတြက္ကိုယ္ စားမျပဳႏိုင္ပါဘူး၊ ကိုယ္ဝါသနာပါရင္ တစ္သီးပုဂၢလအေနနဲ႕ေတာင္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ၿပိဳင္ႏိုင္တဲ့ ပါတီစံုဒီမို ကေရစီ စနစ္ကိုသြားေနတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေနလုိ႕ပါဘဲ။
ေနာက္တစ္ခုက ပအိုဝ္းေတြဟာ ပါတီတစ္ခုနဲ႕ရပ္တည္ေနတာမဟုတ္ေတာ့သလို၊ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု နဲ႕ပအိုဝ္းလူထုအေပၚရပ္တည္ေနတာလည္းမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဖြဲ႕အစည္းေပါင္းစံုပါဝင္တဲ့ ပအိုဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလံုးညီလာခံမွာ ထြက္ေပၚလာမယ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မူဝါဒေတြဟာ ပအိုဝ္းျပည္သူလူထုကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ပအိုဝ္းအေရးစိတ္ပါဝင္စားသူမ်ားကို စာေရးသူက ပအိုဝ္းလူထုကိုယ္စားေတာင္းဆုိခ်င္ပါတယ္။ သူ႕အေရး၊ ကိုယ့္အေရးေတြကို ခဏထားၿပီး တစ္မ်ိဳးသားလံုးအေရးကို ဦးစားေပးလုပ္ေဆာင္သြားႏိုင္ဖို႕ လိုအပ္ေနၿပီလို႕ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲေတြလည္းနီးလာေနသလို ပအိုဝ္းေတြလည္းေသြးစည္းဖို႕လိုအပ္ေနတဲ့အေျခ ေန ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါကိုသထိထားမိၿပီး တာဝြန္ကိုယ္စီနဲ႕ ပအိုဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလံုးညီလာခံကို ဦးတည္ၿပီး ဆက္လက္ ခ်ီတက္သြားဖို႕လိုအပ္သလို ပအိုဝ္းတစမ်ိဳးသားလံုး စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကိုလည္း တစ္ပါတည္းယူေဆာင္သြား ဖို႕လိုအပ္ေနပါတယ္။
No comments:
Post a Comment